Ach, iedereen mag met mij in discussie gaan... Prima...
Wat mij betreft mag het hele christendom zo overboord worden gekieperd, maar blijkbaar zijn er toch veel mensen die er kracht in vinden... Mijn zegen heb je... Ik veroordeel je niet, ik spreek alleen op persoonlijke titel...
Het enige wat ik in mijn persoonlijke onderzoek heb gezien, is dat er zaken zijn die de waarheid benaderen en zaken die uit illusies bestaan... Religies zijn er volgens mij in eerste instantie voor bedoeld, om jou te helpen om van je illusies af te komen...
Vandaar dat ik niet in een duivel geloof... Ik denk eerder dat er werkelijkheid is en dwaling... Door het menselijke ego ontstaat helaas dwaling, dat is bijna een geboorterecht... Iedereen moet opnieuw beginnen met zijn ontwikkeling als hij of zij geboren wordt... Inzicht is moeilijk overdraagbaar...
Dwaling is het nep-ego, de persona, de persoonlijkheid die vol zit met illusies... Dat hoort blijkbaar bij het mensenleven... Maar gaandeweg ontdoe je je ervan, doordat je leert van het leven... Je kunt ook stil gaan zitten en je naar binnen keren, dat is de andere weg om jezelf te leren kennen... Maar zelfonderzoek is moeilijk, moeizaam en de kans dat je toch weer de verkeerde kant op gaat, is zeer wel aanwezig... Vandaar dat er verlichte meesters zijn, het zijn er niet veel, maar ze zijn er... Die helpen je met je zoektocht... Jezus kan er één van zijn, maar datzelfde geldt voor Mohammed, Boeddha en nog een aantal anderen... Ook de Islam kent zijn esoterische groepen, zoals bijvoorbeeld de soefi's... Ditzelfde geldt voor het Boeddhisme, waar het Grote Voertuig bestaat en het Kleine Voertuig... Het Grote Voertuig is exoterisch en richt zich op de massa en het Kleine Voertuig richt zich op de kleine groep die zich als leerling rond een leermeester groepeert... Hieruit is onder andere het Zenboeddhisme ontstaan... Het Grote Voertuig zoekt net als het exoterische christendom de massa op om onderricht te geven... Er zijn dus veel overeenkomsten...
Ik heb ooit een meester gehad, maar ik heb afscheid van hem genomen... Dat komt omdat ik zelf de werkelijkheid heb leren kennen... Ik zie hem nooit meer, de weg is afgesloten en het onderricht is voorbij... Ik ben zelf een meester geworden, voor mezelf weliswaar... Het licht brandt helder, maar zelfs ik moet steeds alert blijven, want de kaars van mijn licht kan op een onbewaakt moment gaan walmen of zelfs bijna uit gaan... Dat komt omdat je niet elke dag even sterk bent in psychische zin... Ik blijf een mens van vlees en bloed, ik beroep me niet op wonderbaarlijke krachten... Ik ben wie ik ben en dat is alles... De weg van mijn leven ligt pal voor me, ik volg die weg en waar het eindigt zie ik vanzelf wel... *)
Laatst bewerkt: 9 apr 2006