Thuis zitten....

Goed, ik heb even de zoekfunctie gebruikt maar kon geen thread vinden die ook maar enigszins leek op wat ik hier wil gaan bespreken. Misschien komt dit door de manier waarop mensen het tot uitdrukking willen brengen, maar ik noem het "thuis zitten" en op die termen heb ik gezocht.

Met "thuis zitten" bedoel ik dus niet dat je de hele dag het liefst thuis doorbrengt, of hoe je je tijd het liefst doorbrengt als je thuis bent....maar "thuis zitten" bedoel ik als in "geen school/werk hebben". Dit naar aanleiding van mijn eigen situatie, waar ik nu al zo'n anderhalf jaar in verkeer. Even een stukje geschiedenis vooraf aan mijn "thuis zitten" :

Ik heb op de middelbare school HAVO gedaan maar heb hier helaas mijn diploma niet voor gehaald. Ik ben slachtoffer geworden van het zogenaamde Studiehuis, wat werd ingevoerd toen ik dus in de 4e klas van de HAVO terechtkwam. Het gevolg was teveel studiedruk, ik kon het allemaal niet meer aan en ben dik gezakt voor mijn eindexamen. Zo erg vond ik dat toen nog niet, want in mijn achterhoofd had ik al plannetjes gemaakt voor mijn vervolgstudie : ik wilde namelijk graag kapper worden, en om dat te kunnen gaan doen was een HAVO diploma gelukkig niet noodzakelijk. Zo gezegd zo gedaan, ik had me ingeschreven op een kappersopleiding (MBO niveau) en ging toendertijd 1 dag in de week naar school en liep daarnaast 4 dagen stage in een kapsalon. Alle uren die ik in de kapsalon doorbracht kreeg ik gewoon uitbetaald d.m.v. een uurloon.

Hoewel ik toch bijna 2 jaar in deze kapsalon werkzaam ben geweest, begonnen de eerste kleerscheuren zich na pakweg een jaar al te vertonen. Op de een of andere manier kon ik me toch niet echt vinden in het vak, waarbij voornamelijk een grote sociale werkdruk heerst. Dit omdat de omgang met klanten, en dan met name de hele dag het praten over koetjes en kalfjes, bij mij toch niet zo vlekkeloos verliep als dat ik had gedacht. Ook de collegiale omgeving (op mijn baas na allemaal vrouwen, van het type "huisje-boompje-beestje") was voor mij als 20 jarige jongen nou niet bepaald ideaal. Daarbij kwam ook nog eens dat ik buiten mijn school/werk om op dat moment een niet al te gezonde relatie had met een meisje, welke ook de nodige druk op mij uitoefende. Na bijna 2 jaar in de kapsalon te hebben gewerkt, kwam op een gegeven moment de dag dat ik instortte. De eerste tekenen van een depressie hadden zich voor dat moment al getoond, dit was echter het grootste signaal dat er toch echt iets moest veranderen in mijn ogen....

Vanaf de dag dat ik ingestort ben op het werk, ben ik de ziektewet ingegaan en leef ik nu van een uitkering. Die uitkering is qua inkomen het eerste jaar evenveel geweest als wat ik voorheen verdiende als ik 38 uur in de week had gewerkt, na een jaar ziektewet ben ik er (zoals dat blijkbaar geregeld is in de wet) 30% op achteruit gegaan per maand wat betreft inkomen. Over een klein half jaartje houdt de ziektewetuitkering op (stopt voor iedereen als ie 2 jaar in de ziektewet heeft gezeten) en kom ik in de WAO terecht.

In de inmiddels anderhalf jaar dat ik nu thuiszit zijn er natuurlijk wel een hoop dingen gebeurd, en ben ik ook achter een aantal zaken gekomen. Voor mijn depressie ben ik behandeld bij het GGZ (ik was best behoorlijk depressief, zo'n beetje iedere dag voelde ik me behoorlijk klote en ik begon aan zo'n beetje alles en iedereen schijt te krijgen), en na enkele maanden daar te hebben gelopen is de depressie langzaam aan afgenomen. Dit heeft me nog wel m'n toenmalige relatie gekost, iets wat ik achteraf gezien overigens alleen maar als een goede zaak bestempel. Toen mijn depressie zo goed als over was, waren er natuurlijk al wat onderzoeken gedaan naar het hoe en waarom van mijn vastlopen in het dagelijks (werk)leven, alleen was er nog niks gediagnostiseerd. Na nog 2 maanden 5 dagen in de week bij een andere GGZ instelling te hebben "rondgelopen" kwamen de mensen daar met een diagnose : ik heb het Syndroom van Asperger, wat een vorm van autisme is. Ik wil niet dieper ingaan op autisme zelf, daarvoor is het een te ingewikkeld iets....maar al gauw werden me een aantal dingen duidelijk, of kon ik dingen verklaren die ik al mijn hele leven gemerkt heb, alleen nooit "thuis kon brengen". Een vak/werkplek die behoorlijk wat sociale druk met zich meebrengt, zou voor mij in elk geval niet geschikt zijn is mij verteld. En nu achteraf als ik wat dingen op een rijtje zet, klinkt dat nog niet eens zo onlogisch....

