Net I Am Legend van Richard Matheson uitgelezen. Nog nooit heb ik zo veel medelijden gehad met een personage als in dit verhaal, complete eenzaamheid is in mijn ogen namelijk een lot nog erger dan de dood. Ondanks dat het boek 50 jaar oud is voelt het verhaal tijdloos aan, het enige minpunt is dat je het heel snel uitleest.
**Spoilers!
Het is jammer om te zien hoe veel de film het verhaal van het boek heeft veranderd, vooral de keuze om vampiers te vervangen voor zombie-achtige wezens had van mij niet gehoeven. De verandering is enigszins wel begrijpbaar vooral het einde, aangezien het boek een veel te somber einde heeft voor de gemiddelde filmbezoeker. Persoonlijk prefereer ik echter het einde van het boek over de filmversie.
Wat me trouwens opviel is hoe erg het laatste deel van het boek mij deed denken aan de film daybreakers. Je zou bijna denken dat deze film een vervolg is van I am legend.
Laatst bewerkt: 13 jul 2011