[geloof]wat vinden jullie van god?

Ik vind dit dus hypocritie. En het is ook wel erg makkelijk, zo kan elke daad goed gepraat worden.

 

Hoezo hypocritie? Als iemand echt berouw heeft van zijn daden, en z'n uiterste best doet om niet te zondigen, is deze behouden. Echter als je doet alsof...tja, dat werkt natuurlijk niet.

 

Dat maakt bijv de 10 geboden compleet nutteloos. Als je dus maar echt berouw toont ben je der van af. Lijkt me niet de intentie van geloof, laat staan de originele bedoeling ervan.

 

De 10 geboden zijn hele mooie regels om goed te leven, lijkt me niet nutteloos.

 

mjah maar je hoeft je er niet aan te houden, als je op het einde maar berouw toont. Wat voor waarde hebben de 10 geboden dan ? . Mooie regels die niet gevolgt hoeven worden

 

Altijd maar dat moeten, je wil je er aan houden. Er is toch echt meer dan eigenbelang in deze wereld, al is dat misschien moeilijk te geloven.

 

Ja dat zijn het wel, maar ze hebben echt geen nut. Iedereen maakt zich wel schuldig aan het verbreken van de regels. Christelijk of niet.

 

sorry ? wat wil je hiermee impliceren :{ ?. de 10 geboden zijn regels waar je je aan zou kunnen houden, wat niet hoeft. Aangezien je als je al zou geloven in hemel, je alleen maar tijdens je laatste momenten berouw te tonen en voila your in. Wat is dan de waarde van de bijbel (die ik wel degelijk zie maar niet in de context waar in de kerk hem uitlegt)?

 

Dat betekent niet dat je er niet naar kan streven.

Het gaat niet om het laatste moment. Het gaat niet om, zoals jij het zegt, 'de grote prijs' op het eind. Het gaat om je leven. God heeft je het leven gegeven waarin je kunt genieten, maar niet los van hem maar met hem. De bijbel laat weten hoe je je leven in dienst van God leeft, biedt troost, hulp, inzicht en je kunt er onwijs veel van leren.

 

Ik denk dat wanneer je berouw toont, je een bepaald inzicht en kennis niveau bereikt waardoor je diezelfde 'fout' niet meer zult maken. Hierdoor kan je je als individu uiteindelijk weer verder ontwikkelen. De mensen die je hebt benadeeld zullen deze 'negatieve' ervaring wellicht nodig hebben gehad voor een eigen individuele ontwikkeling in dit of een volgend leven.

De bovenstaande alinea is wat ik aan de ene kant denk, maar aan de andere kant denk ik vaak het onderstaande gedeelte.

De echte vraag is namelijk volgens mij: Wat is de zin van het geloof, als men de zin van het leven niet begrijpt?

Niemand kan mij de werkelijke zin van het leven kan uitleggen. Mocht je denken van wel; Nee, iedereen gelooft wat hij of zij wilt geloven om zichzelf gerust te stellen. Niemand van ons heeft de waarheid in pacht, het is allemaal giswerk van het individu, al dan niet gebaseerd op een honderd+ keer vertaalde bijbel of andere individuele hersenspinsels.

Stel nu het volgende; Even lekker simpel. Misschien al te ingewikkeld voor velen.

Ik trek er met mijn walvisvaarder op uit om alle walvisjes op deze planeet te vernietigen. Wat dan? Belemmer ik dan de natuur? Wat belemmer ik dan? De ontwikkeling van een wezen? Het eco systeem? Mocht er een hemel zijn voor walvissen, dan zullen ze daar wellicht terechtkomen, zo niet dan niet. De natuur past zich ook wel weer aan, tenslotte hebben andere dieren profijt van het feit dat ze zijn verdwenen.

Het enige wat er gebeurt is dat er een verandering optreed. Niet meer en niet minder.

En dat is nu net het punt: Wat is het nut van 'het leven'? En dus komt de vraag weer: Wat is het nut van het geloof?

 

Ja, maar jij geeft het zelf het voorbeeld van de man die op het laatste moment berouw toont etc. Waarmee je (en indirect de bijbel en het geloof dat jij verdedigt, maar dat is dan mijn persoonlijke invulling) het tegendeel impliceert.

Ik kan trouwens heel goed genieten van het leven, daarvoor heb ik god niet nodig.

Dat laatste is niet meer dan een persoonlijke ervaring. Waar ik verder ook niet aan torn ofzo

 

Wat vind ik van god?

Tja, eigenlijk niet veel. Ik ben niet geschapen door (een) god, geloof niet in de "regels" die omschreven zijn de bijbel of welk ander schrift dan ook. Natuurlijk geloof ik dan ook niet in Adem en Eva. Ik leef mijn eigen leven volgens de waarden en normen waarvan ik denk dat ze goed zijn. Wel geloof ik in dat er meer is, zijn dit buitenaardse wezens? who knows..

Dat andere gelovig zijn moeten deze personen zelf weten. Als ze mij maar niet tot last zijn met hun overtuigingen (meeste hebben hier gelukkig geen last van) om het maar grof te zeggen. Ik heb wel altijd respect voor gelovige gehad, hoewel ik wel bij bepaalde regels/vertakkingen van geloven(bijvoorbeeld mormonen) een aantal vraagtekens zal stellen.

 

Het geloven in ''iets'' vind ik persoonlijk zo vaag weergegeven. Meestal zijn het mensen die in een hogere macht geloven (Dus God) maar het min of meer niet willen toegeven dat ze geloven, omdat ze bang zijn om ermee geconfronteerd te worden. Het hoeft niet per se de God te zijn van het Christelijke geloof, maar ze geloven dan wel in een God. Maar dat omschrijven ze gewoon anders om het te verbergen. Althans dat is mijn opvatting.