Goed, om een lang verhaal kort te houden : ik zit nog steeds thuis. Al zo'n anderhalf jaar nu, en voor de mensen die weleens dromen van een anderhalf jaar durende "vakantie"....geloof me nou als ik zeg dat dat geen pretje is. De eerste paar maanden zijn (zeker als je overspannen op het werk rondgelopen hebt) gewoonweg heerlijk, maar dat gevoel gaat afnemen naarmate je langer thuis komt te zitten. Ik heb nu toch wel een punt bereikt dat ik het echt beu ben om thuis te zitten, en het heeft invloed op zo'n beetje alles wat je doet merk ik. Zo kan ik ook geen normaal dag- en nachtritme aanhouden, ik ga naar bed en kom uit bed wanneer het mij uitkomt. Als ik nergens naartoe "hoef", ontbreekt bij mij de motivatie om op normale tijden te gaan slapen en weer op te staan. Nu is dat niet zo erg als je 2 weken vakantie hebt, maar ik leef zo dus al bijna anderhalf jaar. Nja met tussenpozen dan, want ik heb dus ook tijden bij het GGZ gelopen en dan had ik wel daginvulling. Maar nu alweer ruim een half jaar heb ik geen enkele daginvulling als je praat over verplichtingen. Hoe ik mijn dagen momenteel invul ? Ik kom uit bed, ga een beetje op internet of ga gamen....mijn avondeten is vaak mijn ontbijt. Na het avondeten zie ik mijn vriendin en soms ook vrienden, zij hebben immers overdag allemaal wel hun verplichtingen. Nadat bovengenoemde mensen weer naar huis gaan omdat ze er de volgende dag weer vroeg uit moeten, ga ik nog een paar uur zitten gamen tot diep in de nacht (ik ben immers nog niet moe tegen de tijd dat de meeste mensen gaan slapen)....om vervolgens tegen het begin van de morgen zelf eens een keer te gaan slapen. En de volgende dag begint het cirkeltje weer van voor af aan, en dat gaat vervelen....ik merk dat ik zelfs mijn huidige relatie als een "sleur" begin te zien, wat natuurlijk helemaal geen goed teken is. En het ergste is nog dat mijn vriendin er niks aan kan doen, maar het probleem denk ik geheel te wijten is aan mijn eigen situatie. Verder het gevoel "nutteloos te zijn" in maatschappelijk/sociaal opzicht, wat ook nog weleens wil opspelen....en zo kan ik nog wel even doorgaan met het maken van een lijstje problemen/gevoelens, die allemaal onstaan zijn bij mij door het lange thuis zitten.

Waarom ik er niks aan verander/kan veranderen ? Omdat ik nog geen idee heb van welk werk/opleiding/combinatie van die 2 ik nu dus wil gaan doen....en ook omdat instanties het me afraden op eigen houtje "zomaar ergens" te gaan solliciteren. Met anderhalf jaar blanco op m'n CV maak ik idd niet veel kans ergens gauw te worden aangenomen, bovendien hou ik helemaal niet van "job-hoppen" (ofwel steeds een tijdje ergens anders werken), nee ik wil gewoon vastigheid in m'n leven, en en werkplek waar ik weet dat ik er goed op m'n plek zit. Een bepaalde instantie gaat mij daar ook mee helpen, uitzoeken wat mijn interesses zijn, waar mijn capaciteiten liggen etc. om zo vervolgens d.m.v. snuffelstages een plek te zoeken voor mij waar ik goed zit. Probleem is alleen dat het allemaal zo ontzettend langzaam gaat bij die instanties, iets wat andere mensen die er ook ervaring mee hebben wel zullen herkennen. Morgen heb ik een afspraak bij het UWV, omdat ik een Wajong uitkering heb moeten aanvragen....

