Ik las laatst een geweldige column in de PCGameplay. Ze zijn vol lof over Oblivion, maar het spel barst natuurlijk van onrealistische zaken en daar hadden ze een mooi stukje over geschreven. Ik zal even een grove hervertelling er van maken, ondanks dat het waarschijnlijk niet zo grappig is als dat zij het verteld hebben.
De wondere verhalen van Zeurman
Het was omreeks een uur of 10 's avonds, dat Zeurman in de best lopende lokale taverne van de stad een pilsje zat weg te drinken.
Het ganse land gaat naar den verdoemenis! Ik zegt het u! Begon Zeurman tegen de barvrouw.
Niet nog meer gezeur over die Oblivion Gates! Ik kan het niet meer aan! Nog één woord erover of ik zet je buiten de deur! Schold de barvrouw terug.
Oblivion Gates?! Oblivion Gates!? Waar hedde gij 't bij de Nine Divines over!? Ik heb natuurlijk over ons nageslacht! Waar zijn bij Akatosh alle kinderen in Cyrodiil? Wie moet er voor ons zorgen als wij kreupel en beenloos zijn? Vragend keek Zeurman de taverne rond. Er was niemand, behalve de barvrouw. Zeurman begon zich stiekem af te vragen hoe deze tent draaiende bleef.
Misschien moeten de mannekes en vrouwkes eens wat meer liefkozend achter gesloten deuren te werk gaan, in plaats van die dwang nuroses om op gezette tijden van de X,Y coordinaat 2037,1037 naar 2040,1170 te lopen en daar zonder pikhouweel bewegingen naar de grond gaan maken! Dat maakt ze nog eens stuk productiever ook! Ging Zeurmans verder.
't Is goed geweest met je! Ik heb je gewaarschuwd, nog 20 seconde of ik laat de Stadswachten je arresteren! Zeurman zag de bui al hangen en rapte zich naar buiten.
*Mooi is dat... Sneeuw...* Aangezien er niet veel anders te doen was, besloot Zeurman de wilde bossen te gaan verkennen. *Het is wel grappig dat de sneeuw met je meebeweegt als je zelf ook beweegt.* Dacht Zeurman. Zeurman had altijd al een goed gevoel voor detail.
Na ettelijke uren op z'n gemak wandelen, de zon was inmiddels weer op, komt onze beste Zeurman een bezorgde boer op zijn akker tegen.
Ah beste avonturier, ik kan uw hulp ten zeerste gebruiken! Sprak de bezorgde boer.
Ik zie het mijn beste boer! Van die 10 tomatenplantjes en die 10 wortelplantjes wordt het toch lastig om een degelijke maaltijd voor den gehele Imperial City te vergaren is het niet? Reageerde Zeurman.
De boer keek hem enkele secondes wat vertwijfeld aan.
Euh... Jawel, maar mijn probleem is echter dat mijn akker al tijden geteisterd wordt door een vervelende bende geweldadige Goblins!
Goblins? Waar dan? Ik zie geen Goblins. Sprak Zeurman de boer opmerkend tegen.
Ze zijn een verschrikking! Ze verwoesten mijn hele plantage en ik moet vrezen voor mijn eigen leven! Zelf ben ik te zwak om ze verslaan!
Zeurman keek de boer strak aan.
1 Maand Later
Zeurman keek de boer nog immer strak aan zonder een woord te zeggen. Na nog een paar minuten doorbrak Zeurman de stilte.
Nou!? Waar zijn je Goblins dan? Ik sta hier bij Talos al meer dan een maand op je bloedeigen akker samen met jou! GEEN GOBLIN te zien! Beschuldigde Zeurman de boer.
Ja maar ze zitten natuurlijk in de verlaten grot niet ver hier vandaan! Hier ik noteer op uw kaart! Als u met ze afrekent, krijgt een ruime vergoeding in goudstukken!
Aaaaaah, maar zeg dat dan meteen! Ik zal weldra met de gehate Goblins afrekenen! Sprak Zeurman afsluitend en draafde op z'n gemak richting de verlaten grot.
*Hmpf Goblins... Wat een leeghoofd die boer...* Dacht Zeurman nog voordat hij de deur naar de grot open deed. *Mooie deur! Werkt nog goed ook.* Voordat hij er goed en wel erg in had, raakten de neus van Zeurman, de neus van een groene Goblin. Hij bleek niet de enige te zijn.
Hola! Jullie zullen vast de gevreesde Goblins zijn! Sprak Zeurman vol goede moed.
