'Cho Seung-Hui draaide gewoon door'
van onze correspondent Frank Hendrickx
BLACKSBURG (GPD) - Als Tim Johnson (19) zijn huisgenoot Cho Seung-Hui tegenkwam, zei hij 'hi' en liep verder. Meer contact was er niet tussen de twee bewoners van Harper Hall, een klein wooncomplex aan de rand van de campus van Virginia Tech, de universiteit in Blacksburg.
Zie ook:
Schutter studeerde op universiteit
Tim Johnson dacht pas weer aan de student van Zuid-Koreaanse afkomst toen het hoofd van de universiteitspolitie dinsdag bekendmaakte dat de dader van het bloedbad in Harper Hall woonde. ,,Opeens was er de klik. Dat is mijn huisgenoot! Het eerste wat ik dacht was: Waarom? Waarom heeft hij al die mensen gedood?"
In de hoekkamer van de tweede verdieping moet Cho Seung-Hui, zoon van Koreaanse immigranten, de woede hebben opgebouwd die uiteindelijk resulteerde in de waanzinnige schietpartij waarbij 32 studenten en universiteitsmedewerkers om het leven kwamen. ,,He just snapped", denkt Tim Johnson, die tranen in zijn ogen heeft staan. ,,Hij is gewoon doorgedraaid."
De tragedie in het heuvelachtige landschap begon amper honderd meter van Harper Hall, een gebouw dat is opgetrokken uit de grove keien die de hele campus een valse schijn van middeleeuwse oudheid geven.
Om 7.15 uur in de ochtend drong Cho Seung-Hui het naburige studentenhuis Ambler Johnston Hall binnen. Hij schoot er zeker negen mensen neer, waarvan er twee overleden. Daarna ging hij terug naar zijn studentenhuis om zijn vuurwapens te herladen.
Niemand zal ooit weten wat er precies in het hoofd is omgegaan van de 23-jarige jongen wiens ouders een stomerij hebben, maar Tim Johnson weet dat hij dankbaar mag zijn nog in leven te zijn. ,,Hij had iedereen in dit gebouw ook kunnen uitschakelen. Ik lag op dat moment gewoon op mijn bed."
De politie heeft moeite om op de campus meer informatie te vergaren over de dader van wat inmiddels de 'Virginia Tech Massacre' is gaan heten. Cho Seung-Hui was een 'loner', bevestigt Tim Johnson. ,,Hij was eigenlijk altijd alleen als ik hem zag."
De Zuid-Koreaan legde ook in zijn eentje de ongeveer achthonderd meter af naar Norris Hall, het academisch gebouw waar hij twee uur na de eerste moorden nog eens dertig mensen zou neerknallen. Hij moet langs Slusher Hall zijn gelopen, over het grote, ovale Drill Field en langs het oorlogsmonument naar het drie verdiepingen hoge gebouw met de kleine ramen.
Het is begrijpelijk dat niemand opmerkte dat de Koreaanse student Engels twee wapens en een vest vol munitie bij zich droeg, zegt een andere huisgenoot, Tom Duscheid. ,,Het was koud maandag. Iedereen droeg dikke kleren. Dan valt zoiets niet op."
Duscheid heeft zich wel afgevraagd of huisgenoten de dreigende ontsporing van Seung-Hui eerder hadden kunnen zien aankomen. De Koreaan liet volgens enkele berichten een briefje achter waarin hij afgaf op 'rijkeluiskinderen'. Ook zou hij morbide geschriften hebben geproduceerd.
,,Het ligt niet aan dit huis", zegt Dusheid beslist. ,,De mensen hier zijn aardig en open. Ik woon hier een jaar en heb makkelijk vrienden gemaakt. Seung-Hui heb ik al die tijd nooit gezien. Het is makkelijk om je hier te isoleren."
De Koreaanse student moet lang met zijn moordneigingen hebben rondgelopen, zonder dat het iemand in Harper Hall opviel. In maart zou hij zijn eerste wapen hebben gekocht. Enkele weken geleden tikte hij nog een pistool op de knop.
Een geel lint met 'crime scene' wappert nu voor het gebouw waar de studenten en gerenommeerde wetenschappers maandagochtend rond half tien stierven. Vlaggen hangen halfstok, politiemannen lopen in en uit.
Details over de gebeurtenissen komen langzaam naar buiten. Bijna alle slachtoffers in de collegeruimtes hadden meerdere schotwonden. Een uit Roemenië afkomstige 76-jarige professor die de Holocaust overleefde, probeerde Cho Seung-Hui tegen te houden. Hij werd door het hoofd geschoten. Studenten sprongen uit de ramen, terwijl de Koreaan zonder zichtbare emotie bleef vuren.
Lijken lagen in de klaslokalen en op de gang. Seung-Hui zelf werd gevonden in het laatste lokaal, zijn gezicht verwoest door de kogel waarmee hij zijn eigen leven beëindigde.
De tweeling Amy en Emily Elmarode verloor een vriendin in het gebouw. Net als alle studenten die op het campusterrein worden belaagd door journalisten, zoeken ze naar woorden. ,,Het is zo verdrietig, zo erg", zegt Amy. ,,En niemand begrijpt het. Dit was een veilige plek."
Klik om te vergroten...