Zow, dat was ff wat ik kwijt wou. Sorry voor het ontieglijk lange verhaal, maar het zit me bestwel hoog en ik wou het delen met de mensen hier. Niet in de vorm van een schreeuw om aandacht, maar meer omdat ik benieuwd ben of er hier mensen zijn die iets in mijn verhaal herkennen. Zijn er hier mensen die ervaring hebben met thuis zitten, of die momenteel zelf ook thuis zitten en afhankelijk zijn van een uitkering ? Hoe voelen/voelden jullie je in die periode, en zijn er dingen die het voor jou makkelijker hebben gemaakt om die periode door te komen ? Heb je misschien tips, adviezen of wat dan ook....deel ze met mij. Graag alleen serieuze reacties a.u.b.

Greetz,
Leroy a.k.a. Z3R0-P4R4DOX

 

Hallo, ik heb je verhaal gelezen en ik snap je probleem. Ik zelf heb niet hetzelfde als jij hebt, maar ik heb misschien een tip voor je. Als ik het goed bergrepen heb wil je een baan of opleiding waar je niet veel met mensen te maken hoeft te hebben. Schrijven kun je echter wel goed. Is het niets om daar iets mee te doen. Begin voor de lol reviews van games te schrijven voor websites bijvoorbeeld. Of misschien een boek, al is het maar voor jezelf. Dat geeft misschien zelfvertrouwen om er mee door te gaan en voor tijdschriften te schrijven voor geld.
Doe je verder aan sport? Als je geen team sport wilt dan kun je ook fitness of hardlopen proberen. Geeft je een soort ritme en een doel om iets te halendie dag. Iedere dag om 8.00 beginnen met hardlopen en iedere dag een beetje meer bijv. Je kan het natuurlijk invullen zoals je zelf wilt. Dit is slechts een voorbeeld. Maar het is puur om jezelf te motiveren.
Schrijf verder eens op wat je dromen zijn. Maakt niet uit wat. Ga daarna eens kijken wat je daarvan eventueel waar zou kunnen maken en doe dat dan ook stap voor stap. Maar eerst zou ik aanraden om voor jezelf duidelijk te hebben wat je echt wilt en jezelf weer een ritme aan te leren.
Succes!

 

Wow man.
Ben zelf alleen iets van 3 jaar depressief geweest en in één of ander gebouw gezeten voor therapie(3 maanden in een vaag gebouw omdat ze niet wisten wat ik had & daarna in een ander gebouw met kleine k#tkinderen van 4-10 jaar gemiddel, terwijl ik 12 was... Voor 7 maanden... Deprimeren:{)maar wow...

 

Ik ken je verhaal een beetje. Ik had dus januari 2005 een burnout omdat de werkdruk te groot werd en alles in het bedrijf niet klopte.

Ik ben met mijn 20e gaan werken toen ik was afgestudeerd (MEAO Bank en Verzekeringen). Daar ik toen mijn eindstage had bij een verzekeringskantoor en ik het daar goed naar mijn zin had, boden ze mij een baan aan voor na mijn school. Ik had het enorm naar mijn zin, dus wou dat wel. Ik ben toen van januari 2004 tot februari 2005 er werkzaam geweest als commercieel binnendienst. Was in begin leuk en aardig. Nou als stagiaire zie je dus WEINIG van wat er werkelijk in bedrijf gebeurde, dus ik zat opeens bij vergaderingen, kreeg interne mails door etc... en merkte al binnen 2 maanden dat er NIETS in het bedrijf correct was. Ik ging opeens al heel snel met tegenzin naar het werk omdat er altijd constant gezeik was en daar hou ik gewoon niet van omdat ik zelf vrij netjes ben en zelf geen fouten maak. Iedereen schoof daar ook alles af, ik had er onenigheid met 2 huisvrouwen die er 10 uur per week werkten, maar constant tegen me zeken etc...

Er gingen maanden voorbij en toen rond november 2004 had ik s'morgens veel nekpijn (stress symptonen) bij het opstaan en de hele dag door en ik had elke dag migraine (heb ik al jaren last van, maar opeens heel erg) en er werd heel wat geroddeld over iedereen en mij, en daar hou ik ook niet van. Nou toen in december 2004 voelde ik me zo belabberd toen ik thuiskwam en opeens barste ik een enorme huilbui uit en heb toen heel goed met mijn ouders gepraat en ze geloofden hun oren niet van hoe het bij dat bedrijf ging.

