Mmm… Er wordt hier een specifiek probleem aangekaart… Je ouders zijn verantwoordelijk voor je gedurende een lange tijd… Het kind wordt opgevoed en dus letterlijk gevoed en moet de normen en waarden van de samenleving leren… Dat kan niet anders, anders blijft het kind een dier wat zich onmogelijk zal kunnen redden… Er is sprake van een bloedlijn, je bent als wezen afkomstig uit twee andere wezens, je ouders… Normaliter is het niet anders dan "gewoon" dat kinderen respect hebben voor hun ouders, vandaar de stelregel: eert uw vader en uw moeder… Maar het is geen wet van meden en perzen, omdat sommige ouders geen respect verdienen… Ja, dat klinkt misschien een beetje raar, maar het is de waarheid… Bepaalde ouders kunnen niet met hun kroost omgaan, vernederen ze en mishandelen ze geestelijk of lichamelijk… Een kind kan veel hebben in psychisch opzicht, en zal in eerste instantie zijn ouders eigenlijk automatisch trouw blijven… Maar respect kan breken, als ouders zich destructief blijven gedragen gedurende een langere tijd, zal het kind vanzelf ophouden met respect tonen aan degenen die hem het leven hebben geschonken… Dus het mes snijdt aan twee kanten: ouders moeten op hun beurt ook respect verdienen van hun kind op de langere termijn… Als ze het respect van hun kind verspelen, hebben ze dat grotendeels of geheel aan zichzelf te danken (natuurlijk zijn er uitzonderingen, maar daar spreek ik niet over)...
Nu komen we op een ander essentieel probleem, dat van het zieltjes winnen… Elke godsdienst maakt zich er bijna schuldig aan, maar hier in het Westen hebben we te maken met het christendom… Dat christendom wil constant maar mensen tot haar geloof proberen te winnen, zelfs tegen wil en dank… In de bijbel staat: “gaat en vermenigvuldigt u”, dat is geïnterpreteerd als dat je maar zoveel mogelijk kinderen moet krijgen die allemaal christelijk moeten zijn, uiteraard… Maar “gaat en vermenigvuldigt u” kan ook heel anders bedoeld zijn, bijvoorbeeld dat je aan jezelf werkt en je bewustzijn aldus als het ware “vermenigvuldigt”, groter maakt… Het is maar hoe je het bekijkt… Maar de christenen moeten zonodig de blijde boodschap verkondigen, proberen anderen over te halen om zich te bekeren tot hun geloof. Ik kan mij mijn jonge jaren herinneren… Ik ben christelijk opgevoed, maar mijn ouders maakten niet zo’n poeha van het geloof, ze twijfelden zelf aan de waarde ervan… In de jaren ’70 en ’80 werd de kracht van de kerk beduidend minder… Ik werd op een dag op een braderie aangesproken door een soort EO-jongeren of zoiets, die me ervan probeerden te overtuigen dat het toch wel gevaarlijk was om niet te geloven… Dan had ik geen geestelijk onderdak en zou de angst voor het niets toch gaan overheersen... Ik kreeg het er wel een beetje benauwd van, van al die praatjes, maar ik had nou niet het gevoel dat ik nou toch weer actiever een geloof zou moeten gaan aanhangen… Veel christenen denken dat ze er “goed” aan doen om mensen te “redden” in de richting van hun geloof… En momenteel is dat een vrije keuze of je wilt geloven of niet… Maar er zijn andere tijden geweest… Karel de Grote wilde zelfs hele volkeren onderwerpen aan het christendom, door de zogenaamde heidense volkeren te stellen voor de keuze: óf ze bekeerden zich tot zijn geliefde godsdienst, óf men werd ter plekke onthoofd… Nou dan weet je wel wat je moet kiezen, uiteraard… Lijfsbehoud creëert in zo’n geval de grootste schijnheiligen…
Ik heb die bekeringsdrift nooit begrepen… Het is gewoon hypocriet… Je kunt niemand "redden", iemand kan hoogstens zichzelf "redden"... Daar ben jij niet voor nodig, richt je liever op je eigen groei... Maar nee, mensen zijn graag bemoeizuchtig, dat is een hele vreemde eigenschap... Dat geldt trouwens bijvoorbeeld ook voor aanhangers van Hare Krishna, die lopen je ook gratis boekies aan te smeren over Krishna, zodat je maar gaat lezen en je zult bekeren tot hun godsdienst… Allemaal marketing en promotie… Iemand die waarachtig zoekende is, vindt altijd wel wat hij moet vinden… Dus is het opdringen van een geloofsovertuiging totaal zinloos, geef het kind wat het nodig heeft en toon hem wat de wereld hem te bieden heeft… Mocht hij dan zelf voor een geloof kiezen, prima… Dat is dan zijn keuze… Maar iemand een geloof opdringen betekent dat er géén sprake is van een keuze, dat heeft Svennies scherp opgemerkt… Dan doe je gewoon wat je wordt opgedragen en opgedrongen… Ik vind dat geen goed teken, omdat het niet uit het kind zelf komt, uit een behoefte om geestelijk te groeien… Nee, anderen maken voor hem uit wat een “goed” geloof is, terwijl het christendom misschien helemaal niet bij hem of haar past! Voor hetzelfde geld is iemand gebaat bij helemaal géén geloof, of is hij of zij beter af met de Islam, het Hindoeïsme of het Boeddhisme… Ik herhaal: dat is dan zijn of haar keuze en is er geen sprake van dwang… En er is heel wat afgedwongen, christelijke zendelingen probeerden en proberen nog steeds om mensen in het verre oosten in uiterst armoedige omstandigheden te "helpen"… Maar deze uiterst voorwaardelijke hulp wordt uitsluitend geboden uit christelijk oogpunt… Dat is wat moeder Theresa deed… Je krijgt eten als je je tot het christendom bekeert… Deze vrouw wordt op handen gedragen door de Paus en zijn circus… Natuurlijk, zij bracht zieltjes in het laadje… Inmiddels is zij volgens mij zelfs heilig verklaart door de katholieke kerk... Bhagwan Shree Rajneesh zei – toen moeder Teresa nog leefde - dat het beter zou zijn als zij in het water zou springen… De wereld was geschokt... Maar Bhagwan had gelijk, omdat moeder Teresa bezig was met dwang uit zogenaamde christelijke "liefde", mensen dwingen om in Jezus te geloven, terwijl ze van oorsprong ergens anders in geloofden…
Laatst bewerkt: 24 okt 2006