Xbox vs PS2 doet me denken aan mijn puberteit,
Ik was altijd een sega fanboy, en eentje met overtuigingskracht. Tegen de gehele hype in kreeg ik iedereen in mijn klas zo ver om een Saturn te kopen in plaats van een PS.
Nu ben ik een multiconsole eigenaar en lach ik weleens om die tijd. Maar goed terug naar het onderwerp.
Sony is gewoon goed in mareketing. Emotion engine ? Niks meer dan een mooi termpje zonder inhoud. De PS2 komt niet in de buurt van de Xbox betreffende capaciteit. Door het slechte design; het gebrek aan videogeheugen en goede hardwarematige filtering en dergelijke is het een apparaat dat niet erg makkelijk te programeren is. In de eerste twee jaren kon de PS2 grafischerwijs niet eens concureren met de Dreamcast.
Maar dankzij sony's geweldige werk op het gebied van promotie en dergelijke komen er wel goede games op uit. Een PS2 heb je voor bepaalde games dus wat dat betreft is de keus van een console persoonlijk.
Wat hardware betreft is de Xbox vele malen beter, maar wat betreft software staan ze in mijn ogen even sterk. Daarom heb ik alledrie de huidige consoles.
Nu een stukje psychologie
Wel moet ik zeggen dat toen ik mijn mega drive had mijn acht bit vrienden riepen dat de acht bit computers beter waren. Toen ik de supernes kocht was dat ook niks. En zo gaat dat maar door.
Gewoon nooit tegenin gaan als ze het afzeiken, vaak zijn de hardnekkige zeurders degenen die in zekere zin jaloesr zijn. Bij klassieke vormen van afgunst uit de persoon die de jaloerse gevoelen koestert zich vaak door vernietigende uitingen over hetgeen ze willen hebben.
Als je er op ingaat kunnen mensen het ook leuk vinden om je te sarren.
Je kan twee dingen doen; terugsarren en ze zelf op de kast jagen. Of gewoon authenthiek in je vuistje lachen. Zolang jij maar tevreden bent is alles goed.
Laatst bewerkt door een moderator: 23 jun 2003