Ze zeiden toen meteen van: je bent morgen ziek, je blijft lekker thuis (klaagde al langer over nekpijn en erge moeheid ook al sliep ik veel en in weekenden was ik levensloos). Heb toen snel met huisarts afspraak gemaakt, kon er dag erna al terecht en verteld wat me dwarszat en waar ik last had. Hij gelijk van: jij gaat 2 maanden niet meer werken!

Dus ik met bedrijf gebeld en dat verteld. Opeens 3 weken later (ik had dus vrij en moest van arts leuke dingen doen zoals mountainbiken, muziek mixen etc... mijn hobbies dus) kwam er een brief thuis. Daarin stond dat ze mijn contract niet wilden verlengen omdat ik het werk niet aan zou kunnen. Ik las het en dacht WTF (!!!!), het ligt niet aan mij, maar aan het bedrijf (wie kan er nou in z'n eentje 20.000 klanten te woord staan aan telefoon, de bank bijhouden (regiobank), klanten op kantoor ontvangen en dingen uitzoeken tegelijk!!!).
Ik ben toen in januari naar bedrijf gegaan en heb met baas gesproken en mijn GAL gespuwd dat er in dat klotebedrijf van hem helemaal NIETS klopte etc... nou eind goed al goed zou hij wel mijn salaris tot maart 2005 betalen.

Toen ik me weer wat beter voelde heb ik 3 open sollicitatiebrieven geschreven en van 1 bedrijf had ik binnen 1 dag al reactie! Ze wilden dolgraag een afspraak met me maken omdat ze een baan vrijhouden voor e-commerce (verzekeringen vooral via internet/telefoon) en dat leek mij dus erg leuk! Gesprek ging voortreffelijk, dit bedrijf lag in mijn woonplaats en het ziet er allemaal erg mooi uit. Ik heb die baan gekregen en ben er toen vanaf maart mee begonnen. Het was heerlijk, zat boven, geen drukte van binnenlopende mensen etc... en zowat geen geklaag van mensen. Ideale baan dacht ik dus.

Nu kwam ik op oktober 2005 erachter dat verzekeringen toch niet echt mijn ding was... ik ben gaan kijken wat ik graag zou willen. Toen dacht ik aan paar jaar terug, want ik wou graag leraar worden op basisschool! Nou, ik heb me daar informatie van aangevraagd. Tevens ben ik naar opendag geweest en dat was super. Tevens al daar een leuk meisje leren kennen, ze was perzisch en gaat ook naar PABO (Fontys Hogeschool). Heb me toen kort erna ingeschreven bij IB-groep en school en ik ga dus per september naar PABO en heb er HEEL VEEL ZIN IN!

Het is nu echt uitzitten bij huidige bedrijf, want vind het niets meer aan... ze weten van niets en ik zal dan rond maart/april (als ik onbepaald contract heb) mijn baan opzeggen per juli / half juli zodat ik nog zo'n 6 weken kan 'ontspannen'.
Ik mag dan wel 23 jaar worden in augustus, maar ik zag bij open dag van school alleen maar mensen van mijn leeftijd! Heb er ZIN IN!

Het heeft niet echt iets met depressief te maken, maar ik wil hiermee zeggen dat het een beetje in hetzelfde schuitje zit en ik vind dit toch wel bij dit onderwerp horen.

 

Ik ken dit ook. Vanuit een nog meer lichamelijk oogpunt though. Ik heb dik 2 jaar ziek thuis gezeten (ben nu 17). Men wist niet wat ik had (en als ze heel eerlijk zouden zijn nu nog steeds niet) M`n klachten bestonden onder andere uit extreme moeheid, iets waar maar heel heel weinig mensen zich echteen goede voorstelling van kunnen maken. Ik heb het eerste jaar veel gegamed. Het2e jaar werd het steeds minder though het houd een keer op met de lol die je er aan beleeft natuurlijk. Ik kan je voor 1 ding wel waarschuwen though: Je dag nacht ritme wordt zoals het je nu vergaat gesloopt. Probeer een meer"normaal" ritme te ontwikkelen zoals werkende/school gaande mensen. Als je uiteindelijk weer aan de slag gaat sloopt het normale ritme je, en ben je er binnen notime weer uit. Ik heb er ong 4 maanden over gedaan enigsinds en normaal ritme te krijgen voordat ik ben begonnen aan een lange interne revalidatie periode.

