Eerste indruk: hartstikke leuk en een goede sfeer. Dit is toch anders dan de gewone rockbands/guitar hero's en dat merk je.
Het introfilmpje was al op internet gezet, dus dat was geen verrassing. Wat wèl een verrassing was, was dat ik in het begin geen noot lekker kon raken!
Wat is het geval: de McCartney gitaar is sowieso al een stuk langer en de balance ligt heel anders. Ik moest deze dus anders om mn nek hangen.
Nog belangrijker: doordat de gehele gitaar langer is, kloppen je handsettings helemaal niet meer!
Daar moet je dus ff aan wennen.
Ik kreeg het echt niet voor elkaar, vooral de eerste handsetting na een hoge noot weer terug naar de groene ging steeds maar mis. Heb daar ff een foefje op bedacht (klinkt nogal stom, maar het werkt
).
Had een rol wc papier liggen die in de lengte was doorgesneden (zat een keer in een verpakking, fabrikagefoutje waarschijnlijk) en die heb ik aan het einde van de gitaar geschoven. Even die kop van de hals eraf geklikt, paste perfekt.
Als ik nu mn hand weer terug zet, kom ik tegen de rol aan en zit ik precies goed!
Nòg een verschil: de knoppen liggen niet alleen verzonken/zijn onzichtbaar, maar liggen ook een stuk dichter op elkaar. Bij de oude waren de knopjes echt klein plastik knoppen met ruimte tussen de verschillende knoppen, maar bij de nieuwe zijn het verzonken delen die tegenelkaar aan liggen.
Het voordeel is dat je veel makkelijker en sneller van de ene uiterste knop naar de andere kan gaan. Je kan nu makkelijker je hand op de 2de setting laten staan (pink op oranje en wijsvinger op rood) en dan haal je de groene knop met je wijsvinger zonder moeite.
Eerst even liggen klooien, maar gelukkig Twist & Shout 100% op Hard (is niet echt een moeilijk nummer, maar ik moet het nog leren hè? )
Laatst bewerkt: 9 sep 2009
