[geloof] Wat vinden jullie ervan? [Deel 2]

Nog een mooie quote van die voorzitter, dat ook in mijn artikel staat: “Mij maakt het niet uit of je nou protestant, katholiek, boeddhist of hindoe bent, zolang je het maar vanuit je hart beoefent."

Lijkt me wel een mooie toevoeging voor dit topic

 

Mmm... Een slimme man die je geïnterviewd hebt... Want je "hart" is daar waar je emotie ligt, waar je van houdt... Daarom is de beste ingang naar wie je bent dat waarin je "goed" bent... Dus waar je talent ligt, daar is het 't beste om te beginnen met de weg naar zelfverwerkelijking... Omdat je interesse en je hart liggen in dat wat je het meest aantrekt... Kijk maar naar kunstenaars en professionele sporters... Zij hebben soms ongewild te maken met topervaringen... Opeens kan het inzicht doorbreken, of lijkt het als hardloper dat de tijd langzamer gaat... Je komt dichter bij je zelf...

Die etiketten protestant, katholiek, boeddhist, hindoe, enz. zijn maar oppervlakkige zaken... Daar slaan we elkaar vaak mee om de oren... Maar daar gaat het inderdaad niet om... Daarom weet ik veel van het Boeddhisme, omdat het ooit een ingang voor mij was... Maar dat betekent niet dat ik mezelf een Boeddhist noem... Ik heb niets met dat etiket te maken, ik ben die ik ben en dat is alles... Ik ben geen heilige, nee... Ik heb hooguit een bepaalde ervaring/inzicht en dat is geen verdienste...

 

Het zegt dat Amerika er een handje van heeft om militair in te grijpen. Niet dat Amerika ieder land platbombardeert wat ze niet behaagt. Veel duidelijker kan ik het niet zeggen volgens mij...

Zoals ik al zei heb ik ook m'n vraagtekens bij het beleid van Amerika en hun redenen om landen aan te vallen en hun omstreden redenen macht te vergaren/behouden, maar dat wil nog niet zeggen dat ik ga generaliseren (Amerika bombardeert alle landen die ze niet behaagt), overdrijven (platbombarderen) of complottheorieën als aannemelijk materiaal voor mijn mening er bij halen (9/11, Pentagon verhaal).

Ik ben het met je eens, Amerika stinkt in bepaalde opzichten, maar je kunt overdrijven in je statements. Dat is alles wat ik heb gezegd.

Waar ga ik over het randje? Laat me dat gedeelte eens zien a.u.b. Ik geef aan dat ik het onzin vind wat Hellspawn zegt en onderbouw dat vervolgens. Ik zie werkelijk niet wat daar vreemd aan is. Mag je Hellspawn niet tegenspreken?

 

Nu mijn vraag, heb je die link over operation Northwoods eigenlijk wel doorgelezen mijn beste....
Dat was destijds ultra geheim materiaal dat onlangs is vrij gegeven.De classificatie staat trouwens op elke bladzijde vermeld.
En dit ging maar over cuba mijn beste, een landje waar de VS met hun klikken en klakken zijn buitengegooid door Fidel en Ché omdat de dictator Batista een verschrikking voor zijn volk was .Die hele geheime nota laat perfect zien hoe ver de VS is bereid om te gaan om hun doel te bereiken....
Dit is helaas géén complottheorie in dit rapport mijn beste, indien President Kennedy na het fiasco in de varkensbaai zijn veto niet had gesteld waren minstens één en misschien wel meerdere suggesties hiervan uitgevoerd....
Enfin, de moord op Kennedy was er niet voor niets aangezien hij als president alvast tegen militaire campagnes in het buitenland was,en dit tot grote spijt van de haviken in het pentagon...Zijn opvolger trouwens zette wel door in dat militaire conflict dat destijds dan ook het grote amerikaanse drama werd, die eindeloze vietnam oorlog die ze uiteindelijk verloren...

Als je op zo een manier tegen de mening van een forummember ingaat die zijn eigen mening hier poneert wat Dawkins en zijn boek betreft ingaat omdat jij het er niet mee eens bent ,tja dat getuigd dan van weinig respect en elementaire beleefdheid tegenover die member aangezien je hem en zijn mening wil belachelijk maken en zonder ook maar iets te onderbouwen...
Tja ,dan ga je voor mij persoonlijk wel over dat randje...

Dit is dus wat ik bedoel....
Dat is dus alles behalve de correctie manier om een discutie te voeren...:b:

 

Ik doelde niet alleen op dat Cuba verhaal. Je maakt hier:

'Het lijstje met onzichtbare ingrepen zoals staatsgrepen,rebellisme en ondermijning van de economische toestand van landen in midden en zuid amerika alsook in landen in het midden-oosten en vooral in afrika door inmenging van de amerikaanse CIA teneinde personen en regeringen aan de macht te brengen die zich de amerikaanse steun laten welgevallen in ruil voor economische belangen is oneindig véél langer ....'

en hier:

'En dan weet je hoe het kriebelt bij mij als ik aan 11/09/2001 en het pentagon terug denk...'

een paar aannames die je niet kunt onderbouwen. Je gaat af op onderbuikgevoelens (die ik ook heb, dat geef ik je na). Maar daaruit kun je geen conclusies trekken. Ik heb dat Cuba document gelezen, maar ik kende het al.

