[Discussie] Vrije filosofie en levensbeschouwing

Handelingen die je uitricht voor je eigen kind heeft toch puur te maken met natuurlijk instinct? De egoïstische daad om jouw DNA te helpen overleven?

edit:
*NERAZZURRI* zegt precies het zelfde... CREEPY!

 

Puur omdat de ander blij is inderdaad. Niet vervelend bedoeld, maar zo vreemd is dat toch niet?

 

Jawel.

 

Met alle repect maar ik word kriebelig als mensen zeggen dat ik wat 'moet'. Helemaal als de redenatie - voor mij - nergens op slaat.

 

Als je wilt dat het goed gaat met jouw kind, is niet per definitie een beweging uit egoïsme. In die zin zou elke gedachte en alles wat je doet egoisme zijn, en zou altruisme niet bestaan. Maar je stelt nu voor dat ook iets dat je doet voor iemand in je familie of gezin per definitie egoisme is. Terwijl egoisme betekent je eigen belang voorop stellen op die van een ander. Wat mij betreft is je eigen kind iemand anders, en hoort dat niet bij jezelf. Het is logisch dat je meer waarde hecht aan je eigen kind boven een onbekende, dat is instinct, maar geen egoisme.

Volgens mij zijn er ook wel voorbeelden te verzinnen die niet direct onbaatzuchtig zijn. Zoals het geven van bloed waar je zelf niet beter van wordt, slechter eerder, bovendien is dat aan een onbekende. Een donor zijn is volgens mij ook niet egoistisch. Je voelt je daar nu niet direct beter door, en tegen de tijd dat het kan, ben je er niet meer. Zoals ik al zei, ik ben het er wel mee eens dat er een vorm van egoisme in kan zitten, maar niet dat dit de uiteindelijke kern is; en bovendien vind ik het woord dan verkeerd. Het gaat immers niet om het eigen belang boven die van een ander stellen.

Volgens mij zeg je nu twee verschillende dingen. Ik ben het eens dat er een vorm van egoisme zit in het steunen van een goed doel. Stel je geeft elke maand wat geld, en in wezen koop je daarmee een goed gevoel, omdat je weer wat goeds voor de wereld hebt gedaan. Je kunt je afvragen of het je werkelijk goed doet voelen, maar je vindt het ieder geval belangrijk. Maar zeggen dat alle handelingen die we uitvoeren eigenbelang zijn is een hele andere kant. Bovendien is er een verschil tussen bewust en onbewust eigenbelang. En daar zit ook het verschil en waarom ik denk dat het een verkeerd woord is juist omdat het zo'n ontzettend breed begrip is. Wat betreft goede doelen. In eerste instantie is het niet egoistisch, want dat is niet waarom je het doet. Het gevolg is echter wel dat je je daar even beter door kunt voelen, maar het is geen vergelijking door te zeggen, als mensen zich er slechter door zouden voelen zou ik het niet doen DUS is het egoistisch. Er kleven ook nadelen aan waar je slechter van wordt, bijv. het geld dat je kwijtraakt. Je geeft dus ook iets van jezelf op,zonder dat je daar zelf iets van merkt, en egoisme is profiteren. Er zit voor mij dus een distinctief verschil tussen dat soort egoisme en daadwerkelijk eigenbelang.

Op die manier zou je ook nooit onbaatzuchtige daden kunnen meten, en dat klopt niet helemaal want als je zegt dat alles wat je zelf verzint en doet bij voorbaat al egoistisch is, is er geen sprake nog van een belang boven die van een ander stellen.

 

Ik bedoel met egoïstische grondslag dat de daad voortkomt uit het vervullen van een eigen verlangen, met als doel er zelf (bij gebrek aan een betere term: ) gelukkig(er) van te worden. Ik ben ervan overtuigd dat al die daden die jij noemt, voortkomen uit wat ik net egoïsme heb genoemd.

 

Je moet het begrijpen, anders klopt de redenatie niet.

Aangezien je geen moeite doet om m'n argumentatie te ontkrachten zal het onderwerp waarschijnlijk te hoog gelegen zijn. Niet iedereen zal dit onderwerp snappen.

Wanneer je bloed doneert doe je dat omdat je er zelf achter staat. Je doet dit omdat je zelf vind dat dit een manier is om andere te helpen. Er zullen vast wel ook mensen zijn die tegen het doneren van bloed zijn. Daar word geen rekening mee gehouden omdat het een andere visie is en niet je eigen.

Bij een mens is alleen de eigen visie van belang. En daar word naar gehandeld. Hoe een ander er over denkt word niet gezien als belangrijk. Mensen maken beslissingen puur voor zichzelf.

 

Een van de kunsten in het voeren van een discussie is om je zelfbeheersing te behouden. Dit doe je niet en dat vind ik jammer.

Ik reageer op jouw reactie met deze zin; 'Met alle respect'. Dit doe ik omdat ik bij voorbaat al verwacht (verwacht, niet hoop) dat er op een bepaalde manier zal worden gereageert.

Dit doe je inderdaad ook met zinnen als 'te hoog gelegen zijn' en 'Niet iedereen zal dit onderwerp snappen.'

Het punt hier is, ik hoef je argumentatie niet te ontkrachten. Deze hangt namelijk als los zand aan elkaar, en bovendien staan er volkomen irrelevante dingen in.

 

Ik zie nog niet echt het logische vervolg van bijvoorbeeld donor zijn naar daar gelukkiger van worden. Die vlieger gaat pas op als je er niet meer bent en dan is de egoistische daad, welke altijd voortkomt uit een beweging waar voor jou persoonlijk een winst uit te behalen valt, niet meer van toepassing.