 

Op het moment heb ik het te druk met school.
De druk is echt enorm. Ik moet de komende 2 weken 6 verslagen inleveren, heb over 2 weken tentamens (in totaal 5 tentamens in 4 dagen, totaal 14 vakken!!!).
Ik word er echt helemaal gek van. Heb 33 uur les in de week en moet daarnaast echt elke dag knetterveel doen, het komt vrij vaak voor dat ik gewoon tot diep in de nacht bezig ben met school.
Je raakt echt super gestresst. Dit is geestelijk niet echt bevordelijk voor je.

Dit alles eist ook zijn tol. Gelukkig haal ik nog goede cijfers, maar als van de in totaal 200 2e jaars CE studenten 12 mensen een tentamen halen, dan is dat toch niet helemaal goed. Dat is dus niet goed.

Je moet echt oppassen dat je geen burnout krijgt.
Ik heb nu al dat ik me 's ochtends en 's middags brak voel en 's avonds om 9 uur al dood op ben, terwijl ik ruim voldoende slaap.

 

Wow, best 'heavy' verhaal Paradox.

Ik zit zelf niet in dezelfde situatie, maar bepaalde punten herken ik wel. Doe zelf nu HBO, maar soms maar 1 dag in de week les en op een gegeven moment weet je ook niet meer wat je met al je tijd aan moet. Het ergste is dat je gruwelijk lui gaat worden.

Er zijn al de nodige tips voorbij gekomen waar ik mij bij aan kan sluiten (bijvoorbeeld over het schrijven/sporten).
Maar wat als je 'gewoon' gaat proberen om een middelbare schooldiploma te halen? En dan niet weer terug naar de schoolbanken, maar bijvoorbeeld via LOI of NTI. Dan kun je in je eigen tempo studeren, maar kun je beginnen aan de basis. Een middelbare schooldiploma halen. Dan merk je als het goed is al wat je wel of niet leuk vindt om te doen. En vanaf daar kun je dan gaan kijken wat je verder wilt doen.

 

Heb het ook met school. ben bijna 20 nog altijd geen diploma. dit jaar doe ik dan nog een keer havo 5 om als nog mijn havo diploma te halen. Nu hoef ik maar 2 vakken te volgen en dat is al te veel voor mij. ik ga gewoon nie. heb eerst een half jaar maar gewoon thuis gezeten. sinds 3 maanden dan werk en daardoor ga ik al helemaal niet naar school. gewoon omdat ik moe ben van het werk en dan geen zin meer heb om nog ff een uurtje op school weg te zakken.

 

Hoi Z3R0-P4R4DOX

Ik heb je al eens eerder zien posten over jouw situatie, en moest toen meteen aan mijn broer denken. Nu ik de naam "syndroom van Asperger' voorbij zie komen weet ik het bijna zeker. Mijn oudere broer is denk ik vergelijkbaar met jou, alhoewel hij misschien ook een hoog sensitief persoon is.

Mijn broer is van 1970 en is in alle opzichten anders dan ik. Hij uit zich moeilijk, kan niet goed omgaan met mensen, sluit zich af, is extreem moe na een zondagmiddag op visite bij de ouders. Als je hem daarmee confronteert waarom hij zo stil is en ogenschijnlijk chagrijnig en moe,kruipt hij nog verder in zijn schulp of barst in tranen uit. Het lijkt erop alsof hij niet goed kan omgaan met teveel signalen van de buitenwereld, hij moet dat allemaal op zijn eigen tempo verwerken. Teveel dingen regelen of willen veranderen voor hem heeft ook geen zin, we hebben bv eens een andere woonruimte dan het postzegeltje waar hij nu woont geregeld, maar na 2 weken is hij daar alweer vertrokken, met als reden dat het te uim en te open was, hij voeldezich de hele dag bekeken.

Hij kan (ook) moeilijk een relatie met een meisje aanhouden, of uberhaupt geen relatie met wie dan ook. Hij heeft gewoon zijn eigen ruimte nodig en stilte.

Sorry dat ik mijn verhaal hier nu even post, maar ik denk dat het misschien herkenbaar overkomt.

Wat al eerder is gepost en denk ik heel erg goed advies is, is inderdaad om een normaal dagritme proberen op te pakken. Ga iets doen wat jij heel leuk vindt en wat niet teveel (sociale) druk op je zet. Sporten bijvoorbeeld ('s ochtends als het wat rustiger is bv), of inderdaad schrijven. Maar probeer toch ook je huis te verlaten, al is het alleen maar om even buiten te zijn. Het is een bekend fenomeen dat je steeds depressiever wordt als je nooit buiten komt en lucht en licht ervaart.

