Ik snap precies wat je bedoelt, Shriko... Maar ik neem niks voor zoete koek aan, zeker niet wat religie aangaat... Dat kiezen of niet kiezen voor een god, ach... Ik ben opgevoed met het idee dat je in god "moet" geloven... Mijn ouders waren dan wel enigzins wankel aan het worden in dat steevaste geloof wat hen van jongs af aan was opgedrongen, maar toch was en is mijn moeder overtuigd van het bestaan van de (christelijke) god...
Ik ben dus opgevoed met het christendom, ik ken het van haver tot gort... Ik was ooit een gelovige, maar ik ben dat nu niet meer... Dat zou je een keuze kunnen noemen... Ik vind dat die bijbel een paar mooie bloemen heeft in haar tuintje... De rest is voor mij een dorre zooi... Jezus is tot op zekere hoogte een mooi fenomeen, maar ook van hem hebben ze een saaie dorre prediker gemaakt...
Mozes is één van de meest uitgedroogde bronnen, terwijl hij waarschijnlijk ooit een mooie bloem was... Maar hij is veel te berekenend, veel te zwart/wit... Al die regeltjes van goed en kwaad, je kunt ook overdrijven... Er blijft niks leuks meer over, alleen maar gemopper over de zondigheid van de mens... Adam en Eva is wel een literair epos tot op zekere hoogte, maar het geeft mij toch een wat rare nasmaak...
Prediker is een ouwe zeur, maar hij had wel gelijk in het feit dat alles zich tot in de eeuwigheid blijft herhalen en herhalen, tot je er doodmoe van wordt... Waarschijnlijk is dit bijbelboek door deze profeet op hoge leeftijd geschreven, dan kan je moe worden van de oneindigheid der seizoenen, ja...
Het christendom kan me gestolen worden, ik heb er weinig mee... Het past niet bij mij, ik kies dus bewust niet voor die christelijke god... Dit betekent uiteraard niet dat ik in de hel zal komen of zoiets... Er zijn wat dat betreft zaken die ik wéét en die ik zelfs zeker weet, en ik schrijf dit uiteraard uit persoonlijke titel en ervaring... En degene die mij de hel in durft te wensen die... (vul zelf maar in)...
Ik ben wonderwel in mijn jongere jaren een zoekende geweest in de woestijn, zoals ze dat zo mooi kunnen zeggen... Het was een dor bestaan, ondanks de informatiemaatschappij en alle verzorging van de wieg tot het graf... Ik heb jarenlang rondgedoold, gezocht, alles gelezen wat maar los en vast zit, wanhopig zelfs proberen door te dringen via allerlei manieren van denken... Mediteren, zoeken, zoeken en nog eens zoeken... Er is me geen licht verschenen... Ik heb in die tijd de bijbel gelezen en hem eigenlijk naast me neer gelegd, ik werd er nog neerslachtiger van dan dat ik al was...
Het enige wat enige verlichting gaf, waren Oosterse religies en filosofiën... De Theosofie vond ik bagger van de bovenste plank, maar ik ben in aanraking gekomen met het Boeddhisme en de oude Hindoeïstische religies... Uiteindelijk bood het Boeddhisme het meeste perspectief: zoek je eigen weg en je zult hem altijd vinden, mits je maar volhardend bent...
Nu ben ik 20 jaar verder en als ik terugkijk, zie ik een wanhopig mens (van toen) wat niet zag wat vlak voor zijn neus lag: het leven zelf... Ik zat veel te veel in mijn denkhoofd en zoekend redeneren... Ik heb de uiterste uithoeken van het denken onderzocht en me gerealiseerd dat het menselijke denken zeer beperkt is en zich gedraagt als een cirkel... Vandaar dat je via je denken altijd alle filosofiën en religies "kloppend" kan maken, want als er iets in doorklinkt wat "waar" lijkt te zijn, wordt de mens nieuwsgierig en gaat de rest van het geloofssysteem via zijn denken aanpassen aan zijn eigen vragen, wensen en interpretaties... Vandaar dat er zoveel geloofssystemen zijn, zelfs alleen in het christendom...
Het is wat mij betreft allemaal zinloos, en het leven zelf is zonder zin... Dat klinkt negatief, maar is het niet... Als je bestaan een vastgestelde zin had, dan zou vrijheid nooit kunnen bestaan en zouden we een vastgesteld patroon moeten leven naar de maatstaven van de "zin"... Nee, je wordt door het bestaan daarin vrijgelaten, je wordt op de aarde gepleurd en je zoekt het zelf maar uit... Of je vervulling vindt of niet, dat zal de kosmos een worst zijn, daarom is het merkwaardig dat we niet met zijn allen een groter feest vieren i.p.v. elkaar te bestrijden... Maar we blijven tot op grote hoogte een dier, we verschillen genetisch maar 1% van een aap... Maar die ene procent maakt ons de naakte aap die we zijn, een wezen dat slim kan redeneren maar in sociaal opzicht nog precies doet wat het leven altijd al deed op aarde: strijden wie de sterkste is, zorgen voor dat het sterkste het 't beste heeft in het leven... We zorgen wel voor onze zieken, dat maakt ons mensen, maar uiteindelijk krijgen die op de lange duur maar een graantje...
Maar goed, ik neem dus niets aan voor zoete koek, ik weiger in de denkcirkels van geloofsovertuigingen te stappen, want ze maken dan wel hun denksysteem kloppend, maar het is en blijft een plattegrond... En de plattegrond is niet het gebied waarnaar de plattegrond verwijst... Het is een dor stuk papier en daarom vind ik fanatieke gelovigen niets anders dan simpele plattegrondenvreters... Ik weet dat dat laatste niet zo aardig klinkt...
Wees geen plattegrondenvreter, zorg liever goed voor de ander...
Laatst bewerkt: 2 aug 2006