Nee, mijn kritiekpunt bij Spider-Man was ook die saaie stad, en ook de side-quests stelden niets voor, maar het vechten zelf, vooral nadat je wat upgrades had gedaan en je het allemaal een beetje door had, was gewoon wel 'leuk'. Even snel een auto-achtervolging gevolgd door een vechtpartijtje. Yeah, was steeds hetzelfde, maar het was even wat variatie. Als je in een game als TLOU zit, dan zit je gewoon een beetje 'vast' daar waar je op dat moment bent. Als dat dan net een saai stuk is, tja, jammer, maar als je verder wilt met die game zul je er toch doorheen moeten. Bij een Arkham of Spider-Man kon je gewoon even naar een ander gedeelte van de stad, en dan zie je een groepje staan, en die timmer je even snel in elkaar. En vervolgens doe je even een Riddle-quest, of whatever. Het voelt alsof je wat meer vrijheid hebt. Maar ik ben het met je eens dat New York in Spider-Man een vrij generieke saaie speelwereld is. Maar het webslingeren er doorheen is wel weer leuk gedaan, dus dat scheelt.
Dat is nu eenmaal de rollercoaster waar je in zit. Er zijn ups & downs. Wanneer ik jouw redenatie volg zou je ook nooit een boek willen lezen of een film willen kijken, want dan moet elke minuut of elke bladzijde boeiend zijn. En dat is natuurlijk niet het geval. Een kwestie van doorzetten en weten dat de dev/script schrijver de kwaliteit bezit de rest wel boeiend te maken.
Dat is niet wat ik zei. Ik zei dat het verhaal van TLOU -MIJ- niet genoeg boeide om mezelf door de saaie gameplay heen te worstelen. Dat betekent niet dat de game slecht is. Dat betekent niet dat de gameplay slecht is. Dat betekent niet dat het verhaal slecht is. IK had er gewoon niets mee. Niets mis mee. Kan gebeuren. We hebben allemaal onze voorkeuren, en misschien zat ik er toen ik de game speelde gewoon niet lekker in. Kan gebeuren. Bij Spider-Man boeide het verhaal me ook niet echt, maar het was okay. Niets bijzonders, ook zeker niet slecht, maar de gameplay zelf zorgde ervoor dat het redelijk vers en leuk bleef om te doen. Je unlockte steeds nieuwe krachten, nieuwe suits, en het voelde alsof je een beetje vrijheid had in die (vrij saaie) stad om even iets anders te doen. Het webslingeren was leuk, het vechten was leuk. De levels waarin je even een pakhuis ofzo stealthy moest aanpakken, was leuk. Het was allemaal nergens zo goed als Arkham, maar het was vermakelijk. Als ik Arkham een 9 geef, dan scoort Spider-Man een dikke 7, wellicht een 8. Gewoon een prima eerste deel waar ze bij deel 2 ongetwijfeld prima op kunnen voortborduren. Okay, dan komt nu mijn punt: Het verhaal in TLOU is waarschijnlijk veel beter dan in Spider-Man. De karakters zijn ongetwijfeld veel beter dan in Spider-Man. Zelfs de speelwereld zal waarschijnlijk een stuk beter zijn dan Spider-Man, qua level-design, artistieke keuzes, afwisseling, etc. Alleen ik had er gewoon weinig mee. Zombie-verhalen spreken me gewoon niet zo aan. De karakters spraken me gewoon niet zo aan. De donkere world-setting met een wereld die compleet naar shit is gegaan, spreekt mij niet heel erg aan. Dus als dat me niet aanspreekt, en de gameplay is toevallig ook nog eens in een categorie die me niet echt aanspreekt, dan wordt het wat moeilijker om die game erg lang een kans te geven, mede dus omdat het linear is en je niet even voor de afwisseling iets anders in die game kunt doen wat je wel leuk vindt, wat bij een Spider-Man of Arkham wel kan. Zoals ik al zei, het verhaal in Spider-Man vond ik niet heel bijzonder, maar omdat ik nog wel wat plezier haalde uit andere facetten uit de game, blijf je automatisch toch langer die game spelen, en wil je toch steeds iets verder komen. En zoals ik aangaf, dat kan ook gewoon met het gevoel te maken hebben wat je hebt op het moment dat je zo'n game begint, net als met films. Een film als Cyclo is een geweldige film, maar het is ook een hele 'zware' film, dus die valt niet altijd en bij iedereen goed. Het is niet zo'n film die je altijd helemaal meteen uit gaat zitten kijken wanneer hij toevallig langs komt op TV, terwijl een film als Out of Sight of Groundhog Day eigenlijk wel altijd goed valt, en je op ieder moment in kunt springen en erin blijft. En idd, als een boek de eerste 50-100 pagina's niets aan is, dan grote kans dat ik afhaak. Ik mag toch aannemen dat dat voor meer mensen geldt.
