Analyse: The winner takes it all
De FIA heeft besloten dat de coureur die komend seizoen de meeste races wint, kampioen wordt. Een nobel streven of getuigt het van kortzichtigheid? De FOTA heeft al laten weten niet blij te zijn met het plan van de autosportbond en waarschijnlijk zullen er nog wel meer geluiden van kritiek klinken. Gaat de FIA nu te ver?
Bernie Ecclestone is een briljante man, maar soms wat doorzichtig. Toen de kleine Brit eind vorig jaar met het medaillesysteem op de proppen kwam, was het al snel duidelijk dat dit vooral ging om de verhoudingen op scherp te zetten. Lewis Hamilton was net kampioen geworden, terwijl hij één race minder had gewonnen dan Felipe Massa. Bernie, nooit wars van een beetje publiciteit, sprong er gelijk bovenop. Belachelijk vond hij het. De coureur die de meeste races wint, moet kampioen worden. Dat hij zelf twee wereldtitels te danken heeft aan het puntensysteem, liet hij even buiten beschouwing. Bernie was immers teambaas van Brabham, dat met Nelson Piquet wereldkampioen werd in 1981 en 1983, terwijl de Braziliaan zeker niet de dominante kracht was.
De FIA verandere het puntensysteem al eens eerder. Decennia lang was de puntenverdeling 9-6-4-3-2-1, totdat in 1991 werd besloten dat de winnaar tien punten moest krijgen. Een prima systeem als een raceoverwinning zwaarder moet tellen, iets waar overigens veel voor te zeggen valt. Echter, toen Michael Schumacher in 2002 fluitend wereldkampioen werd en het seizoen al in de zomer beslist was, brak er om onverklaarbare redenen paniek uit in Parijs. Het puntensysteem moest anders, want zo kon iemand te snel wereldkampioen worden.
Dus kregen we het systeem zoals we dat tot en met afgelopen seizoen hadden. De pest daarmee is echter, dat een zege niets extra's met zich meebrengt. Ja, blijdschap, maar geen groot puntenvoordeel. Hamilton werd kampioen met vijf zeges, Massa won er zes en dus was er opeens weer paniek. Het moest anders, want dit was blijkbaar niet goed. De FIA, die met de kostenbesparing zo goed de touwtjes in handen hield, moest en zou de boel opeens gaan omgooien.
Het is opmerkelijk hoezeer de FIA twee gezichten heeft. Aan de ene kant is het de hyperintelligente automobielfederatie, die de Formule 1 ongelooflijk veilig heeft gemaakt en de boel nu door een financiële crisis loodst, terwijl het aan de andere kant de meest tijdelijke trends uitroept tot de toekomst van de sport. Vergeet niet: het seizoen 2002, waarin Schumacher kampioen werd met het oude puntensysteem, was toen uniek. Nooit eerder was de dominantie zo groot geweest van één coureur. De FIA behandelde de uitkomst van dat seizoen als de toekomst van de sport en deed alsof nu ieder jaar één coureur ging domineren.
Het afgelopen seizoen was ook uniek. Het voordeel kwam per race bij iemand anders te liggen en uiteindelijk ging Hamilton er met de titel vandoor op de meest hartverlammende manier mogelijk. Iedereen was het er na afloop over eens; briljant seizoen. Maar toen kwam Bernie met zijn medaillesysteem en leek het alsof de FIA opeens dacht dat vanaf nu altijd de coureur met de minste zeges kampioen ging worden.
En in een periode waarin de sport de fans keihard nodig heeft en de FIA tegelijk zoveel mogelijk doet om het geheel transparanter te maken, komen ze met de regel dat punten leuk zijn, maar dat het aantal overwinningen de doorslag geeft. Geen enkele andere raceklasse ter wereld rekent op deze manier, of heeft het ooit gedaan. De sport wordt er bepaald niet duidelijker op en een geschiedenis van zorgvuldig, berekenend behaalde kampioenschappen wordt in één beweging overboord gegooid.
Wat nu als komend seizoen iemand al halverwege het jaar kampioen is? Gaat het dan volgend jaar weer anders? Soms lopen seizoenen anders dan iedereen verwacht, maar de jaren 2002 en 2008 zijn uitzonderingen. En toch doet de FIA alsof de sport per direct het roer om moet gooien om herhaling te voorkomen. Nergens voor nodig. Als de Formule 1 iets heeft bewezen, is dat het heerlijk onvoorspelbaar is en het ene jaar het andere niet is. Juist dat is de kracht van de sport. De FIA is nu als een kok die door één aangebrande aardappel het gerecht vervangt, terwijl hij de maaltijd gewoon opnieuw kan maken.
Klik om te vergroten...
