Ik ben geen gelovige, maar ik wil er toch iets over zeggen... Relikwieën zijn wat mij betreft speelgoed... Niets meer en niets minder... Al die vermeende krachten van al die prullaria is alleen maar gestoeld op suggestie... Ik beweer niet dat suggestie niet zou kunnen werken, als iemand er mee gediend is ben ik de laatste die er wat van zal zeggen... Maar of de teennagel van de heilige Fransiscus ook maar enige waarde heeft? Misschien historische waarde, maar met inzicht heeft het totaal niets te maken...
Ik wil trouwens nog even benadrukken dat het zelfs kan zijn dat iemand verlicht raakt door het navolgen van Mozaïsche geboden... Dat kan dus ook door het woord wat in de bijbel staat... Ik beweer dus niet zomaar dat er uitsluitend onzin in staat of zo... Alles is wat dat betreft mogelijk... Maar wat ik in deze topic vertel, is hoe ik lees wat er in dat boek staat... Dat word me niet altijd in dank afgenomen, dat blijkt... Maar hoe sterker iemand tegen mij is, des te beter heb ik een snaar bij hem of haar geraakt... Dan doet het hem tenminste "iets", ook ervaart hij dat zelf als negatief...
Maar toch bedankt Z3RO-P4R4DOX, dat je hier als moderator effe optreedt tegen de klaarblijkelijke belediging die opnieuw naar mijn persoontje wordt geuit...
Het kan in deze topic er veel gezelliger aan toe gaan... Ik had toevallig gisteravond een leuke woordenwisseling met Shriko... Zo blijkt dat christenen en niet-christenen zeer zeker met elkaar door de bocht kunnen, als je elkaar maar kunt respecteren...
Hihi, dat is inderdaad een goeie vraag... Maar de "duivel" is maar een symbool... Net als Yin en Yang in de Oosterse filosofie... Het licht kan niet zonder de schaduw en de schaduw niet zonder het licht... Het is een kwestie van relativiteit... Abraxas was de Griekse god die zowel god als duivel was... Dat kunnen de dualistisch georiënteerde religieuzen niet begrijpen... Zij bestrijden het idee dat zwart in het verlengde ligt van wit en omgekeerd... Maar ga maar eens na, lachen en huilen liggen ook zeer dicht bij elkaar... Als je huilt, kan dat elk moment omslaan in lachen... Zomaar spontaan... Dat is de wet van het evenwicht...
Ik zie die duivel eerder als een dwaling... Die dwaling roept illusies op, en daar kan een mens behoorlijk last van hebben... Vandaar al dat zoeken naar waarheid... Hoe je ook wendt of keert... Maar een duivel als een sater met hoorntjes op zijn hoofd en dergelijke... De menselijke geest kan uit angst de grootste griezels op papier tekenen... Dat kan zelfs therapeutisch werken... Als je de duivel op het papier vastnagelt, sterft hij als het ware... Maar dat laatste begrijpen vaak alleen kunstenaars...
Duivels zijn dus symbolen van de geest, ze komen in vrijwel alle religies voor, dus is het een soort archetype zoals Carl Gustav Jung dat typeerde als psycholoog... En een archetype is een oerbeeld, iets wat wij allemaal gemeen kunnen hebben als beeld wat we soms kunnen aanschouwen in onze geest, een overeenkomst van het collectieve onbewuste... Dat klinkt allemaal erg ingewikkeld misschien, maar in het onderbewustzijn van de individuele mens en mensheid bestaan blijkbaar veel overeenkomsten...
Laatst bewerkt: 10 apr 2006