Minder slecht is beter verwoord 
Maarja zo'n ranglijst is sowieso onmogelijk op te stellen als er een jaar tussenzit
For Your Eyes Only (1981)
Ondanks het succes van Moonraker in financiële zin, kwam er vanuit de Bond fanbase steeds meer klachten over de richting waarin de Bond-films trokken. Zij deelde eigenlijk hetzelfde gevoel als ik had bij Moonraker. Het draait allemaal om actie, en de humor in de films krijgen een te grote boventoon waardoor de films zo nu en dan zichzelf niet serieus lijken te nemen. Een ware doorn in het oog, en thank God hebben de producenten van 007 geluisterd naar de fans. Dat zou vaker moeten gebeuren!
Er wordt besloten dat Lewis na 3 redelijk slechte Bondfilms het veld moet ruimen. Er wordt gekozen voor een compleet nieuwe regisseur, te weten John Glen, die met recht een complete rookie mag worden genoemd. Nog nooit een film geregisseerd en dan opeens een James Bond film mogen doen. Moet toch een jongensdroom zijn sinds Glen al meewerkte als editor aan Bondfilms als On Her Majesty's Secret Service, The Spy Who Loved Me en Moonraker.
Daarnaast hebben de producenten gekozen om Richard Maibaum weer aan te trekken als schrijver, wat ik alleen maar toejuich aangezien de man betrokken was bij de echt goede Bondfilms. Hij krijgt hierbij 'hulp' van Michael Wilson, de stiefzoon van Broccoli. Dat dit duo nog vele Bondfilms samen zouden schrijven doet al vermoeden dat het een goed huwelijk is. Zij krijgen van de fans en producenten mee dat For Your Eyes Only weer een wat meer serieuze Bondfilm moet worden.
Er zijn dus een paar oude bekenden opgerakeld, wat nieuwe gezichten en er zijn ook wat mensen verdwenen. John Barry doet helaas niet meer de soundtrack en wordt vervangen door Bill Conti. Nu zal deze naam weinig mensen zeggen, en is dit de eerste Bond film van Conti, maar als ik zeg Rocky, weet iedereen hoe die soundtrack klinkt. Met Conti is dus wel een flinke naam (in tegenstelling tot bv. Glen), dus ook dat stemt mij tevreden.
De Bond intro knalt dan ook al direct lekker van het scherm. We zien een hele vette helikopter vlucht waarin Bond al meerdere malen de dood in de ogen kijkt. Uiteindelijk rekent hij af met Ernest Blofeld, wie eigenlijk helemaal niet bij naam wordt genoemd. Dat komt omdat het productieteam geen rechten meer heeft op Blofeld (en SPECTRE), en dus is dit meer een soort knipoog naar McClory, die de rechtzaak over de rechten uiteindelijk won. Stukje heeft dan verder ook vrij weinig met de film zelf te maken. Dat maakt het einde trouwens niet minder mooi, echt een goeie intro!
De Bondsong zelf (ook van Conti) is weinig memorabel. De muziek in de intro vond ik trouwens erg goed, met erg veel blazers maakt Conti er een zeer catchy Bond-tune van. I like!
Maurice Binder doet weer z'n dingetje, maar verder valt er weinig op in de intro. Wel valt op dat Ken Adam (van die geweldige decors) ontbreekt. Ach, hopelijk betekent dat alleen dat de film dan wat serieuzer is en geen space-decors heeft. Verder ziet mijn oog dat er een speciaal team is voor 'Underwater', 'Aerial' en 'Ski'. Ik heb er zin in!
En gelukkig lijken alle positieve symptomen ook tot het goede resultaat. De film gaat over een gezonken boot van de Britse marine waar een zeer waardevolle codeermachine aan boord was. Je snapt het, als dit in verkeerde handen komt is de complete wereld weer in gevaar. Oftewel, niets nieuws onder de zon voor onze Britse geheime agent. Verhaal is dus wat meer down-to-earth en speelt zich voornamelijk af in Italië en de Italiaanse alpen.
De soundtrack is echt een love or hate. Soms heeft Conti goede momenten, maar meer dan vaak zit hij er compleet naast. Vooral het gebruik van alle synthesizers is duidelijk een verkeerde keuze gebleken. Dit komt vooral naar voren in de zwembad scene. Uit de achtervolging in de gele Eend (geweldige scene btw) zit muziek die totaal niet bij Bond past. Nergens hoor je de bekende Bond-tunes, wat toch wel zonde is. Dit zou de scene toch nog iets beter maken. Later zien we bijvoorbeeld de onderwater scene met de onderzeeër Neptunus, en daar zit wel weer die typische Bond muziek in.
Ook wordt langzaam duidelijk dat alhoewel For Your Eyes Only een serieuze Bond film is, het karakter van de serie al wat meer verschuift van stealth naar actie. Alhoewel dit echt voor dik spektakel zorgt met een geweldige ski achtervolging op een bobsleebaan, zie ik toch nog het liefste die zorgvuldige Bond uit de 60's die liever de actie ontweek om tot zijn doel te komen. Maar ach, het is natuurlijk wel een logisch gevolg als je kijkt naar de budgetten en de bioscoopbezoeken. Bond is een echte blockbuster. Vind wel tof dat de actie in de film ook gerelateerd is aan de lokale cultuur.
In de film wordt ook weer duidelijk dat we goede scriptwriters aan het roer hebben staan. Het verhaal is erg leuk en er zit zelfs een leuke plottwist in, zoals het eigenlijk hoort. Toch hebben Maibaum en Wilson wat rare keuzes gemaakt, met als dieptepunt de rol van schaatster Bibi. Wat dit irritante kutkind in de film deed is mij echt een compleet raadsel, vooral gezien het feit dat men met For Your Eyes Only een wat serieuzere film wilde maken. Haar rol is namelijk ook compleet overbodig aangezien ze totaal geen toevoeging heeft voor het verhaal.
De finale van de film is wederom een sterk staaltje stuntwerk wat het einde ook het echte hoogtepunt maakt van de film. Toen uiteindelijk de credits over het scherm rolde had ik echt niet door dat de film alweer 2 uur bezig was, en dat is een positief teken uiteraard. For Your Eyes Only heeft namelijk alle ingrediënten die ik zoek in een Bond film. Goed verhaal, goede sfeer en sterke actie. Helaas schiet de soundtrack dan wat tekort en is de Bondgirl ook geen dikke 10, maar het feit dat we na jaren weer een goede Bond film hebben is voor mij al goed genoeg. Hopelijk blijft dit team van Glen, Maibaum en Wilson nog even samen...
Ranglijst
1. On Her Majesty's Secret Service [8.1] 1969
2. Thunderball [7.8] 1965
3. From Russia With Love [7.6] 1963
4. For Your Eyes Only [7.5] 1979
5. Goldfinger [7.5] 1964
6. Dr. No [7.2] 1962
7. The Man With The Golden Gun [7.1] 1974
8. Live and Let Die [7.1] 1973
9. The Spy Who Loved Me [6.9] 1977
10. You Only Live Twice [6.8] 1967
11. Moonraker [6.8] 1979
12. Diamonds Are Forever [6.4] 1971
Laatst bewerkt: 11 nov 2012