Wederom zeg ik er maar weer bij dat ik in eerste instantie reageerde op Hellspawn's implicatie dat Amerika 'alle landen platbombardeert die ze niet behaagt'. Wat generaliseren van de bovenste plank is. Dáár viel ik hem op aan. En mijn punt staat nog steeds als een huis.

Ik onderbouw in de post daarna waarom ik vind dat hij onzin blaat. Je moet daar wel voor kunnen lezen en niet selectief wat contextloze zinnen van me aanhalen en zeggen dat ik niet onderbouw.

Discutie? Hmm...

Nou, ik zeg in meerdere bewoordingen dat hij onzin verteld, en ik leg hem later glashelder uit waarom. Als hij het boek van Dawkins daadwerkelijk had gelezen (of belangrijker: begrepen) had hij enkele aannames en meningen over Dawkins nooit gehad namelijk.

Zo zegt Hellspawn 'terwijl ik van mening ben dat hij net zo min als ik of wie dan ook kan “bewijzen” dat er een god is of niet…'.

Dawkins benadrukt een paar keer dat hij niet met zekerheid kan zeggen of God er wel of niet is.

'Het terrorisme wordt bijna beschouwd als een ernstige uitwas van een geloofsbelijdenis, en in zekere zin is dat wel waar, maar niet de gehele waarheid… Want hoeveel gelovigen bestaan er niet die NIET worden beïnvloed door het extremisme?'

Dit is een verdraaiing van een standpunt. Een non-argument in mijn ogen. Dawkins zegt helemaal niet dat alle gelovigen extremisten zijn, en dat impliceert Hellspawn hier wél, door te benadrukken dat er een heleboel non-extremistische gelovigen zijn. Echt, het raakt werkelijk kant noch wal wat Hellspawn zegt. Verder formuleert hij zovaak zinnen zoals:

'Richard Dawkins is in eerste instantie een bioloog en hij ligt uiteraard niet lekker bij de creationisten en dat is enerzijds misschien zijn kracht, maar ook zijn zwakte. Hij is reactionair, niet visionair… Van religie als persoonlijke keuze heeft hij niet veel verstand,'.

Dit is het eerste gedeelte van zijn 'mening', waar hij verschillende dingen roept die echt nergens op slaan (de eerste zin alleen al, echt, what the fuck wil Hellspawn hier zeggen??) en vervolgens springt hij van de hak weer op een andere tak, en ook daar gaat hij niet verder op in. Het is allemaal los zand en hij zegt helemaal NIKS. Het is gewoon praten om het lullen, en daar kunnen we niks mee, met die zweverige prietpraat. Als ik hem daar dan op aanspreek zal ik 'm wel weer niet begrepen hebben, maar als-ie nou eens wat duidelijker en beknopter en logischer z'n zinnen en opbouw zou verzorgen zou ik er misschien een hout van begrijpen en er nog op in kunnen gaan ook! Hellspawn trekt enkele conclusies (zoals ik hierboven aanhaal) die je niet over Dawkins kunt trekken als je dat boek GELEZEN en BEGREPEN hebt.

En volgens mij vergeet hij voor het gemak ook maar even dat Dawkins gelovig is opgevoed en in zijn puberteit nog twijfelde over het bestaan van God.

 

Zwart is in zekere zin wit en wit is in bepaald opzicht ook zwart… Logica is een cirkel, eentje waar je nooit uit zult geraken… Liefde loopt over in haat en omgekeerd, dat moet wel, omdat de natuur geen strikte scheiding kent tussen zwart en wit, liefde en haat en dat soort “tegenstellingen”… Die tegenstellingen bestaan uitsluitend in het menselijke denken… Het menselijke denken kan uitsluitend via redenatie vergelijkingen maken tussen bepaalde woorden, elk woord heeft zijn waarde, maar alleen in het systeem van het denken… Het dualisme zal je ondergang worden als je je er aan vastklampt… En dat doet het ego: doen alsof het alleen maar mooi is en geweldig… Het probeert alles te ontkennen wat tegen haar redenatie in druist… Maar het bestaan is niet geïnteresseerd in het ego… Alleen de mens is er in geïnteresseerd… Door je vast te klampen aan liefde, ontken je haat… Maar haat laat zich niet ontkennen, omdat het in het verlengde ligt van de liefde…

Dit is eigenlijk niet goed te beredeneren… Iemand die huilt van verdriet en daarin diep gaat, kan opeens in lachen uitbarsten… Volgens de Aristotelische redenatie lijkt het er op alsof die persoon gek is geworden… Maar dat is niet zo, die persoon is zo gezond als het maar zijn kan! Wij kunnen niet goed vatten dat het heelal een constante balans is tussen dat wat we “goed” vinden en dat wat we als “kwaad” ervaren… De kosmos is niet geïnteresseerd in jouw persoonlijke en egoïstische gedachten, je vastklampen aan één kant van de werkelijkheid… Daarom is er zoveel lijden, omdat het bestaan in al zijn facetten jouw ego altijd zal verslaan… Vandaar dat Boeddha aanraadt om het midden te houden, de weg van het midden… Omdat hij uit eigen ervaring weet dat in extremen vallen niet zal werken: val in het ene extreem en je zult vroeg of laat in het tegenovergestelde extreem vervallen… Iemand die mij haat, zal mij op een dag liefhebben, of het minimaal met mij eens zijn… Terwijl hij of zij het op dit moment volstrekt met mij oneens kan zijn… Ik ben op mijn hoede… :b:

 

Vriend ,dacht je echt dat ik niet op de hoogte ben....wat je tweede punt betreft van 11/09/2001 en het pentagon hoef ik helaas voor jou niet te onderbouwen aangezien ik zeg dat ik daarbij een kriebelend gevoel heb ,wat nog altijd géén beschuldiging is maar de englin-affaire in het cuba-rapport bezorgt me nochtans een ongemakkelijk gevoel ,zeker wat het verleden van de VS en hun reputatie op zulke gebieden betreft...

