Een militaire aanval op Syrië lijkt bijna niet meer te vermijden, als je de geluiden hoort uit Washington, Parijs of Londen. Amerikaanse, Britse en Franse generaals draaien overuren in het bekijken van mogelijke aanvalsscenario’s op het Syrische leger. Dit zijn de opties:
Optie 1: Korte aanval
Een beproefd recept: korte hevige aanval, met Tomahawk-kruisraketten of lange afstandsbommenwerpers. Het is de veiligste manier om Assad een flinke tik uit te delen. Doelwitten zullen vooral militair zijn, denk aan de hoofdkwartieren van legereenheden, de kazernes van Assads speciale Republikeinse garde, wapenfabrieken, ministeries, radarinstallaties. Eventueel het presidentieel paleis van Assad zelf.
Optie 2: Langdurig bombarderen
Een uitgebreidere campagne om Assads leger veel harder te treffen. Denk hierbij aan aanhoudende bombardementen op luchtmachtbases en legereenheden. Dit zou een veel grotere inzet van de Amerikaanse, Britse en Franse luchtmacht betekene en dus een verdere escalatie van het conflict.
Optie 3: Een no fly-zone instellen
Als het Westen een no fly-zone instelt, kan Assad geen gebruik meer maken van zijn luchtmacht. De Syrische oppositie smeekt hier al veel langer om. Zij hebben nog altijd geen antwoord op de bombarderende straaljagers van de Syrische luchtmacht. En luchtdoelraketten, die geeft het Westen liever niet aan de rebellen.
Optie 4: Chemische wapens onschadelijk maken
Assad zijn chemische wapens afnemen. Dit is de meest riskante operatie. De gifgasvoorraden van Assad zomaar bombarderen kan immers niet, want dan komende de gassen juist vrij. Om het gif ter plekke onschadelijk te maken, of om te voorkomen dat ze worden verplaatst of in handen vallen van extremistische opstandelingen, zullen de Amerikanen daadwerkelijk met commando's Syrië in moeten. Boots on the ground. Daar hebben ze, gezien de ervaringen in Irak en Afghanistan, weinig trek in.
Vooropgesteld; president Obama en zijn belangrijkste generaal Martin Dempsey voelen eigenlijk helemaal niets voor ingrijpen in Syrië. Obama zit gevangen in zijn eigen woorden, de fameuze door hem gestelde ‘rode lijn’ is overschreden en de wereld verwacht een antwoord.
Het kan al binnen enkele dagen gebeuren, klinkt het nu. Daarmee lijkt haast wel vast te staan dat president Obama zal kiezen voor de eerste optie. Amerikaanse en Britse schepen met kruisraketten liggen immers al in de buurt. Het levert amper risico’s op voor de eigen troepen en het is een duidelijke boodschap aan Assad.
Grote gevolgen
Maar dan? De gevolgen kunnen enorm zijn. Misschien is Assad niet onder de indruk en gaat hij op dezelfde voet door. Dan staat het Westen in z’n hemd. Inmiddels is er dan wel een zware diplomatieke crisis met Assads bondgenoten China en Rusland. Of erger: misschien wel wraakacties door Syrië, Iran of de Hezbollah-beweging, bijvoorbeeld gericht op Israël.
Stel dat het Syrische leger hard wordt getroffen. Als Assad nu verliest, winnen de moslimextremisten. Groepen als Al-Qaeda en Al-Nusra, een Syrische tak van Al-Qaeda. Niet bepaald de types die Amerika graag aan de macht wil helpen. Ingrijpen in Syrië, zo hebben Obama en zijn topgeneraal Dempsey lang geleden al geconcludeerd, is zo riskant dat je het misschien maar beter niet moet doen. Maar ja, er is een rode lijn overschreden, er moet gereageerd worden.
Link: Militair ingrijpen: dit zijn de opties
Bron: RTL Nieuws.
Laatst bewerkt: 27 aug 2013