Jazeker! En we zullen je eens laten zien waarom we zo gevreesd zijn! Zeurman voelde dreiging hangen, maar bedacht zich voordat hij in paniek gillend zou weg rennen.
Gevreesd he? En waarom zouden jullie dan zo gevreesd zijn? Volgens de boer teisteren jullie zijn land. Nog geen ene keer heb ik in het ganse land, buiten, een Goblin gezien eh? Hoe kunnen jullie dan in zulke aantallen in een grotje leven waar niks in of uit komt he!? Verklaar uzelf nader! Vragend keken de Goblins elkaar aan.
Eh, wij leven van jullie avonturiers zoals jij die ons proberen te vermoorden! Zoals je kunt zien aan de vele botten, skeletjes en schedeltjes die hier...
Ho eens even! Onderbrak Zeurman hen. In dit hele verdoemde land, waar geen kinderen zijn, heb ik nog nooit en te nimmer ook maar één avonturier uit eigen initiatief een grot binnen zien wandelen, louter wanneer IK erbij was! Geef maar gewoon toe! Jullie zijn gewoon een stelletje kannibalen die zich voeden door elkaar op te eten en gewoon doen aan een beetje euh... Ja inteelt!
Het zal blijken dat dit de eerste en de laatste keer is, wanneer een Goblin rood aansloeg. De een uit schaamte, de ander uit woede. Over één ding kunnen we heel duidelijk zijn: Rennen deed Zeurman als de beste! Zo ook de Goblins! Het hele land doorkruiste Zeurman met de Goblins op zijn hielen. Van Bruma, naar Leyawiin, naar Kvatch, niks hield de Goblins tegen. Zeurman zag echter nog maar één uitgang, een Oblivion Gate. Vol overgave wierp onze Zeurman zich in de Oblivion Gate om als noodoptie zich van de Goblins te ontdoen.
Van een zachte landing was helaas geen sprake. Met de snelheid van het geluid smakte Zeurman op een Daedra schild.
Ik ga je ophangen in onze toren en je martelen tot in den eeuwigheid! Aaaarrgghh! Sprak de Daedra hem toe.
Oi Vee! Wat een adem! Verschikt zocht Zeurman, naar een onderwerp van gesprek. Ho! Stop! Dus eh... Jou volkje leeft hier een beetje in deze rode boel?
Ja en wat dan nog?
Nou, no offence hoor, maar ehm jullie zitten hier dus in deze ietwat eentonige lava troep? Ik bedoel, niks mis met lava, het is wel mooi en lekker warm, maar ja... Weinig vruchtbaar zou je zeggen of niet? Kun je een plantje plukken slaat hij je meteen voor je harses! Need echt een situatie om in te overleven is het wel? Dus wat doen jullie zoal? Een beetje als een stelletje bonkige Daedra nichten elkaar in de hoogste toren vermaken? Of hoe zit dat?
*Me and my big mouth...* Daar zat hing hij dan, boven in de toren van de Daedra. De krappe kooi waarin hij opgesloten zat, was erg wankel. Onder hem een paar mooie stalagmiet vormige metalen staven. Niet te vergeten ook de Corpse Smasher. *Hmm... Hoe kom hier in godsnaam uit...* Terwijl Zeurman daar levenloos bovenin hangt, zijn er onderaan de toren voetstappen hoorbaar. Tevens klinkt het gegil van een verslagen Daedra Zeurman als zalig in de oren.
Hey beste held! Gij zijt ongetwijfeld degene die het hele land gaat redden van het hellevuur! En daarmee ook mij!
Sprakeloos knikte de ridder die er wat vriendelijker uitzag dan de Daedra.
Haal die schakelaar naast je over! Daarmee gaat dit verdraaide kooitje waarschijnlijk wel open!
Zo gezegd zo gedaan en de kooi opende zich in een vloeiende beweging. Aan de onderkant, wel te verstaan. Als in slow-motion viel onze Zeurman naar beneden, richting een pijnlijke penetratie met een metalen pin. *Hmm, dit is geen slow-motion, ik val gewoon langzaam...* Waren de laatste woorden die Zeurman dacht voordat hij...
Wakker werd de volgende dag in zijn huisje in Bruma. Nachtmerrie. *Oh verrek, het is 7 AM, tijd om naar X,Y coordinaat 2040,1170 te lopen!*
-----------------------------------------------------------
Zoiets was het 
Ik hoop dat jullie het een beetje kunnen waarderen
Laatst bewerkt: 7 apr 2006