Maar wat het eerste punt betreft vriend....Je hebt er géén idee van ,ik wel aangezien ik het aan der lijve heb ondervonden wat de VS als bondgenoot betreft en hoe ze hun bondgenoten verraden om hun eigen geheime agenda te kunnen uitvoeren...En vraag niet naar waar en waarom,omdat ik daar helaas niet op mag antwoorden....

Tja, de geschiedenis liegt er niet om....De VS heeft de laatste deccenia zich wel laten kennen als de agressiefste mogendheid van de hele wereldbol...

Onzin mijn beste, in de eerste post breek je hem af, en daarna ga je onderbouwen volgens jou,laat mij niet lachen mijn beste, je reageert buiten proporties...
Jij haalt anders zelf meer dan genoeg contextloze zinnen aan om een andere poster hier op basis daarvan af te schieten...
En volgens mij heb jij dat hele document waarvan ik de link heb geplaatst van operation northwoods helemaal niet gelezen ,je doet maar alsof aangezien je de strekking van het hele rapport begrepen hebt , en dit terwijl je vergeet tot hoever de VS destijds wilden gaan om een aanval in cuba te verrechtvaardigen...of keur je terroristische acties opgezet door de CIA tot in het hartje van de amerikaanse democratie goed om hun gelijk te kunnen halen...

 

Serieus, Svennies, ik heb nou tot een keer of vier toe gezegd dat ik het met je eens ben qua onderbuikgevoelens over de militaire agressie van Amerika, en tot in hoeverre ze misbruik maken van hun macht om hun macht de vergroten of te verlengen. Je blijft maar doorgaan met dezelfde argumenten aanhalen, maar generaliseren is nog steeds onzin wat dit punt betreft. Amerika heeft niet alle landen platgebombardeerd die ze niet aanstonden.

En ik heb dat document wel gelezen (waaruit concludeer je nou weer van niet?), en ook vernomen dat er een document bestaat of heeft bestaan waarin de machthebbers van het huidige Amerika een plan hebben gesmeed (voor 9/11) om in de 21e eeuw Amerikaanse werelddominatie te behouden. Daarin werd verteld dat er een 'nieuwe Pearl Harbor' nodig was om tot militaire capitulatie over te kunnen gaan, enz. Precies wat er gebeurd is zou daarin zijn beschreven. Maar dat is allemaal achteraf gepraat en het is toch nooit te checken. Het kan net zo goed een opgeworpen complot zijn van anti-Bushfiguren.

 

Wat een fantastische stilte, wat een enorme hemel… Wat een enorme vrijheid als je je gedachten en emoties laat gaan als wolken langs de hemel van je bestaan… Wat overweldigend, dat niets en niemand je kan storen… Dat is meditatie… Dat is vrijheid, dat is HET… Dit is beweging en rust… :b:

 

Persoonlijke aanvallen verwijderd. Let erop anders worden er sancties gesteld.

 

DE MIERENKOLONIE

Er was eens een mierenkolonie waarin alles op rolletjes verliep. Mieren zijn een zeer gedisciplineerd volkje en ze werken hard. Het verleden en de toekomst, daar hielden deze kleine nijvere diertjes zich geenszins mee bezig… Er was ook geen sprake van ideologische oorlogen, debatten of onderlinge conflicten, want iedere mier wist exact zijn plaats in de hiërarchie.

Op een dag keerden een aantal mierenverkenners terug van hun speurtochten, de mierenmaatschappij moest natuurlijk altijd in staat van paraatheid blijven, omdat er eenmaal natuurlijke vijanden bestaan in de natuur. De verkenners brachten opgewonden hun ontdekking ter sprake, want men had op enige afstand van het mierenkoninkrijk een gigantische picknicktafel ontdekt. Deze tafel stond volgens de verkenners vol met de meest fantastische spijzen. Het was bijna ongelofelijk, en de leiders van de mierenkoningin vreesden voor paniek en chaos. Want in korte tijd verspreidde de ontdekking zich als een lopend vuurtje door het mierenland en dreigde de hiërarchie in gevaar te komen… De werkmieren wilden zelfs gaan staken, omdat ze van mening waren dat de picknicktafel belangrijker zou zijn dan hun geploeter om voedsel te vinden…

Er werd een denktank gevormd en weldra kondigden de mierengeneraals aan dat zij de situatie persoonlijk en ter plekke zouden gaan onderzoeken, samen met een gezelschap van wijze mieren. De rust keerde (relatief) terug in de mierenkolonie, en men wachtte vol verwachting op de terugkeer van de inmiddels vertrokken delegatie van mierenleiders…

