[Algemeen] Nieuws

Als er geen God bestaat, waarom hebben we dan eigenlijk een geweten?

 

Waarom zouden we geen geweten hebben dan?

 

Precies, Mensen die de bijbel (of de Koran, of Thora) letterlijk nemen, zijn de risicogroep. Het probleem is, er zijn meer mensen die de Koran letterlijk nemen, dan mensen die de bijbel letterlijk nemen. Daarnaast kom je vaker strenge moslims tegen dan extreem gelovige christenen. Die-hard Moslims vind je in heel Nederland, Die strenge christenen wonen mooi gecentreerd in de bible belt.

 

Strenge christenen vind je overal hoor.

 

Jammer dat we dankzij die prutser weer een kansloze discussie over geloof hebben...

 

Sorry voor het afdwalen, probeerde wel terug 3 posten geleden?! wel weer terug te komen op het onderwerp.
Maarja komen zoveel onderwerpen door elkaar heen uiteindelijk

 

Gewoon geen geloof. Lost een hoop problemen op. Zo niet alle.

Was laatst in de kerk vanwege een 1 jaar herdenking van de vader van een vriend en toen werd een brief van de paus voorgelezen waar letterlijk is stond dat mensen die niet in god geloven slechte dingen overkwamen...

 

Dat zijn de mooiste preken ja. Als ik die domino op mijn opa's begrafenis mag geloven. Dan zit mijn opa op dit moment ergens in de hel,omdat die bijna nooit naar de kerk ging.

 

Je hebt vrije wil, maar je moet wel God volgen (ondanks dat er nul aanleiding is om zijn bestaan aan te nemen), anders word je gestraft. Tot zo ver de vrije wil.

 

Hier ben ik het wel een beetje mee eens. Niet gelovig zijn is verleidelijk(Reden nummer 1 waarom ik niet geloof, wetenschap gebruik ik alleen als bevestiging voor mijn levensovertuiging). Makkelijker is het niet helemaal, aangezien je zelf dingen doel moet geven en je eigen ethiek moet ontwikkelen. Zowel gelovig zijn als niet gelovig hebben hun eigen voor en nadelen.

 

Weet niet of niet geloven makkelijker is. Mensen die geloven zeggen eerder als er iets ergs gebeurd. Het is God zijn wil. En hebben daar dan sneller vrede mee. Waar een niet gelovige het niet zo makkelijk een plaats kan geven.

 

Juist makkelijker, denk dat die niet geloven eerder geneigd zijn "dingen" en gebeurtenissen te nemen voor wat ze zijn en overtuigd zijn, hoe krom het soms kan zijn, dat er eenmaal zulke dingen gebeuren in het leven.

 

Tegenslagen die godswil zijn geven troost. Iemand verliezen omdat god hem of haar nodig heeft is heel wat anders dan iemand verliezen omdat het leven klote is.

 

Weet niet. Toen mij vader overleed zei mij oma steeds. Hoe erg het ook is het is de wil van God en had daar eigenlijk vrede mee. Ik als niet gelovige had het daar een stuk moeilijker mee. Waarom moet een goed persoon die alleen maar geliefd was overlijden op 55 jarige leeftijd. Ik heb wel vaak gedacht kon ik maar geloven dan had ik het een plaats kunnen geven. Ik kan het nu nog steeds niet eigenlijk.

 

Als dat troost moet geven, dan is er daadwerkelijk wat mis met het desbetreffende geloof.

Iemand verliezen door welke toedoen dan ook is altijd klote, dat is niet omdat het leven zelf wel is "klote" is.

Ben ervan overtuigd dat mensen die niet geloven dat beter kunnen relativeren en een plaats geven "juist" vanwege de ongedoctrineerde kijk op het leven.

Door "gods" wil is alleen van toepassing bij de zware gelovigen en niet op zijn plaats bij mensen die gewoon elke zondag naar de kerk gaan.

Die zullen net zo relativeren als een niet gelovige.

 

Ik ben niet gelovig en kan mijn verliezen geen plaats geven. Dingen gebeuren eenmaal, zonder goede reden en zal de pijn altijd blijven dragen.

Voor een gelovige hebben gebeurtenissen een groter doel, toeval bestaat niet. Voor hun staat god voor wijsheid en liefde. God heeft meer wijsheid en kennis dan een mens ooit zal kunnen hebben. Ook al begrijpen we niet waarom er zoveel leed bestaat, we weten dat god het wel weet en dat dit het beste voor ons is.

 

Ook ik ben niet gelovig, een plaats geven kan ik wel. Dat is voor ieder mens anders. Heeft wel of niet geloven weinig mee te maken, het is een persoonsgebonden karakter eigenschap.

God's wil is helaas zeer tegenstrijdig alleen zien de zwaar gelovigen dat niet en helaas nog erger, willen het ook niet zien.

Natuurlijk geven ze er op deze manier een doel aan, maar een plaats geven geloof ik niet dat het met of niet met geloof te maken heeft.

Een plaats geven ligt aan de persoon zelf, hoe die met verlies omgaat, in wat voor omgeving hij/zij zit. En als dat omgeving enigsinds niet de juiste impulsen geeft, of het verlies is dermate zwaar. Dan zul je er ook gene plaats aan kunnen geven, dat is niet erg, zolang je eigen leven er geen behoorlijk hinder van ondervindt.

Geloof is imo sowieso achterhaald. Een grote placebo voor alles wat niet te verklaren valt. Wat ik wel positief vind is de saamhorigheid en de steun die ze via het geloof of met gelovigen kunnen krijgen, maar dat krijg en geef ik als niet gelovige net zo hard terug aan mijn "inner-circle"


Maar voordat de discussie ontspoort en allerlei zijvertakkingen krijgt, ga ik er alvast tussenuit.

Sinds de 22e haast niet geslapen ;-)

 

Nogmaals, dit is geen religie topic.

 

Geloof je dat zelf?