I Am Legend (Francis Lawrence, 2007)
Pffff... Waar te beginnen?
Allereerst: het verhaal is kut.
Van de hak op de tak krijgt een nieuwe betekenis. Er is een medicijn dat ****** geneest, en plotseling gaat iedereen dood door een virus dat een deel van de mensheid in zombies heeft veranderd, die weer de rest van de gezonde mensen besmetten. Will Smith is blijkbaar blijven leven, we komen nooit te weten waarom of waar het virus vandaan kwam. Hij werkt aan een tegengif voor het zombievirus, maar dat werkt niet, dus hij kan zichzelf niet op die manier gered hebben. Blijft allemaal zeer vaag en onduidelijk.
Hij woont alleen, met z'n hond, en daar komt punt van ergernis nummer 2 al om de hoek kijken. Vanaf het begin kan je aanvoelen dat dat beest er
alleen in zit voor het geforceerde sentiment. Crystal clear. De allermakkelijkste manier om
emotie in je film te verwerken. Uiteraard kwam die voorspelling uit, want het beest sterft op tranentrekkende (<= cynisch) wijze. 't Is ook niet moeilijk om het niveau van de film te doorzien na 3 minuten als alles in de stad stil, kapot en verrot is, behalve de statig wapperende Amerikaanse vlaggen, en een tegen poppen pratende Will Smith die blijkbaar een soort afgesproken co-existence heeft bewerkstelligd met een troep leeuwen (mama leeuw doodt een hert, papa en zoontje leeuw kijken rustig naar Will die op 5 meter afstand met z'n gun en hond naast zich toe kijkt, -wel eens naar Animal Planet gekeken?- leeuwen zijn niet heel vriendelijk als ze een kleintje bij zich hebben, Will doen ze uiteraard niks) en gek genoeg nog steeds in staat is om ergens stroom vandaan te halen om z'n eigen leventje in stand te houden. Het is werkelijk abominabel.
En dan het ergste van alles; de toevallige, vrouwelijke verschijning die Will van het zombievirus redt op het moment dat hij het niet meer ziet zitten, beweert doodleuk dat God haar heeft ingegeven op dát exacte moment naar Will op zoek te gaan. Sure! Als Will wakker wordt en beseft dat hij nog leeft, is het eerste wat hij ziet een bungelend kruisje aan de binnenspiegel van een auto. Hier brak mijn klomp definitief. Ik zal het einde niet weggeven (niet dat het enige impact zal hebben op toekomstige kijkers), maar een film die zo zwak is in al z'n aspecten en daarnaast ook nog eens een misselijkmakende boodschap tentoon probeert te spreiden (die Christelijke sluikpropaganda was écht het toppunt) verdient niets meer dan een gigantische containerlading stront.
Wat een
ranzig wanproduct!
Klik om te vergroten...