Spoiler: Museum why Joel whyyyyyy? Die flashback was net als de giraffe in deel 1 een blij moment. Ik snap alle negatieve reviews (ok ik snap het wel gewoon een toxic butthurt community) niet. Ik vind het weer fantastisch. Ik heb niks met horror, zombies en doe alles sneakend uit angst voor clickers, maar boy wat vermaak ik me.
Heb je hem uberhaupt gekregen, Reck? Bij mij radiostilte en nu ineens "we mailen je als we een bezorgdatum hebben".
Haha nee toevallig net mail over bezorgdatum die gewijzigd is naar onbekend. Dan weten we wel hoe laat t is. Net bestelling geannuleerd.
Je krijgt ook vaak zonder vermelding bij het product de duitse versie... Denk dat de metacritic userscore nu wel gaat stijgen, nu normale mensen hem daadwerkelijk uitgespeeld hebben en een echte userscore achterlaten. Waarom verwijdert metacritic die overduidelijke "review bomb" userscores niet eigenlijk?
Geen spoilers in deze korte "thoughts" video. Mild positief overigens, met een enkele "caveat". Als ik zo alles bij elkaar neem (de meningen van critici en fans), ligt de waarheid zoals vaak in het midden. Hype en teleurstelling zijn twee uitersten, maar beiden uitersten van dezelfde munt en sterk beïnvloedt door verwachtingen. TLOU1 is daarbij meer een consistent entertainende titel (die ook al tot discussie leidde), maar deel 2 wil duidelijk meer zijn en lijkt deze discussie welhaast op te zoeken met wat het uitbeeld. De één vindt dit helemaal geweldig, de ander absolute drek. En dat allemaal om verschillende redenen. Wanneer dat het doel is geweest van Naughty Dog, dan zeg ik op mijn beurt: mission accomplished Naughty Dog. Misschien zie ik het fout, maar in dat opzicht doet TLOU2 mij op verschillende vlakken erg aan een film van Quentin Tarantino denken. Het is moeilijk om "niks" van zijn films te vinden. Zelden is het simpel vermaak. Maar of je het leuk vindt? Dat moet ieder voor zichzelf bepalen.
Dit!! Ik heb me door deel 1 geworsteld, maar vond het persoonlijk eigenlijk niet wat,... dus deze skip ik maar. (Maar soms krijgen games zulke hoge cijfers dat je aan jezelf begint te twijfelen,... maar ondertussen vaak genoeg op mn bek gegaan om er nu aan toe te geven )
Dat heb ik een beetje met RDR 2. Nog steeds niet verder dan vlak na de proloog. Snap de hype nog niet helemaal, maar moet er eens echt voor gaan zitten. Heb al wel een tactiek. Veel verkennen en af en toe een missie. Het is alleen de manier van fast travel en extreme realisme in bepaalde dingen die mij de titel nog steeds flink links doen laten liggen. Heb dat met wel meer grote titels... behalve Witcher III uiteraard.
Ik zou in RDR2 juist op de main quests focussen en niet te veel exploreren als het je nog niet heeft gepakt. Die manier word je tenminste geïnvesteerd in het verhaal en de characters. Ohja dit is een TLOU2 topic. Uhm ik ga eerst nog deeltje 1 remastered herspelen maar kijk er wel naar uit hoor
