De voorbije week stond grotendeels in het teken van de financiële malaise bij Feyenoord, hoe deze tot stand is gekomen onder de zittende macht en belangrijker: hoe een groep buitenstaanders in moest grijpen om onze club te redden van het faillissement. Helaas stokt het wanbeleid van de directie niet bij het financiële gedeelte. Al geruime tijd is de directie, in samenwerking met de Raad van Commissarissen, bezig het clubgevoel en de uitstraling van Feyenoord te hervormen. Feyenoord is de club van Geen Woorden Maar Daden, van harde werkers, havenarbeiders, boeren en beukers. Dit is altijd al zo geweest en om die reden houden zo veel mensen van Feyenoord. Omdat Feyenoord, Feyenoord is. Meer dan alleen die elf spelers en een bal.
Bij geen enkele andere club in Nederland hechten supporters zoveel waarde aan de clubcultuur van hun grote voetballiefde. Alleen bij Feyenoord is de loyaliteit van de supporters zo groot. Met elkaar zorgen de supporters ervoor dat de mentaliteit van Geen Woorden Maar Daden behouden blijft voor de generaties die na ons komen. Ondanks alle verwoede pogingen vanuit het Maasgebouw om de zo typerende clubcultuur af te breken. Bekende uitspraken van directieleden zijn dat ze naar het AZ- en Heerenveen-model toewerken, een publiek dat naar het stadion komt voor het voetbal en niet voor Feyenoord. Immers: iemand die uitsluitend komt om voetbal te kijken levert geen commentaar. Voor de beleidsbepalers een ideaal publiek: wel betalen, niet zeuren.
Deze extreme verwijdering tussen wat de club wil en wat de supporters zijn, zorgt ervoor dat supporters eigenlijk al sinds de mid-jaren ‘90 op permanente voet van oorlog leven met de beleidsbepalers in De Kuip. Deze hele situatie is pijnlijk samengevat in de gevleugelde uitspraak: “Wij houden wel van Feyenoord, maar Feyenoord houdt niet van ons”.
U vraagt zich nu natuurlijk af: waar hebben ze het over? Zoals gezegd zijn het de kleine dingen die het doen, langzaam maar zeker verandert onze ooit zo trotse club in een dertien-in-een-dozijn-club:
1) In de jaren ‘90 werden de stadionsuppoosten vervangen door “stewards” en later deze stewards door “security”. Onder het mom van “met de tijd meegaan”, maar in realiteit werd er een breuk gecreëerd tussen de suppoosten en supporters. De moderne security-officer bij wedstrijden van Feyenoord heeft in 98% van de gevallen he-le-maal geen binding met Feyenoord. Verhalen van security-officers die opzettelijk voorliegen of met een grote glimlach aan het werk zijn terwijl Feyenoord verliest zijn eindeloos.
2) Het trainingsveld van Feyenoord lag sinds de opening van het stadion in 1937 naast De Kuip. Tussen stadion en doorgaande weg was het altijd een drukke bedoeling langs het trainingsveld. Feyenoord, de club uit de grote stad, de volksclub, trainde tussen de mensen en tussen de gebouwen. Feyenoord behaalde zijn grootste successen door te trainen naast het stadion. Maar toen de gemeente eenmaal eiste dat het trainingsveld naast het stadion zou verdwijnen, ging Feyenoord maar wat graag akkoord: op Varkenoord, tussen de bomen, kon namelijk wél rustig getraind worden. Net als bij PSV en AZ en Heerenveen… (klinkt bekend?).
De Fanshop van Feyenoord is een perfect voorbeeld van de kloof tussen supporters en de beleidsbepalers. Sinds het seizoen 2008 is het aantal verkopen in de Fanshop drastisch gedaald, niet omdat Feyenoord slechter ging presteren, want het stadion zit onverminderd vol, maar simpelweg omdat supporters in de Fanshop niet vinden wat zij zoeken. Het aanbod sluit totaal niet aan op de behoeften en wensen van het Legioen. Hoe dat kan? Doordat de verantwoordelijken hiervoor niet denken als supporters en weigeren te luisteren naar de goedbedoelde adviezen die dezelfde supporters geregeld aandragen. Dit seizoen was het zelfs zo erg dat Feyenoord voorafgaand aan het duel Feyenoord – Roda JC de officiële tenues voor 30 euro in de aanbieding deed. Dit deden ze onder de noemer “De Kuip moet rood-wit kleuren”, in werkelijkheid was het een wanhopige poging de verkoop op gang te krijgen.
Ten slotte is daar de Open Dag van Feyenoord. Sinds mensenheugenis is de Open Dag van Feyenoord hét moment waarop supporters hun helden voor het nieuwe seizoen ontvangen. Sinds 2008 probeert de directie de Open Dag van Feyenoord te hervormen, in de hoop dat het publiek van Feyenoord hierin ook mee zou gaan. Feyenoord huurde daar het bedrijf Mark Events –gevestigd in ‘Neerlands grootste poel des verderfs’- voor in. Deze hernieuwde Open Dag voorzag in allerlei oninteressante activiteiten waarbij de presentatie van de spelers slechts een bijzaak was. De supporters waren hier duidelijk niet van gediend en lieten in drie jaar tijd de Open Dag varen:
a. Opendag 2005 (woensdag 27 juli 2005) – 18 gr, bewolkt/regen – 55.000 bezoekers
b. Opendag 2006 (woensdag 2 augustus 2006) – 20gr, zon – 50.000 bezoekers
c. Opendag 2007 (woensdag 1 augustus 2007) – 27gr, zon – 50.000 bezoekers
d. Opendag 2008 (zaterdag 19 juli 200
– 18gr, stromende regen – 40.000 bezoekers
e. Opendag 2009 (woensdag 22 juli 2009) – 21gr, bewolkt/droog – 30.000 bezoekers
f. Opendag 2010 (zaterdag 10 juli 2010) – 30gr, zon – 15.000 bezoekers
Feyenoord zelf gooide het op de extreme weersomstandigheden, wij gooien het op het feit dat de Open Dag de afgelopen jaren niet meer ‘Feyenoord’ was. De weersomstandigheden zijn namelijk al jaren wisselvallig. Het wordt helaas nog erger: wat Feyenoord immers heeft verzuimd om te laten weten is dat de Open Dag 2011 helemaal niet door zal gaan. Wederom is een traditie om zeep geholpen. Juist de traditie die zovele jonge supporters de liefde voor onze club bijbrengt…
Feyenoord bedankt!
Klik om te vergroten...
