Urutopia
600 jaar voor de Nistoriaanse Oorlog
In het prille begin, lang voor de eerste kogel werd afgevuurt, was er een keizerrijk, en dat rijk heette: Urutopia.
Grootse dingen had het bereikt, iedereen moest gehoorzamen. Altijd stond de Keizerlijke Politie klaar om eventuele rebellerende facties neer te slaan. Deze mensen spraken een vreemde taal, die nog het meest lijkt op het huidige Japans. Deze mensen konder zich goed verweren met het zwaard, waren de beste met pijl en boog, en wisten genoeg van magie. Niemand weet waar ze vandaan kwamen, en wat ze allemaal hebben gedaan om overal de macht te krijgen. Alleen is er bekend dat ze oorlogzuchtig waren en dat ze er altijd al geweest schijnen te zijn. Ze waren altijd op zoek naar nieuwe oorlogsprooien en dat gaat terug tot het eerste schrift. Het is vreemd.
De Urutopische Opstand
500 jaar voor de Nistoriaanse Oorlog
Aan alles moet een eind komen, zo ook aan de vrede in Urutopia.
Omdat de toenmalige keizer inhalig was en nooit naar iemand luisterde, broeide er al langer een opstand in het rijk. De Politie kon het volk niet meer in bedwang houden, er waren teveel opstandelingen. Ook het leger kon niks doen, ze hadden verloren. Urutopia was ten einde.
Arfonta
450 jaar voor de Nistoriaanse Oorlog
Na 50 jaar burgerloorlog was het rijk Arfonta gevormd, onder leiding van de magiër Wistoton.
Deze 100 jaar oude man was de meest wrede keizer die het land ooit gekend had. Iedereen die het niet met hem eens was kon een executie krijgen. Rebellen hielpen hem alleen maar, zo kon hij zijn nieuwe gruwelijke wapens testen: geweren. Deze wapens konder metalen voorwerpen -genaamd kogels- met extreem hoge snelheid wegschieten. Uitgevonden door Wistoton’s persoonlijke slaafjes: Nerven. Slaven die overwonnen waren in de Zesde Werste Oorlog.
Arfonta was altijd bezig nieuw land te winnen. Wistoton keek niet op van een oorlogje meer of minder, zolang hijzelf er maar beter van werd. Razende voertuigen, legers, geweren, zwaarden, pijlen, alles om zijn vijanden maar neer te halen.
De enige poging om Wistoton te vermoorden met één van zijn eigen wapens mislukte vreselijk. De assasijn werd vroegtijdig onderschept door één van de wachters, en werd verbrand. Dit schrok iedereen die tegen Wistoton was af, niemand durfde meer wat te doen. Jammerlijk, want een vroegtijdige dood zou het rijk gered hebben.
Het Bloed
400 jaar voor de Nistoriaanse Oorlog
‘’Het volk maakt mij niks uit, zoalng ik maar blijf leven’’ sprak de oude magiër op zijn sterfbed.
Nadat Wistoton 50 jaar aan de macht was geweest werd hij getroffen door een ziekte die hij zelf had laten uitbreken. Nadat hij het Portaal van de Ouden had geopend, brak er een ziekte uit die ledematen verwrong en bloed zwart liet worden. Driekwart van de bevolking van Arfonta stierf, inclusief Wistoton en de hele senaat. Was Wistoton toch vermoord, dan was de ziekte nooit uitgebroken en was er nog kans op een gestabiliseerde staat. In plaats van dat moest de hele bevolking eronder lijden.
De Arfontische Burgeroorlog
380 jaar voor de Nistoriaanse Oorlog
Nu Wistoton dood was en er geen politie meer was om de orde te houden brak de grootste burgeroorlog allertijden uit. 200 jaar lang woedde er pijn en lijden door het land. Als er een nieuwe leider was, werd die meteen vermoord door een opstandeling die dan zelf weer leider werd. Zo ging dat maar door tot er een eindelijk een trefzekere leider aan de top stond: Mirodon.
Mirodon
180 jaar voor de Nistoriaanse Oorlog
Mirodon was geliefd door het volk, hij deed alles wat ze van hem verwachtten. Niemand stuurde een huurmoordenaar, iets wat vroeger altijd gebeurde. Zou er dan eindelijk rust komen in het land?
Het laatste slachtoffer
120 jaar voor de Nistoriaanse Oorlog
Ooit had een waarzegger gezegd: ‘Het Bloed zal ooit zijn laatste slachtoffer opeisen. De koning van mijn land zal getroffen worden.’
En dat was zo. Na 60 jaar aan de macht te zijn geweest werd Mirodon getroffen door het Bloed, het laatste offer. Dit zorgde ervoor dat het land in chaos kwam. Weer woedde er een burgeroorlog door het land. Deze keer nog erger dan de vorige. Het land werd uit elkaar gerukt, verscheurt door de hebzucht van vele oorlogsbaronnen. Zo ging het door, 100 jaar lang.
De Drakengilde
20 jaar voor de Nistoriaanse Oorlog
Men was nog steeds in oorlog, maar verzwakt. De perfecte tijd voor een gilde om de macht te grijpen. Deze krijgers hadden de macht over de Draken gekregen, wat hen ultieme aanvalsmogelijkheden gaf.
Razend en vuurspuwend vlogen de draken over steden en dorpen terwijl de gilde alles verbrandde. Al snel grepen zij de macht in Arfontia en doopte het land tot Drolon. Hun leider, Kasjnok, was een wreed leider voor het volk, maar goed voor zijn mannen. Dit bracht hem in een goede positie om het land te regeren. Zo gezegd, zo gedaan.
De Nistoriaanse Oorlog
In al die jaren van onrust en oorlog was er een land dat zich had losgerukt van het vroegere Urutopia. Dit land heette: Niston. Niston was machtig, heel erg machtig. Het had zich de hele tijd voorbereid op een oorlog. Legers getraind, wapens gemaakt, en gewacht tot het land op zijn zwakst was. Die tijd was nu.
Op een grauwe dag kwam er een boodschapper van de Draken bij Kasjnok met het bericht: ‘De grens is aangevallen! Nistonse soldaten vernietigen alles wat ze kunnen zien! Stuur snel versterking!’ Kasjnok, geschokt door dit bericht liet iedere man verplicht in dienst en stuurde hen naar de grens. Helaas was Niston te sterk en iedereen moest eraan geloven. Aan het einde van de oorlog waren er 3 miljoen doden gevallen aan de kant van Drolon. Niston had maar 1000 mensen verloren.
Niston was een leider die goed was voor het volk en voor zijn mannen. Hij behield de vrede met andere landen zoals Gertokin. Hij was geliefd door zijn vrienden en gehaat door zijn vijanden. Er was één minpunt aan zijn gezag: hij zag graag oorlogen gebeuren. Dus wat hij deed was de gildes tegen elkaar opzetten. Zo kwamen er kleine oorlogen om zijn honger te stillen.
De oorlogen woeden nog steeds, zelfs nu Niston bijna de troon zal afstaan aan zijn opvolger.