Kijk uit met de hele dag gamen. Ik weet het is onwijs leuk en verslavend, maar maak het niet je enige doel in je leven, er is meer in het leven dan games.

En praat erover. Heel veel, met instanties of personen die je vertrouwt. Probeer zoveel mogelijk met mensen met dezelfde ervaringen te praten om te ontdekken hoe zij eruit zijn gekomen. Misschien doe je goede tips op. Hier posten is natuurlijk ook prima, maar je loopt het risico dat er hier niet serieus op gereageerd wordt.

 

Ik heb op dit moment een klein beetje hetzelfde... vorig jaar werd ik ziek en daardoor kon ik mijn afstudeerstage niet voortzetten, ik ben toen 5x geopereerd en daarna heb ik nog een flinke tijd rustig aan moeten doen (3 maanden) voordat ik weer alle kon doen, in september was ik weer opnieuw begonnen met die stage (dit was geen gewone stage, ik moest een opdracht uitvoeren voor een bedrijf en hoe, waar, wanneer mocht ik zelf uitzoeken).
De stage is inmiddels afgelopen (december), opdracht is klaar en ik kon aan mijn afstudeerscriptie beginnen. Een hele stressvolle periode, ik moest nog 2 tentamens maken + mijn scriptie en ik had maar iets van 1,5 week de tijd meer... Dit is inmiddels alweer dik 1 maand geleden, mijn tentamens heb ik gehaald maar mijn scriptie niet. nu is het probleem dat ik niet in februari kan afstuderen en dat ik helemaal niks te doen heb tot en met juni... (volgende afstudeer mogelijkheid)...

Ik zit nu ook maar een beetje thuis zonder werk, studie, geen studiefinanciering meer en ook geen uitkering omdat ik nog student ben. Ik ben wel een baantje aan het zoeken maar ik zoek dus echt een baantje waar ik het naar mijn zin heb en die heb je niet zo 1,2,3, gevonden merk ik... vandaag ga ik weer maar zoeken en hopelijk kan ik een leuke baan vinden voor een paar maanden...

 

Allereerst wil ik jullie allemaal bedanken voor de (tot nu toe) serieuze reacties Ik zal ff proberen in het kort op wat dingen te reageren :

@ Iedereen die me sport aanraadt als tijdsbesteding : Nou mensen daar kan ik heel kort over zijn, ik heb namelijk een gruwelijke hekel aan sport, in welke vorm dan ook Waar sport voor veel mensen een goed effect teweeg brengt, werkt het bij mij juist averechts. Ik ben het levende bewijs dat gamers + sport dus niet altijd samen gaat Gamen is voor mij pure ontspanning, naast het feit dat ik het gewoon heel erg leuk vind (ik ben ook echtwel verslaafd, geen twijfel over mogelijk ) werkt het voor mij ook heel erg tegen stress. Voor mij is er geen betere vorm van afleiding dan lekker gamen.

@ Beowulf : Schrijven is idd een van mijn sterkere punten, de mogelijkheid om daar iets mee te gaan doen is ookal in me opgekomen....al zou ik nog niet precies weten in welke vorm. Schrijven over games zou voor mij een droom zijn die uitkomt, dus we zullen zien of daar mogelijkheden liggen

@ the only ego & iedereen die me een normaal ritme aanraadt : Ik besef me dondersgoed dat een normaal dag- en nachtritme belangrijk voor me is, alleen ik krijg het gewoon niet voor elkaar. Ik heb dit probleem eigenlijk altijd wel een beetje gehad, toen ik nog naar school ging had ik doordeweeks ook een normaal ritme en was ik ook nooit te laat ofzo. Echter zodra er een vakantie aanbrak (of dat nou een week, 2 weken of 3 maanden betrof), had ik in die periode een omgedraaid dag- en nachtritme. Nu heb ik al anderhalf jaar bijna geen verplichtingen meer, en leef ik dus al bijna anderhalf jaar zo. Als ik een fatsoenlijke daginvulling krijg, dus bijvoorbeeld werk, waardoor ik me genoodzaakt "voel" en daardoor dus ook de motivatie onstaat om uit bed te komen, zal ik dit normale ritme wel kunnen bewerkstelligen. Zolang bovengenoemde echter niet het geval is, is het voor mij gewoon onbegonnen werk. Jullie willen niet weten hoeveel pogingen ik al heb gedaan om weer in een normaal ritme te komen, het lukt me gewoonweg NIET. Op de een of andere manier zoek ik onbewust denk ik toch de rust en de stilte op, als de mensen hier thuis dus op bed liggen....ik kan dan wat beter nadenken als het moet.

