Tja games moeilijk...uhm... *denkt*
Herinner me nog dat ik vroegah moeite had met de Commando's Serie. De aller eerste Prince of Persia, Commander Keen een paar levels. Met Final Fantasy 7 de eindbaas cd 1 had ik moeite mee. Grim Fandango en Monkey Island series. Zeker GF was pittig.
Myst en zo...tja weet je...de puzzles zijn lastig, maar vaak zijn de oplossing niet echt logisch en kom je er achter door gewoon willekeurige combi's te proberen. Dat vind ik niet echt vallen onder moeilijk.
Mickey Mouse op de Atari...kon niet saven en was kut om uit te spelen. Liet me console aan met tv uit. Kom ik thuis had me ma dat ding uitgezet terwijl ik bijna bij het eind was. Zo ik was pissed!
Nu heb ik meestal de game uitgespeeld en denk bij mezelf: "Was dit het nu?". Die gedachte heb ik erg sterk sinds Call of Duty 2 op de pc met dat vage einde. 4 avonden 5-6 uur gamen en je hebt de meeste games tegenwoordig al uit. Zonde van het geld
Verhaal en alles is wel leuk, maar heb het idee dat het meer om het grafische gaat dan om verhaal en moeilijkheid tegenwoordig. Het aantal moeilijke games tegenwoordig is sporadisch en met moeilijkheidsgraden kom je ook vaak niet ver in de problemen.
Achievements vind ik niks toevoegen aan moeilijkheid. Achievements zijn extra's voor als ik tijd over heb, maar niet de reden dat ik de game speel. De game uitspelen is de eindbaas verslaan en alles er om heen is aankleding. Natuurlijk probeer ik wel zoveel mogelijk te zien en doen (Zeker met RPG's). Vroegah hoefde je ook niet alles te verslaan of te verzamelen. Het waren extra's om de game wat langer te laten duren als je die tijd er in wilde stoppen, maar het was niet belangrijk als je het oversloeg of niet.
Laatst bewerkt door een moderator: 21 dec 2008