Verder ben ik het met Errox eens. Ik leef volgens mijn eigen normen en waarden. Persoonlijk geloof ik wèl in een leven na de dood. Of ik echt zo is, weet ik dus niet, maar ik wil er wel in geloven dat ik na de dood al mijn dierbaren terug zal zien. Maar niet dat mensen worden gescheiden in een hel of in een hemel. Misschien is de dood wel een droom, waar mensen nadat ze dood zijn gegaan verschillende dromen hebben.

In een God geloof ik niet, zoals ik al eens eerder heb aangegeven. Ik wil wel mijn eigen levensweg bepalen, zonder dat een onzichbare kracht daar invloed op heeft. Dat geloof ik niet en wil ik ook niet geloven. Ik geloof daarom ook in het toeval.

 

Waneer is berouw werkelijk berouw ? En waneer is het slechtst een makkelijk uitvlucht in die laatste benouwde uurtjes ? Daarvoor is ook al zelf reflectie nodig.

Tjah imprinciepe is geloof geboren uit het feit dat de mens er niet tegen kan dat ze iets niet kunnen verklaren. Als je kijkt naar de hoeveelheid goden heel ver terug in de tijd, staan al deze goden voor op dat moment onverklaarbare verschijnselen. Later is geloof mijn inziens niet meer dan een hefboom voor macht en geld geworden. Wat niet afdoet aan de persoonlijke geloofs ervaring van mensen btw

Eigenlijk wat ik op een bepaalde manier ook zeg dus . Wijsheid krijg je door ervaringen (al dan niet positief) in het leven. Bij de een gaat dat harder dan bij de ander, iedereen creeert imo dan ook zijn eigen "wijsheid" waar hij of zij kracht uit kan halen of anderen mee kan helpen. "True knowlegde is to know one`s ignorance"

Leuke redenering maar met 1 manco. De natuur heeft een zeer delicaat evenwicht, op lange termijn heeeft geen enkel dier er werkelijk profijt van.

Dat is wel heel erg in een notendop mag ik hopen. Want zo`n verandering kan verstrekkende gevolgen hebben voor zowel het gehele ecosysteem als voor ons zelf, al dan niet indirect

Zie wat ik een stukje verder boven heb gezegt/geschreven

 

Hehe, het is dat je niet gelovig bent want anders....
Dat "iets" bedoel ik meer van dat er meer leven is dan op aarde. Het kan gewoon niet dat er alleen op aarde leven is. Maar goed dat is een ander verhaal. Het is dus niet zo dat ik niet in god geloof maar wel in iets anders. (had m'n post aangepast. Excusses hiervoor.)

Agrees min of meer. Maar dat is puur speculeren (gelukkig).

 

Jah, ik doel niet zozeer op jouw uitspraken, aangezien je aliens erbij haalt Alleen dat je zij dat er ''iets'' was, deed me denken aan een grote groep mensen die niet in God geloven, maar wel in een hogere macht.

En wat aliens betreft, daar geef ik je wel gelijk in. Ik bedoel, het kàn gewoon niet dat wij nietige mensjes met de dieren op deze planeet de enige levensvormen zijn in dat best grote heelal.

 

Sorry, maar ik vind dat een veel te simpele verklaring... Het is in mijn beleving een volstrekt belachelijke gedachtengang dat een god de kosmos en de natuur en de mens schept en dat alles is dus deel van hem (als we al van een god als persoon kunnen spreken) ; vervolgens gaat hij de mens zich zodanig psychisch laten ontwikkelen, dat de mens zich af kan keren van zijn god, zijn schepper... Dat is totaal tegenstrijdig, omdat dit feitelijk betekent dat de mens psychisch sterker zou zijn dan zijn eigen schepper...

Volgens mij is dit het "bewijs" dat al die goden en duivels slechts symbolen zijn om iets duidelijk te maken... Van een symbool kun je je afkeren en het verwerpen, de goddelijke kosmos niet omdat je er een deel van uitmaakt...

 

Je maakt wel heel snel de overgang van schepping/deel uitmaken van. Een kind kan zich toch ook van zijn ouders afstoten? Volgens mij maak ik niet deel uit van God.

 

Je maakt een omtrekkende beweging Shriko... Ik vind het een tegenstrijdig principe dat er een god zou zijn die alles schept, dus ook de mens, en dat die mens zich zelfs tegen zijn eigen schepper zou kunnen keren... Dat is raar, want wie is er nu sterker in psychisch en kosmisch opzicht: die god of zijn schepping?

Dit soort dualistische "moeilijkheden" en tegenstrijdigheden worden door gelovige mensen maar al te gemakkelijk geslikt als zijnde iets wat best zou kunnen: het lagere keert zich af van het hogere, terwijl het hogere (die goden in dit verband) feitelijk toch veel sterker zouden moeten zijn...

En jouw vergelijking gaat wat mij betreft niet op wat betreft de afkeer van een kind van zijn ouders... De ouders zijn dan wel sterker, maar dit speelt zich af op menselijk niveau... We hebben het hier dacht ik echter over de vergelijking goden en mensen, niet over mensen versus mensen... Ik vind (met alle respect) dat je in dit kader appels met peren vergelijkt...

 

ik kan het hier niet meer mee oneens zijn zeg.
je legt het voor alsof het een keuze is.. alsof je kan bedenken van hmm ik kies voor God en ga erin geloven. Wij kiezen God niet uit, God kiest ons.
Je hebt alleen de keuze wat je er verder mee doet. Je kan echt niet van de ene op andere dag ineens ervoor kiezen in God te geloven.
( of je legt het verkeerd uit )