@ RoyaleWithCheese : Hmm, jouw broer en zijn "trekjes" om het zo maar ff te noemen, klinken mij inderdaad bekend in de oren. Hoewel ik sommige dingen misschien in mindere mate heb, herken ik ze wel allemaal stuk voor stuk moet ik eerlijk zeggen. Het zijn blijkbaar typische kenmerken voor mensen met een autistische stoornis, maar aan de andere kant is autisme ook weer een persoonsgebonden iets. Doordat het namelijk ook met je karakter/persoonlijkheid te maken heeft, is geen enkele vorm van autisme bij niemand hetzelfde....en dat is wat het zo'n lastig ziektebeeld maakt. Soms wordt het bij kinderen al op jonge leeftijd geconstateerd wanneer zij afwijkend gedrag vertonen op bijvoorbeeld de school, en ook bij mij had dit het geval kunnen zijn geweest. Mijn vader en moeder zijn toen ik in groep 3 zat al gewaarschuwd door mijn juffrouw, omdat ze vond dat ik nogal afwijkend gedrag vertoonde....hier is toendertijd echter op aanraden van de huisarts niks mee gedaan, ze dachten dat het een periode was en dat ik um wel zou ontgroeien. Vorig jaar, op mijn 21e dus, is naar aanleiding van de situatie die ik in de openingspost beschrijf alsnog Asperger geconstateerd bij me. En zo zijn er zelfs gevallen van mensen die pas na hun 40e een dergelijke diagnose toegewezen krijgen, het is maar net of je ermee tegen de lamp loopt ja of nee....van de buitenkant is er immers niks te zien. Grappig weetje over Asperger trouwens : Bill Gates schijnt het ook te hebben Of het bij hem officieel is vastgelegd weet ik niet, maar wel is bekend dat hij veel trekjes vertoont die mensen met een autistische stoornis ook hebben. Zo zul je hem nooit een speech zien geven op TV (think about it ) omdat hij niet graag "in de spotlights staat", of als je nog verder gaat denken zou je zijn gedrag m.b.t. Windows zelfs nog kunnen verklaren ook. Het is namelijk bekend dat mensen met een autistische stoornis moeilijk van hun eigen denkpatroon af te krijgen zijn, ze zullen ook niet gauw "toestaan" of kunnen accepteren dat andere mensen wel op een andere manier over een bepaald iets denken. En met dit gegeven zou je weer kunnen doorberedeneren waarom Bill Gates het niet toe wil staan dat PC's op een andere manier bestuurd kunnen worden dan met ZIJN Windows. Misschien vinden jullie het een beetje vergezocht, maar dit is zo een theorie die ik zelf bedacht heb

Goed, om weer even wat algemener op het onderwerp in te gaan : het moge duidelijk zijn dat je tegenwoordig blij mag zijn als je werk hebt. Soms gebeuren er echter onverwachte dingen in het leven waar je zelf geen invloed op kunt uitoefenen, en waardoor je eventueel slachtoffer wordt van je eigen "pech". Zo iemand ben ik dus nu momenteel, en zo zijn er wel tig meer mensen van mijn leeftijd maar ook van andere leeftijden die die pech getroffen hebben. Gelukkig kan overal ook weer verandering in komen, en die verandering komt voor mij als het goed is binnen nu en niet al te lange tijd....dat hoop ik echt tenminste, want ik ben het thuis zitten echt goed zat. Ik weet nu in ieder geval waar mijn beperkingen liggen en wat ik dus NIET moet gaan doen (geen werk met sociale druk dus, geen kapper, geen verpleger etc.), nu is het ff zoeken naar gepast werk waar ik wel goed in ben en waar ik mezelf wel in kan vinden. En om dan toch nog even Bill Gates als rolmodel te nemen : Asperger hoeft dus helemaal geen slechte invloed te hebben op het toekomstbeeld

 

Ik had precies dezelfde gedachten als Beowulf toen ik je verhaal las, maar het lijkt me zeer lastig om een baan te vinden in de "schrijfwereld". Ik zou eerst eens proberen in een gameshop te gaan werken. Ik denk niet dat de sociale druk daar te groot is, omdat je weinig over koetjes & kalfjes praat (tenzij het gaat over de coolste manier om ze om zeep te helpen in een game). Het is maar een idee.