Toen het kleine eliteleger met de leiders en wijze mieren aankwamen bij de picknicktafel, waren ze met stomheid geslagen… Wat een enorme rijkdom aan spijzen en dranken… Dit alles was zo groots, dat het de mierenkennis ver overtrof. De wijze mieren vreesden echter, dat dit een te grote schok zou kunnen veroorzaken in de mierenkolonie, die toch al min of meer in rep en roer was nadat de mierenverkenners waren teruggekeerd met het grote nieuws…

De denktank van wijze mieren ging vergaderen onder een grote boom over deze bijna mystieke ontdekking. Eén van de wijze mieren kreeg een idee. Om de kolonie te behoeden voor een te zware psychische schok wat de grootse ontdekking aanging, stelde hij voor om allereerst een plattegrond te maken van de picknicktafel. Dat zou een mooie en meer vloeiende overgang betekenen naar de daadwerkelijke ervaring van de picknicktafel. Men moest te allen tijde voorkomen dat de mierenkolonie in een chaos zou veranderen en dat er niet meer samengewerkt zou worden in de strikte hiërarchie der mieren…

Zo gezegd, zo gedaan… Enkele verkenners werden teruggestuurd naar het mierenrijk om aan te kondigen dat de leiders en wijze mannen binnen enkele dagen zouden terugkeren met groot nieuws. Het werk aan de plattegrond nam een aanvang… Er werd een mieren schrijftaal ontworpen alsmede papier en schrijfgerei. Men had namelijk servetten gevonden bij de picknicktafel, die gebruikt werden voor het maken van de plattegrond. Een waar kunstwerk ontstond, men tekende gedetailleerde afbeeldingen van alle lekkernijen en voorzag deze van unieke namen.

Toen het enorme kunstwerk af was, keerde het eliteleger met de wijze mannen en de leiders terug naar de mierenkolonie. Daar gonsde het inmiddels van de opwinding, want alle mieren waren razend nieuwsgierig naar het grote gebeuren… De wijze mieren toonden de bevolking de plattegrond en leerden de mieren de nieuwe namen van de lekkernijen, op welke schaal ze waren getekend en er werden kleine rondleidingen gehouden onder leiding van de wijze mieren. Toen de avond viel, was de denktank tevreden over wat men had bereikt… De grootste schok die men vooraf vreesde, leek uit te blijven. Maar toen het nacht werd, waren ze wat minder zeker van hun edele taak… De gehele mierenkolonie was in rep en roer, en niemand piekerde er over om te gaan slapen! Er vonden discussies plaats, zelfs heftige debatten. Maar het ging helemaal niet over de lekkernijen op de picknicktafel, nee… Men discussieerde heftig over de plattegrond!

De leiders en de wijze mieren waren helemaal ontdaan over deze onverwachte en niet voorziene wending. De chaos die ze hadden gevreesd was toch toegeslagen… Ze probeerden de onrustige mierenmenigte er van te overtuigen dat men beter de volgende dag groepsgewijs de echte picknicktafel zou kunnen gaan bezoeken. Dan zou iedereen het wonder zelf kunnen aanschouwen. Maar geen enkele mier luisterde naar haar leiders, zelfs het mierenleger was onrustig geworden en er dreigde muiterij. Er werden alleen nog maar honderden vragen gesteld over de plattegrond. De wijze mieren kondigden aan dat ze zich moesten beraden over de gang van zaken. Na een nacht ernstig vergaderen besloten ze echter dat de kleine plattegrond die men met veel zorg had gemaakt eigenlijk te compact was. Het was immers een schaalmodel. Dus ging men de volgende dag noestig aan het werk om een plattegrond te maken op ware grootte. Dit alles in de stille veronderstelling dat als de mierenkolonie eenmaal de daadwerkelijke proporties op papier zou zien van de picknicktafel met het lekkers, ze vanzelf wel interesse zouden krijgen in de échte tafel. Dan zou men eindelijk kunnen beginnen met de groepsgewijze excursies…

Toen het werk af was, hadden de mierenwijzen met behulp van het leger een enorme plattegrond gemaakt, die wel tien keer zo groot was als het eerder getoonde schaalmodel. Enigszins aarzelend, maar toch trots op hun nieuwe kunstwerk toonden ze het aan de mieren. Een nieuwe nachtmerrie ontstond, want de mieren renden kris-kras door elkaar heen, luisterden totaal niet meer naar de wijzen of de mierenleiders. Ook de militaire mieren gingen actief deelnemen aan de debatten over de tekeningen en dat wat geschreven stond bij de gedetailleerde lekkernijen. “Chocoladetaart” wat een verrukking! “Appelcake”, hoe lekker zou dat smaken? De leiders probeerden nog in te gaan op deze ontdekkingen op de grotere plattegrond en stelden opnieuw voor om excursies uit te schrijven naar de daadwerkelijke picknicktafel. Maar niemand luisterde… De plattegrond leek een doel op zichzelf te zijn geworden! De dagelijkse mierentaken werden verzaakt, en de mieren trokken vanuit de mierenhoop naar de enorme plattegrond: dit was hun nieuwe thuis geworden. Het leven bevond zich voortaan op de enorme servettenplattegrond en er ontstonden mythen en mystieke verhalen over bepaalde tekeningen waar niet van kon worden herkend wat het daadwerkelijk voorstelde…

