[2e deel]
Okee, ik ga weer een vervolg geven op mijn ervaringen met mijn Boeddhistische meester… Het witte licht waardoor ik een keer werd overweldigd tijdens een meditatie was volgens hem een illusie… Het had niets om het lijf, het was waarschijnlijk een blokkade in mijn lichaam die werd opgeheven… Mij werd aangeraden om me niet te veel te laten beïnvloeden door dit soort beelden… Ik heb ook meegemaakt dat mijn gehoor tijdens een ontspannen meditatie opeens stukken beter werd, alsof er iets open ging… Ook dat hoorde volgens mijn meester bij het feit dat de zintuigen zich anders gaan gedragen als je tot een diepere meditatie komt… Sommige gedachten leken ook duidelijker op beelden, maar mij werd aangeraden om dit gewoon voorbij te laten gaan, als wolken langs de hemel… Ik was mijn gedachten niet…
Ondanks de meditaties en het onderricht in het achtvoudige pad van Boeddha via de vier edele waarheden (de hoofdregels van de Boeddhistische leer, ik zal daar later nog wat over schrijven) las ik toch zelf veel over het Boeddhisme, ook al had mijn meester gezegd dat het allemaal rommel was… Hij merkte snel dat ik meer van het Boeddhisme wist dan dat hij me verteld had in de gesprekken die we hadden. “Je bent aan het studeren geslagen”, zei hij… “dat is een extra probleem voor mij.” Ik begreep het niet, het kon toch geen kwaad om je kennis te verrijken? “Nee, door lezen kan men veel vinden, maar jij zit in een problematisch proces, een worsteling met jezelf. Laat je niet te veel afleiden door de kennis van anderen. Het is allemaal tekst, je schiet er niet zo heel veel mee op. Ik ben aan het worstelen met jouw denkbeelden, straks moet ik nog de strijd aangaan met jouw Boeddhisme.” Hij glimlachte. Ik vroeg hem verbaasd wat hij bedoelde. “Ik bedoel dat je je hoofd volgiet met teksten, ze lijken heilig te zijn en te leiden naar een bepaald doel… Maar jij bent zelf het doel, niet het Boeddhisme. Bedenk goed dat het inzicht van Gautama de Boeddha onmogelijk via taal kan worden overgebracht. Je hebt gelezen dat Boeddha verlicht werd na een lange zoektocht. Jij bent ook aan het zoeken. Maar hij gooide alle leerboeken van het Hindoeïsme weg, omdat er niet veel bijzonders te vinden is in religieuze leerboeken.” “Maar je zei net dat er veel te vinden is door middel van lezen!” antwoordde ik hierop. “Ja”, zei hij, “mits je echt begrijpt wat je leest, jij begrijpt niet alles omdat je wordt gehinderd door je eigen denkbeelden. Je geest vervormt alles naar eigen wens en interpretatie, haast ongemerkt. Iedereen begrijpt alles tot het niveau waarop hij of zij iets KAN begrijpen. Vandaar dat er zoveel conflict is, omdat mensen elkaar nooit helemaal goed begrijpen… Men vervormt de werkelijkheid via het denken, iets wat ook door Immanuel Kant als filosoof is beredeneerd. Hij betoogde terecht dat “Das ding an sich”, het objectieve object feitelijk via de perceptie en interpretatie van de individuele mens wordt vervormd via zijn persoonlijkheid, zijn ego, het zogenaamde “Das ding für mich”. Hij gaf aan dat we als mensen eigenlijk het objectieve object zelf in zijn hoedanigheid nooit echt kunnen kennen, alleen de eigenschappen die wij als mensen toedichten aan het object. Een dergelijke spraakverwarring wordt trouwens ook verbeeld in de bijbel via het verhaal van de toren van Babel. Mensen willen iets gemeenschappelijks voor elkaar krijgen, een toren naar de hemel. Maar onderweg komen niet alleen hun overeenkomsten naar voren, maar ook hun onderlinge verschillen en dat hadden ze voorafgaande aan hun voornemen niet voorzien. Gevolg: onenigheid en conflicten, waardoor de toren nooit af kwam…”
Wordt vervolgd…
Laatst bewerkt: 10 aug 2006