Sterkte.

 

Heel, heel erg gay allemaal. Doe 'es gewoon lekker werken anders !

 

Two words: ben jij wel goed bij je hoofd, idioot?

Dat is de domste reactie op iemands problemen die ik ooit heb gelezen. Jij mist duidelijk de intelligentie om dit te snappen. Bovendien beschik jij over de apathie van een ongezond persoon.

 

Kijk, hier hebben we een expert aan het woord :{ Mag ik de beste meneer ff vragen hoeveel "ervaring" hij al heeft in zijn vak ?

Dude, ik ken veel kortzichtige personen maar jij hebt jezelf in 1 klap genomineerd voor de 1e prijs. Ofwel heb je er gewoon lol in om een reactie uit te lokken door dit kinderlijke gedrag te vertonen, ofwel ben je geboren met het brein van een pinda....in dat laatste geval kan ik je natuurlijk moeilijk iets verwijten. Nja een reactie uitlokken is je in ieder geval gelukt, en die heb je dan nu bij deze. Ik zal je ook gelijk ff reporten bij een mod

@ Taab : Bedankt voor je ondersteuning, en over dat werken in een gamesshop....dat zou echt de ideale omgeving zijn voor mij Gewoon lekker je hobby combineren met je werk, en als je dan toch met klanten moet praten gaat het 9 van de 10 keer idd over games....en das een van de weinige onderwerpen waar ik niet over uitgepraat KAN raken, en waar ik ook nog eens redelijk wat verstand van heb Nja hier in Den Bosch heb ik er nog geen kunnen vinden waar ze nog personeel zoeken, maar als het aanbod er nog komt binnen nu en redelijk korte tijd zal ik het zeker niet afslaan.

 

Goed advies. Ik denk dat hij daar nog niet eerder aan gedacht heeft. En om nog maar eens een open deur open te trappen: volgens mij heb je zijn 1e post niet gelezen waarin toch duidelijk stond dat er alleen serieuze reacties in deze thread thuishoren.

Als je je hier niet in kan vinden of het belachelijk vindt voel je dan vrij om dit te zeggen op een opbouwende manier. Elke andere reactie -zoals je net zo intelligent hebt gedaan- hoort hier niet thuis en maakt jezelf belachelijk.

Edit: Rox geniale post game, set and match!

 

Zegt iemand die zijn eigen beroep niet eens goed kan spellen . Dat betekent dat jij OF je baan meer wilt laten lijken dan het is (*kuch* heftruckchauffeur*kuch* ) OF dat je serieus eens op je visitekaartje moet kijken of het daar ook zo staat.

Voor de mensen die geen idee hebben: klikje naar zijn profiel.

 

Laten we dan gewoon met zn allen die knakker negeren

Ik herken ook wel wat in je verhaal, ik heb vorig jaar mn havo diploma met moeite gehaald maar heb geen vervolgopleiding kunnen starten, dit omdat na 5 jaar sukkelen uit een onderzoek uitkwam dat ik een sociale fobie heb en die zich lichamelijk uit in enorme misselijkheids aanvallen waardoor ik niet in staat was en nog steeds ben om een HBO-opleiding te beginnen en werken zit er op dit moment ook nog niet in, situatie verbeter gelukkig weer langzaam. Kheb wel naar werk gezocht maar bij mij in de buurt zijn alleen maar fulltime banen te vinden en dat vind ik toch nog iets te veel van het goede.

//edit: dat heftruckchauffeur heeftie nu zo te zien vervangen voor een ander mooi woord: wharehousplannning
//edit: zie dat ie nu weer ander werk heeft

 

Voor de duidelijkheid, ja ik heb dyslexie, en nee het was geen heftruckchauffeur maar transportplanner. Inmiddels help ik arme sukkels die de hele dag thuis zitten weer op internet (helpdeskmedewerker). Hoe de fuck kun je een burnout hebben op je 20e ???!!!? Jullie zijn gay. Werkschuw tuig!!!.

 

Ik zou hier weer serieus op in kunnen gaan (door bijvoorbeeld te zeggen dat autisme, net als dyslexie, gewoon een ziekte is) maar dat doe ik niet omdat ik bang ben dat je het toch niet begrijpt Ga vooral zo door dude, je hebt nu in ieder geval al 2 reports aan je broek _0/