Weldra ontstonden groepen mieren die zich uitriepen als de “Chocolade experts”, of de “Cake-meesters”, enzovoort. Omdat de plattegrond eigenlijk te klein was voor de totale mierenkolonie werden de mieren binnen korte tijd twistziek en agressief. Er ontstonden gevechten op leven en dood. De chaos was compleet… Binnen de kortste keren was al het voedsel op en begonnen de wanordelijke mieren de plattegrond zelf op te eten, ook al was deze niet erg voedzaam... Dit ging niet lang goed, want van papier kun je niet leven… De mieren stonden elkaar naar het leven en gingen uiteindelijk elkaar verorberen… Kannibalisme dus… De wijze mieren waren inmiddels weggevlucht… Ze zaten inmiddels op de picknicktafel stil te eten van al het lekkers dat daar stond… En ze overpeinsden hoe het toch allemaal zo uit de hand had kunnen lopen…

(Gebaseerd op het “Mieren”-verhaal uit J. Cox: “Dialogen met Gurdjieff”, ServiceKatwijk 1980)

 

En dit heeft iets met geloof te maken omdat....?

 

Is er misschien iemand die de gelijkenis van de Mierenkolonie begrijpt? Laat hij of zij zich dan hier melden met een gemotiveerde post... Ik ben benieuwd, want deze gelijkenis toont exact de staat waarin het grootste gedeelte van de mensheid zich al duizenden jaren bevindt... Laat die grijze hersencelletjes maar eens werken!

 

Ik begrijp wel wat je bedoelt (hiërarchie en leiderschap schept overzicht en orde), maar ik weet niet welke kant je daarmee op wil m.b.t. religie. Probeer je te zeggen dat religie een goed stuurmiddel is om ons allemaal binnen de perken te houden, dat we leiderschap nodig hebben, of poog je te zeggen religie en de discussie daar omheen voor zoveel verdeeldheid zorgt dat iedere vorm van hiërarchie mist?

Als je nou eens niet alles symbolisch zou vertellen zouden we er echt wat mee kunnen! Het is allemaal zo vaag...

 

Wat ik er in lees is dat iedereen praat over geloof, zonder echt te weten waar het om draait. Dat we een eigen wereldje creëren van kerken, regels en gebruiken en daarmee het ware geloof vergeten. Maar zal het wel mis hebben

 

Die mieren zijn fantastisch. Veel mensen beweren geloof veroorzaakt oorlog, maar hier is een voorbeeld waarin de strijd om te overleven, heersen en overwinnen een diep innerlijk aspect is in elke levend deel. Van bacterie tot mensen

 

Ik denk dat de middenweg word bedoeld met het mierenverhaal. De "perfecte" samenleving was die in de gematigde situatie. Toen er een extreme kwam (de picnick), volgde er ongeordend destructief gedrag. Men wou dit oplossen door een tegenovergestelde extreme er door in de strijd te gooien; "de kaart". Extreem geordend. Vervolgens leidde dit weer tot ongeordend destructief gedrag (gevolg van overrationalisering) waarbij men zich niet kon focussen op wat daadwerkelijk belangrijk was.
Tevens is de picnick een onnatuurlijke factor, en kan beter genegeerd worden tenzij je daadwerkelijk stevig en zeker in je schoenen staat. Vandaar dat ook de "wijze" mier op het einde wel van de picknick kan genieten terwijl de rest elkaar afslacht.

Althans, dit is wat ik eruit haal. Ben benieuwd, het is in ieder geval wel interessant.

 

DE MIERENKOLONIE (persoonlijke uitwerking)

(Gebaseerd op het “Mieren”-verhaal uit J. Cox: “Dialogen met Gurdjieff”, ServiceKatwijk 1980)

Ik zal hieronder uitwerken wat ik denk dat er met deze gelijkenis wordt bedoeld… Houdt daarbij goed in gedachten dat iedereen wat anders ziet of kan zien in dit verhaal, het ligt er maar net aan hoe je levenservaring is en waar je voor jezelf via interpretatie de accenten legt… Daaruit blijkt dan ook meteen dat iedereen anders interpreteert en dat het zeer de vraag is of we elkaar altijd exact via teksten/communicatie begrijpen… Ik denk dus van niet…

Enne, er is geen sprake van één ware interpretatie van dit verhaal of zo… Ik heb niet de wijsheid of de waarheid in pacht, onthoudt dat… Hierboven hebben al wat mensen gereageerd, die allemaal wat anders zien in deze gelijkenis… Okee, hier komt mijn persoonlijke uitwerking:

“Er was eens een mierenkolonie waarin alles op rolletjes verliep. Mieren zijn een zeer gedisciplineerd volkje en ze werken hard. Het verleden en de toekomst, daar hielden deze kleine nijvere diertjes zich geenszins mee bezig… Er was ook geen sprake van ideologische oorlogen, debatten of onderlinge conflicten, want iedere mier wist exact zijn plaats in de hiërarchie.”

