De werking van het menselijke ego
Mmm… Er is inderdaad een verschil tussen persoonlijke religieuze beleving en een georganiseerde godsdienst… Georganiseerde godsdienst is niet per definitie slecht, maar heeft vaak te veel dwingende elementen die rieken naar machtswellust, politiek misbruik, en ga zo maar door… Mensen kunnen het niet laten om zich met anderen te bemoeien, dat is een van de schaduwkanten van het ego… Het ego is precies datgene wat in waarachtige religie centraal staat: hoe werkt het en sterker nog: wat is het? Ik hoop niet dat dit teveel ego’s zal kwetsen, maar die persoonlijkheid die wij allen zo koesteren is niets anders dan een stelsel van aannames, opgedrongen denkbeelden, ideeën die feitelijk door de samenleving zijn voorgeschreven, trots, arrogantie, geslepenheid en ga zo maar door… Let wel: het menselijke ego is niet slecht, het is noodzakelijk om je in de wereld te bewegen en te communiceren… Het werkt als een schild, het red je uit bepaalde situaties waarbij je het ego nodig hebt… Maar dat is niet alles… Want doordat we ons vereenzelvigen met dat ego, denken dat we het “zijn”, begint het gesodemieter… Ik bedoel hiermee te zeggen dat het ego probeert niet alleen een verdedigingsmechanisme te zijn, maar de troon te bezetten van het gehele wezen dat de mens is… Dit klinkt hopelijk niet te zweverig… Ik heb ooit eens geprobeerd om hier het verschil aan te geven tussen het ego en het ware wezen van de mens, maar toen werd mij gezegd dat er helemaal geen sprake kan zijn van een zogenaamd waarachtig “zijn”… Dat er geen scheidslijn zou bestaan tussen het ware wezen en het ego, dat er alleen een persoonlijkheid als eigenheid zou zijn…
Wat is liefde?
Ik ben ook een mens, met ego… Ik weet echter uit ervaring dat het ego mij vaak meer in de weg loopt dan dat het mij daadwerkelijk ten dienste staat… Dat “ten dienste” zijn van het ego zou zijn ware plaats vertegenwoordigen, een hulp… Maar door onze automatische vereenzelviging met het ego is er geen plaats meer op de troon van je wezen… Het ego is luidruchtig, probeert door een koortsachtig bezig-zijn de leegte te vullen die overblijft als het ego zijn kop eens zou houden… En die leegte wordt door bijvoorbeeld het Boeddhisme gezien als het begin van alle individuele vervulling… Daarom zijn ze zo gebrand op het feit dat de mens meditatie zou moeten gebruiken om er achter te komen dat het ego niet alles is… Dat de aanval niet de beste verdediging is, want dat is exact wat het ego doet: aanvallen… Als je je gedachtenwereld eens onder ogen zou zien, en na zou gaan hoeveel gedachten in het kader staan van aanval om zichzelf te verdedigen, zou je wellicht schrikken… Waarachtige religie spreekt over liefde voor alles, dat wordt vaak gezien als een cliché… En dat is het ook, want het ego kan niet zien wat liefde is… Wat wij onder liefde verstaan kan eerder worden geschaard onder seks en het niet alleen kunnen zijn… Ik veroordeel seks geenszins, het is prachtig… Maar liefde is meer dan biologische seks… Liefde kan je niet dwingen, het is iets ongrijpbaars… Het welt op als je een kindje ziet dat nog onschuldig in de wereld staat, iedereen gaat glimlachen als een baby aan het spelen is… Daarom is moederliefde een van de meest waarachtige vormen van echte liefde… Dat is bijna religieus, als je het zo zou willen noemen… Maar hoe zuiver de moederliefde ook is, omdat die zorgzaam is en gericht is op het welzijn van het kind: het kind zelf is vanaf de wieg een kleine politicus… Hij lacht als mama naar hem of haar kijkt, huilt als het geen eten of drinken krijgt enzovoort… Hij is onbewust al aan het manipuleren uit overlevingsdrang… Een mensenkind is het meest hulpeloze wezen op aarde… Geen enkel dier is zo hulpeloos… In de natuur kan een dierenkind nog wel overleven, instinctief… Het kan op zijn bewegingsapparaat vertrouwen, kijk maar naar een paardje, dat moet binnen zeer korte tijd kunnen staan en lopen… Dat geldt niet voor een mensenkind, dat doet er feitelijk vrij lang over om überhaupt te kunnen gaan staan… In de natuur wordt hij al snel een prooi als er geen voedende en uiterst zorgzame moeder is die hem of haar zeer lange tijd beschermt…
Wie ben ik?
Waar ik naartoe wil is dat ieder menselijk ego een bijeengeraapte berg indrukken en ervaringen is… Ik zei al dat het een verdedigingsmechanisme is… Wil jij een verdedigingsmechanisme zijn? Dat is de vraag die elke waarachtige Meester stelt… Wil je uitsluitend jezelf in stand houden en je leven lang gevangen zitten in het gewoontepatroon van het ego? Of is er meer… En bij dat “meer” kan een persoonlijke zoektocht beginnen, een zoeken naar wie “ik ben”, in plaats van dat het ego automatisch het pad voor je uitstippelt… Een cirkeltje van gewoontepatronen… Daarom geloven ze in het Oosten in reïncarnatie: je zult tot in het oneindige blijven rondcirkelen totdat de dag komt dat je er genoeg van hebt, er daadwerkelijk onder lijdt… Op dat moment is het mogelijk om uit het bootje van het dwingende ego te stappen… Dit wordt vrijheid van het bekende genoemd… Volgens mij is dat wat religie bedoelt, maar het is door de menselijke geest vervormd tot georganiseerde godsdiensten… Waarom? Omdat men niet begrijpt dat men moet rammelen aan het eigen ego… Men begint helaas preken te houden en is er van overtuigd dat men in het juiste kamp is aangeland… Er is een organisatie die deze illusie ondersteunt in de vorm van een kerk… Daar komt men bijeen en is er via geloof van overtuigd dat men veilig is onder de vlag van het geloof… Maar dat is mijns inziens zinsbegoocheling… Ik zeg niet dat iemand niet naar de kerk mag gaan, of wat dan ook… Ik zeg alleen dat de illusie van een georganiseerde godsdienst veel gevaarlijker is dan dat je zelf gaat zoeken naar waarachtigheid… Dat laatste is veel moeilijker, maar levert uiteindelijk daadwerkelijk iets op... Want je kop volproppen met zogenaamde heilige geschriften betekent niet dat je inzicht hebt in je eigen neigingen… Nee, in de groep ga je juist anderen “helpen”, dit is de allergrootste fout die godsdienst kan maken… En hij wordt dagelijks gemaakt… Het is de weg van het ego om anderen te gaan “helpen”, zonder dat je ook maar iets over je eigen tekortkomingen hebt geleerd… Dat is wat Jezus bedoelt met: “Je ziet een splinter in andermans oog, maar je ziet de balk in je eigen oog niet”, of: “Als een blinde een blinde leidt, zullen ze beiden in de put vallen”… Ook in het Boeddhisme komt dat terug in de uitspraak: “Wie predikt zonder inzicht, die vermoordt het Boeddhisme”… :b:
Laatst bewerkt: 4 apr 2009