Vanmiddag ook The Woman in Black gezien, eerst de remake en vervolgens het origineel, welke ik om één of andere duistere reden nooit gezien had. De remake is in ieder geval zeer degelijk voor een horror en één keer kwam ik zelfs bijna van mijn stoel (handafdruk op het raam scene). Ik had eigenlijk niet verwacht dat hedendaagse westerse horrors nog zo goed konden zijn, erg zwart wit ik weet het maar dergelijke goede films zijn op één hand te tellen. Het viel me alleen wel op dat er aardig wat verschillen in de 2 versies zitten wat het wel leuk maakt om ze beide te zien.
Sowieso zitten er veel scenes in het origineel die veelal uit geluid bestaan, iets wat je bij veel films uit die tijd ziet omdat men er simpelweg niet de (financiële) middelen voor had. Zo is er in het begin de scene waar Arthur naar buiten loopt en het kind hoort die het uitschreeuwt, in de laatste versie zie je dit ook maar in de eerdere versie niet, datzelfde geldt voor de scene waar de jongen onder de modder zit in de kamer, waar zijn voorganger enkel het jongetje laat spreken zonder dat je iets ziet. Vooral het einde is opvallend. In de 2012 film vind ik deze erg sterk, met name het moment ervoor waar je alle kinderen ziet weerspiegelen in de trein. In die van 1989 vaart Arthur met zijn gezin in een bootje waarop er een dikke boomstam op hun donder lazert en ze allemaal de lul zijn. Ook is de achternaam van Arthur anders, in het boek en de eerste film is het Kidd en in het origineel is dit aangepast naar Kipps. Misschien wel om aan te geven dat het gezien kan worden als een opzichzelfstaande film en niet is bedoeld als echte remake.
Naja, toch een toffe film, één van de betere westerse horrors die ik de laatste tijd heb gezien.