Dit is ideaal gezien de natuurlijke samenleving zonder religieuze geschriften. Ieder doet wat hij moet doen, en elk mens is onderdeel van de maatschappij. Er is tot op zekere hoogte overeenstemming en vrede, omdat ieder zijn taak en plaats weet in de natuurlijke orde. De gelijkenis met mieren is treffend wat betreft de dageraad der mensheid, omdat die beestjes strikt geordend leven en hun instinct volgen… Wij mensen hebben ons tot op zekere hoogte vrijgevochten van instincten, alhoewel… Uiteraard is dit verhaal een allegorie en een beeldend verhaal heeft zo zijn tekortkomingen. Want er zijn altijd conflicten in de wereld geweest, niet alleen godsdienstige… Maar het gaat om het begrijpen van de strekking van dit verhaal, niet om de details…

“Op een dag keerden een aantal mierenverkenners terug van hun speurtochten, de mierenmaatschappij moest natuurlijk altijd in staat van paraatheid blijven, omdat er eenmaal natuurlijke vijanden bestaan in de natuur. De verkenners brachten opgewonden hun ontdekking ter sprake, want men had op enige afstand van het mierenkoninkrijk een gigantische picknicktafel ontdekt. Deze tafel stond volgens de verkenners vol met de meest fantastische spijzen. Het was bijna ongelofelijk, en de leiders van de mierenkoningin vreesden voor paniek en chaos. Want in korte tijd verspreidde de ontdekking zich als een lopend vuurtje door het mierenland en dreigde de hiërarchie in gevaar te komen… De werkmieren wilden zelfs gaan staken, omdat ze van mening waren dat de picknicktafel belangrijker zou zijn dan hun geploeter om voedsel te vinden…”

Elke samenleving kent bijzondere mensen, die een bepaalde ervaring hebben opgedaan, in mystiek opzicht… Zij zijn de Boeddha’s, de Jezussen, de Krishna’s en ga zo maar door… Van deze bijzondere personen wordt gemeld dat zij verlicht waren, of zelfs goddelijke trekken hadden… Zij hebben een “picknicktafel” ontdekt, vol met geestelijke voeding en persoonlijke ervaring… Maar hoe is deze kennis verborgen te houden? Mensen zien heus dat er iets met Boeddha gebeurd is… Niet allemaal, maar een aantal wel…

“Er werd een denktank gevormd en weldra kondigden de mierengeneraals aan dat zij de situatie persoonlijk en ter plekke zouden gaan onderzoeken, samen met een gezelschap van wijze mieren. De rust keerde (relatief) terug in de mierenkolonie, en men wachtte vol verwachting op de terugkeer van de inmiddels vertrokken delegatie van mierenleiders…

Toen het kleine eliteleger met de leiders en wijze mieren aankwamen bij de picknicktafel, waren ze met stomheid geslagen… Wat een enorme rijkdom aan spijzen en dranken… Dit alles was zo groots, dat het de mierenkennis ver overtrof. De wijze mieren vreesden echter, dat dit een te grote schok zou kunnen veroorzaken in de mierenkolonie, die toch al min of meer in rep en roer was nadat de mierenverkenners waren teruggekeerd met het grote nieuws…

De denktank van wijze mieren ging vergaderen onder een grote boom over deze bijna mystieke ontdekking. Eén van de wijze mieren kreeg een idee. Om de kolonie te behoeden voor een te zware psychische schok wat de grootse ontdekking aanging, stelde hij voor om allereerst een plattegrond te maken van de picknicktafel. Dat zou een mooie en meer vloeiende overgang betekenen naar de daadwerkelijke ervaring van de picknicktafel. Men moest te allen tijde voorkomen dat de mierenkolonie in een chaos zou veranderen en dat er niet meer samengewerkt zou worden in de strikte hiërarchie der mieren…

Zo gezegd, zo gedaan… Enkele verkenners werden teruggestuurd naar het mierenrijk om aan te kondigen dat de leiders en wijze mannen binnen enkele dagen zouden terugkeren met groot nieuws. Het werk aan de plattegrond nam een aanvang… Er werd een mieren schrijftaal ontworpen alsmede papier en schrijfgerei. Men had namelijk servetten gevonden bij de picknicktafel, die gebruikt werden voor het maken van de plattegrond. Een waar kunstwerk ontstond, men tekende gedetailleerde afbeeldingen van alle lekkernijen en voorzag deze van unieke namen.”

Hoe is de mystieke ervaring over te brengen aan de mensen? En waarom zou dat moeten? Boeddha deed dat volgens de overlevering uit mededogen, omdat hij mensen wilde helpen om hun geestelijk lijden te verlichten… Maar zijn persoonlijke ervaring overbrengen, dat is niet mogelijk… Iedereen moet zelf opnieuw de weg, zijn eigen weg vinden… Vandaar dat er een heel systeem is ontworpen aan meditatietechnieken, enzovoort… Ook in andere delen van de wereld is dit gebeurd, met wisselend succes… Als een Meester op een gegeven moment overlijdt, blijven zijn volgelingen/discipelen over… Vervolgens wordt de picknicktafel geïnterpreteerd en beschreven, het heilige geschrift is geboren… Des te later we in de tijd geraken, des te meer interpretaties volgen…

“Toen het enorme kunstwerk af was, keerde het eliteleger met de wijze mannen en de leiders terug naar de mierenkolonie. Daar gonsde het inmiddels van de opwinding, want alle mieren waren razend nieuwsgierig naar het grote gebeuren… De wijze mieren toonden de bevolking de plattegrond en leerden de mieren de nieuwe namen van de lekkernijen, op welke schaal ze waren getekend en er werden kleine rondleidingen gehouden onder leiding van de wijze mieren. Toen de avond viel, was de denktank tevreden over wat men had bereikt… De grootste schok die men vooraf vreesde, leek uit te blijven. Maar toen het nacht werd, waren ze wat minder zeker van hun edele taak… De gehele mierenkolonie was in rep en roer, en niemand piekerde er over om te gaan slapen! Er vonden discussies plaats, zelfs heftige debatten. Maar het ging helemaal niet over de lekkernijen op de picknicktafel, nee… Men discussieerde heftig over de plattegrond!”

