Tussen al het geweld van één of ander nieuw muziekspel begeleid door een drumstelletje had ik op de beurs ook zo mijn andere verplichtingen. Met de kramp nog in m’n armen en polsen en een denkbeeldig drumstokje draaiend tussen mijn vingers mocht ik namelijk een totaal andere game gaan bekijken. Hoewel een hoop sportgames mij vrij weinig kunnen interesseren (waarschijnlijk omdat ik er niet zo goed in ben) liggen snowboardgames mij een stuk nauwer aan het hart. En als er dan een totaal nieuwe game geïntroduceerd wordt, schrijf ik daar maar al te graag over.
Zo ook bij aankomende game van Ubisoft, genaamd Shaun White Snowboarding. Een snowboardgame met een frisse kijk op het genre met genoeg in zich om een topper te worden. Na de presentatie door twee developers was ik aangenaam verast door wat deze nieuwe telg te bieden heeft. Hoewel het erg jammer is dat ik uiteindelijk niet meer de mogelijkheid had (genomen) om de game zelf te spelen, want hij was immers op de beurs zelf aanwezig, heb ik tijdens de presentatie genoeg indrukken kunnen opdoen om een aardig beeld te vormen wat deze game voor ons in het verschiet heeft.
Shaun White, de vrij bekende snowboarder die nog geen maand jonger is dan ik, heeft zijn naam verbonden aan een veelbelovende game die een hoop leuke vernieuwingen met zich meebrengt. Allereerst de engine. Zoals de mensen die deze game al een tijdje in gaten houden al weten, is de engine van Shaun White Snowboarding dezelfde als die van Assasin’s Creed. Hiermee beweren de ontwikkelaars een erg uitgebreid uitzicht op het beeld te kunnen toveren, en op dit gebied kan ik ze geen ongelijk geven. Hoewel het in de verte nog steeds vrij kale, met sneeuw bedekte bergen blijven, komt het grootse gevoel erg imposant over. Vanaf bovenaan de berg zie je alles wat nog komen gaat, en waar je nog heen kunt gaan. Om van een gemiddelde berg van boven naar beneden te sjezen ben je ongeveer tien minuten zoet, dus dit mogen grote bergen genoemd worden. Qua graphics heb ik vrij weinig aan te merken afgezien van het feit dat het er prima uitziet. De physics daarentegen zijn wel redelijk noemenswaardig. Terwijl een hoop andere boardgames namelijk de sprongen baseren op animaties, is vrijwel alles in Shaun White Snowboarding gedaan met physics: hoe je springt, valt of neerkomt, alles moet een realistische representatie van de werkelijkheid zijn.
Wachten op laadschermen zijn voor mij, ongeduldige drummer zijnde, nooit een favoriete bezigheid. Bij een game met een drumstelletje kun je tenminste nog iets doen, maar vaak is het kijken naar een repetitieve animatie. De makers van Shaun White Snowboarding hebben goed gekeken naar FIFA en in tegenstelling tot een loading-scherm iets interactiefs weten te maken, in de vorm van een half pipe. Terwijl je wacht op het laden van het level (of berg eigenlijk) kun je al de vetste moves maken op een lange halfpipe. Zodra het laden klaar is mag je zelf bepalen wanneer je verder wilt met het spel. Een andere leuke vernieuwing in de game zijn de camerastandpunten. Jelle sprak al vol lof over de ‘helicopter view’, ik was aangenaam verrast door een idee van Shaun White zelf, namelijk de first person view. Voor het eerst kun je nu door de ogen van de snowboarder kijken en ervaren hoe het is om minder overzicht op de vlakte te hebben. Wat er na een jump komt, blijft tot het laatste moment een verassing.
De online multiplayer van Shaun White Snowboarding belooft ook veel goeds. Met momenteel nog zestien man, maar hopelijk uiteindelijk het dubbele, wordt het mogelijk om de bergen te verkennen. Dit biedt natuurlijk een hoop plezier. Al helemaal met de mogelijkheid om sneeuwballen naar andere snowboarders te gooien. Als je hard geraakt wordt door een sneeuwbaal, of bijvoorbeeld verkeerd neerkomt na een jump, is het logisch dat je omvalt. Gelukkig verlies je hier niet veel secondes mee, want met een redelijk soepele beweging sta je al snel op je board. Dit houdt de pacing van de game lekker vlot. Online kun je voor je vrienden en jezelf challenges maken. Hierbij is zelfs mogelijk om geld in te zetten op het winnen van deze challenge.
Shaun White Snowboarding heeft alles in zich om een erg goede game te worden. Niet te arcade zoals SSX maar ook niet te realistisch (lees: moeilijk) zoals de eerste Amped. Het ziet er leuk uit, gaat veel vernieuwingen introduceren en met de favoriete muziek van Shaun White (veel klassieke rock, maar ook erg goede popnummers van bijvoorbeeld The Ting Tings) hoor je mij in ieder geval niet klagen. We hebben weer een snowboardgame om naar uit te kijken, en misschien ga ik mij binnenkort dan toch wagen aan een sportgame.
Klik om te vergroten...