Huh?
Wat jij dan moet begrijpen is dat jou redenering niet per definitie waarheid is. Laat staan dat die er is, want het is een filosofie topic. Het is de bedoeling over dingen na te denken en van gedachten te wisselen, maar er is niet maar 1 waarheid die juist is. Simpelweg omdat je het niet weet.
Dat heeft dus niets met dingen snappen te maken of het onderwerp opzich.
Ik ga er vanuit dat je het netjes houdt, want ik vond deze reactie wat overdreven, dus ik neem aan dat je volgende reactie respectvoller zal zijn.

Een manier om een ander te helpen bedenken, klinkt dat niet meer als onbaatzuchtig gedrag dan egoïsme?

Er zijn nog legio voorbeelden te geven die maar aangeven dat het niet puur egoisme is. Als ik op straat wat dingen opruim en ze in de prullenbak gooi, heb ik daar zelf al niks aan. Niemand zal weten dat ik het heb gedaan. Had het net zo goed kunnen laten liggen.

 

Het idee dat je na je dood zieke mensen helpt met jouw restorganen komt voort uit een verlangen om mensen te helpen. Het vervullen van dat verlangen geeft voldoening. Het gaat er dan niet om dat je die organen pas na je dood fysiek afstaat. Dat gevoel van geluk dat de daad heeft gegeven is waarschijnlijk al weg zodra je die shit hebt ingevuld en verzonden, om af en toe terug te komen wanneer je eraan denkt.

 

Jaa, maar dat zijn meer aannames dan filosofie. Mensen helpen hoeft helemaal niet voort te komen uit een verlangen om mensen te helpen. Het hoeft ook geen voldoening te geven. Het kan ook een verplichting zijn die je jezelf oplegd, omdat je het, met of zonder ervaringen die daar een vervolg van zijn, belangrijk vindt; op hetzelfde moment kun je het ook een eng idee vinden. Het is geen feit dat mensen om de zoveel tijd eraan denken, en denken ahh wat fijn toch dat ik donor ben.

Maar ik denk niet dat we zo verder komen, dus ik denk dat een wat openere vraag toch wat prettiger is om mee verder te gaan:

Hoe weet je wanneer iets goed is, en wanneer slecht? Bestaat er uberhaupt goed en kwaad??

 

Once again: menselijke interpretatie

 

Dat is nog geen antwoord

 

Jawel: het bestaat alleen in onze perceptie. Dus nee, het bestaat objectief gezien niet. In de natuur is er geen goed of kwaad.

 

Ik heb het niet helemaal goed gezegd. Het is het verlangen naar geluk, mensen denken dat te bereiken door anderen te helpen. Donorschap is dus een middel daartoe.

En als het iets is wat jij jezelf oplegt omdat je het belangrijk vindt, dan voldoet het toch ook weer aan mijn definitie van egoïsme. Wanneer je namelijk zoiets nalaat, dan blijf je in gebreke t.a.v. jezelf, wat leidt tot 'negatieve emoties'.

Dat is allemaal subjectief inderdaad.

 

Nee, want je kunt het ook gewoon nalaten. Maar het jezelf opleggen en toch te doen puur omdat het iets is wat je belangrijk vindt, kan juist ook negatieve gevoelens tot gevolg hebben. Bijvoorbeeld stress. Dat is overigens bij meer dingen wel die we onszelf opleggen. Maar je vindt het doel op dat moment belangrijker dan je gevoelens die in dit geval negatief kunnen worden.

Nogmaals geen antwoord. ( het hoeft niet hoor )

Maar jij bent van mening dat iedereen dezelfde perceptie heeft van goed en kwaad?

 

Je kunt het nalaten, maar dat zorgt dus voor 'negatieve gevoelens' (ik hanteer maar de breedst mogelijke term), omdat je het belangrijk vindt om wel te doen. En dat het negatieve gevoelens tot gevolg kan hebben, dat is niet belangrijk. Ik heb het namelijk over de oorsprong van bewuste daden.

(Ik denk dat hij bedoelt...)

Niet dat iedereen dezelfde perceptie ervan heeft, maar wel dat (in principe) iedereen het bestaan van goed en kwaad erkent.

 

Het bestaan kennen is duidelijk, anders kon ik immers de vraag niet stellen.
Maar of het bestaat en wat het inhoud is iets heel anders.

Dat is in deze een contradictie, want het punt wat je aanhaalde was juist dat mensen aan zichzelf denken en het alleen doen als ze er persoonlijke winst behalen, in welke vorm dan ook. Het gaat mij erom dat dat niet de kern is, en het nalaten zou in dit geval ook prima zijn.
Iets doen waar je totaal geen zin in hebt, maar toch een ander helpt; vind ik niet per definitie egoïstisch.

 

Dan doen mensen alleen onder dwang.

 

Maar hij gaf al antwoord op al die vragen.

Ik zei dat:

Dat kan prima in combinatie met negatieve gevolgen. Allereerst zijn het gevolgen, die zijn nog niet aanwezig op het moment dat de daad ontstaat. En zelfs als we ervan uitgaan dat de verrichter van de handeling zich bewust is van het negatieve gevolg, dan nog wordt aan mijn definitie gedaan. Er wordt dan namelijk een afweging gemaakt (bewust of onbewust) en de negatieve gevolgen worden ondergeschikt bevonden. Als iemand in een handeling niets positiefs ziet (bewust of onbewust), dan zal hij die handeling niet (bewust) verrichten.