Hier bereiken we het tijdstip, waarin de mystieke kennis in de wereld terecht is gekomen… Er wordt niet meer naar de eigen persoonlijke waarheid gezocht, maar de geschriften zelf als plattegrond worden als waarheid aangenomen… Als je maar leest wat er staat en dat tot je neemt, zou dat voldoende zijn… Mensen gaan debatteren wat de juiste wijze is van het verstaan van de woorden der wijzen of verlichten… Ze vergeten echter dat geschreven en getekende kennis op zichzelf dood is…

“De leiders en de wijze mieren waren helemaal ontdaan over deze onverwachte en niet voorziene wending. De chaos die ze hadden gevreesd was toch toegeslagen… Ze probeerden de onrustige mierenmenigte er van te overtuigen dat men beter de volgende dag groepsgewijs de echte picknicktafel zou kunnen gaan bezoeken. Dan zou iedereen het wonder zelf kunnen aanschouwen. Maar geen enkele mier luisterde naar haar leiders, zelfs het mierenleger was onrustig geworden en er dreigde muiterij. Er werden alleen nog maar honderden vragen gesteld over de plattegrond. De wijze mieren kondigden aan dat ze zich moesten beraden over de gang van zaken. Na een nacht ernstig vergaderen besloten ze echter dat de kleine plattegrond die men met veel zorg had gemaakt eigenlijk te compact was. Het was immers een schaalmodel. Dus ging men de volgende dag noestig aan het werk om een plattegrond te maken op ware grootte. Dit alles in de stille veronderstelling dat als de mierenkolonie eenmaal de daadwerkelijke proporties op papier zou zien van de picknicktafel met het lekkers, ze vanzelf wel interesse zouden krijgen in de échte tafel. Dan zou men eindelijk kunnen beginnen met de groepsgewijze excursies…”

Hier wordt de tragiek beschreven van op zich goed bedoelende wijzen, die proberen esoterische kennis over te brengen… De kennis wordt anders opgevat door interpretatie… Mensen kunnen niet méér begrijpen dan tot hoever hun begripsvermogen gaat. Ze willen zelfs niets te maken hebben met de daadwerkelijke mystiek, het daadwerkelijke leren en de daadwerkelijk ervaring, nee… Het is veiliger om een leerboek of heilig verklaard geschrift tot je te nemen…

“Toen het werk af was, hadden de mierenwijzen met behulp van het leger een enorme plattegrond gemaakt, die wel tien keer zo groot was als het eerder getoonde schaalmodel. Enigszins aarzelend, maar toch trots op hun nieuwe kunstwerk toonden ze het aan de mieren. Een nieuwe nachtmerrie ontstond, want de mieren renden kris-kras door elkaar heen, luisterden totaal niet meer naar de wijzen of de mierenleiders. Ook de militaire mieren gingen actief deelnemen aan de debatten over de tekeningen en dat wat geschreven stond bij de gedetailleerde lekkernijen. “Chocoladetaart” wat een verrukking! “Appelcake”, hoe lekker zou dat smaken? De leiders probeerden nog in te gaan op deze ontdekkingen op de grotere plattegrond en stelden opnieuw voor om excursies uit te schrijven naar de daadwerkelijke picknicktafel. Maar niemand luisterde… De plattegrond leek een doel op zichzelf te zijn geworden! De dagelijkse mierentaken werden verzaakt, en de mieren trokken vanuit de mierenhoop naar de enorme plattegrond: dit was hun nieuwe thuis geworden. Het leven bevond zich voortaan op de enorme servettenplattegrond en er ontstonden mythen en mystieke verhalen over bepaalde tekeningen waar niet van kon worden herkend wat het daadwerkelijk voorstelde…”

Hier zien we nog een tragiek… De wijzen proberen zo goed mogelijk de kennis over te dragen, maar omdat het niet lukt, doen ze uit mededogen een nieuwe poging om verlichting te brengen… De plattegrond wordt uitgebreid, de heilige geschriften nemen in omvang toe om verduidelijking te brengen… Maar zelfs dat lukt niet, mensen nemen de plattegrond tot zich en maken er zelfs hun geestelijk huis van… De vereenzelviging met dode kennis is een feit… Ervaring heeft plaats gemaakt voor interpretatie…

“Weldra ontstonden groepen mieren die zich uitriepen als de “Chocolade experts”, of de “Cake-meesters”, enzovoort. Omdat de plattegrond eigenlijk te klein was voor de totale mierenkolonie werden de mieren binnen korte tijd twistziek en agressief. Er ontstonden gevechten op leven en dood. De chaos was compleet… Binnen de kortste keren was al het voedsel op en begonnen de wanordelijke mieren de plattegrond zelf op te eten, ook al was deze niet erg voedzaam... Dit ging niet lang goed, want van papier kun je niet leven… De mieren stonden elkaar naar het leven en gingen uiteindelijk elkaar verorberen… Kannibalisme dus… De wijze mieren waren inmiddels weggevlucht… Ze zaten inmiddels op de picknicktafel stil te eten van al het lekkers dat daar stond… En ze overpeinsden hoe het toch allemaal zo uit de hand had kunnen lopen…”

Hier ontstaan de priesters die geen verlichte ervaring hebben… Ze specialiseren zich in de schrift, en dit zijn de Farizeeën en Schriftgeleerden uit bijvoorbeeld de bijbel… Ze worden experts en meesters in het uitpluizen van kennis en interpreteren de geschriften voor de gewone mensen… Zij beschouwen zich als de poort naar het goddelijke, een soort tussenpersonen… Maar ze weten niets van de mystieke ervaring, van het daadwerkelijke menselijke lijden… Ze kennen uitsluitend de letter, en die letter is dood… Zij maken uit wat ‘waar’ is en wat hel en verdoemenis over de mensen zal brengen… Inzicht hebben ze niet, want ze interpreteren uitsluitend de plattegronden die hen gegeven zijn…

De daadwerkelijke wijze van wie de levende kennis afkomstig was ooit, die is inmiddels allang overleden en kan dientengevolge ook niet corrigerend optreden… Er ontstaat onenigheid tussen de godsdiensten, oorlogen… Deze agressie wordt ontvlucht door de wijzen, zij houden zich verder afzijdig van de wereld… Totdat de dag mogelijk weer aanbreekt dat een wijze zo bekend wordt, dat een aantal mensen zien dat er iets met die persoon gebeurd is… Dat worden de discipelen… Maar het hele verhaal begint vervolgens weer van voren af aan… Ervaring wordt interpretatie, en interpretatie wordt neergelegd in geschriften… Heilige geschriften? Nee, je kunt het beter plattegronden noemen… En wie plattegronden vreet, zal waarschijnlijk hooguit buikpuin krijgen, maar nooit zichzelf leren kennen… Een plattegrond is uitsluitend een verwijzing, niets meer, niets minder… De weerspiegeling van de maan in het water is niet de echte maan… Als je de echte maan wilt zien, moet je je blik van het water oprichten naar de hemel…

Als er nog mensen zijn met een andere interpretatie van het verhaal, schroom vooral niet om te reageren... Er is niet één waarheid in dit kader en er is dus ook niets "fout" of zo... :b:

 

Dit gaat in ieder geval over de oude joodse stammen toen er van Mozes nog lang géén sprake was....

Haha ,hier hebben we Mozes in beeld en zijn visioen wat het beloofde land betreft.En dienen de leiders van de twaalf joodse stammen de handen in elkaar te slaan wat samenwerking betreft...de vraag toen was alleen hoe kunnen we twaalf stammen onder eenzelfde banier scharen...

Mozes op zijn berg dus druk doende om zijn kleitabletten te fabriceren....

Het moment waarin mozes met zijn stenen kleitabletten de berg afdaalt en verkondigd dat de god Jaweh hen zal begeleiden naar het beloofde land....

Het oude testament, waarvan we nu weten dat het door een select clubje van zo'n 70 joodse wetenschapperzs is geschreven

Het lezen van het oude testament zelf brengt hier véél opheldering gezien de conflicten die er speelden tussen de joodse stammen onderling.
En dan krijgen we de persoon Jezus zelf wiens prediken destijds als storend werd ervaren tegen het oude joodse geloof in..En na diens dood en de joodse opstanden tegen de romeinen kregen we een versplintering van het hele geloof in talloze gnostische strekkingen die er allemaal hun eigen versie op na hielden...

Hier komt bisschop Araneus op de proppen, de man die het nieuwe testament heeft samengesteld en die het oude testament dat niet meer dan een leidraad was in de zoektocht naar het beloofde land met zijn nieuw testament omvormde tot een geloof dat wereldomspannend zou moeten zijn...

Dit kan je omschrijven als het moment dat het geloof zo onoverzichtelijk en multi interpreteerbaar werdt dan het als vanzelf uiteenviel in de verschillende strekkingen die we nu momenteel kennen...En de kruistochten hebben daar niets aan kunnen veranderen net zoals de uitroeien van de katharen en albigenzen hier in europa zelf...Het christendom van nu is één grote paraplu waar véél aan elkaar verwanten geloven zich onder verschuilen.
Die allemaal vanuit diezelfde basis,die nieuwe grote plattegrond dus zijn ontstaan en vervolgens uiteengegroeid zijn tot wat ze nu zijn verworden...

 

Fantastisch hoe iedereen het verhaal "anders" opvat... Zo werken gelijkenissen... Ze lijken vaag, maar laten precies zien hoe je over bepaalde zaken denkt, en hoe je denken qua interpretatie werkt... Dat is ook exact de reden waarom ook Boeddha en Jezus grif gebruik maakten van gelijkenissen... Omdat ze dan in één oogopslag konden zien hoe een bepaalde leerling/discipel dacht... En wat dit voor aanknopingspunten zou kunnen geven voor verder onderricht...

Hier is het niets meer dan een experiment, en je ziet hoe anders we allemaal met dit verhaal om gaan... Ik benadruk nogmaals dat er niet één van de gegeven interpretaties alleen maar "juist" zou zijn... Nee... We kunnen wat mij betreft respect hebben voor elkaars denkwijze over deze gelijkenis... Bedankt voor de deelname van iedereen tot nu toe...