[geloof]wat vinden jullie van god?

Een grap heeft als hoofdingredient iets dat humor heet, iets wat ontbreekt bij jou "grapje" :{

 

ik vond hem anders wel grappig...

 

Good for you!

Ik niet...

 

Nja, laten we dit topic niet hierdoor verpesten, begon net intressant te worden. Ik wacht stiekem op nog zo'n verhaal van Hellspawn, dat hele stuk over 'jezelf kennen, niet je ego' sprak mij zeer aan.

 

Hier nog 1. Hellspawn : We want more, we want more

 

Hihi... Ik ben al aan het schrijven, maar ik had vandaag niet zoveel tijd... Ik ben halverwege en zal het volgende deel morgen hier plaatsen... Werk in uitvoering...

 

Hmm ik hield dit topic tot vandaag wat vaag in het oog tot ik de posts las van Hellspawn. Ik ben momenteel ook in een fase van, ik durf het bijna niet uit te spreken, depressie. Mijn mening over geloof had ik al eerder geuit, de Karl Marx uitspraak en daar blijf ik bij, maar dat wil niet zeggen dat ik niet geloof in de alles overkoepelende waarden van Boedhha, die Hellspawn zo mooi heeft verwoord tot nu toe. 'Waarden' zeg ik, voor mij zijn het echt elementaire waarheden die je neerschreef, en die voor mij na het lezen van een introductie tot de filosofie enkele maanden terug, me toch doen denken aan hun denkwijze...je vermelde zelf al Socrates. Boedhisme is een godsdienst, maar het feit dat het al die waarden zo netjes uitlegt zonder teveel tralala vind ik het meer aanleunen bij filosofie dan religie, terwijl beide doorheen de eeuwen tegenstrijdige ideologiën hadden...I'm slightly confused here, someone help me out...

Ook is de Bijbel voor mij meer een verzameling van verhalen waarin moeilijke zaken, waarheden nogmaals op een simpele manier worden verteld...maar waarom geloven sommigen onder jullie dat al die personages echt bestonden/bestaan? Wat overtuigd jullie zo?

 

@Chill mooie post,en maak je geen zorgen,iedereen krijgt ooit wel eens te maken met een depressie.
Hetgeen Helspawn hier beschrijft is mooi,bijzonder mooi zelfs als je het verhaal leest van iemand die écht héél erg diep in de miserie heeft gezeten en die op een cruciaal moment als het ware een reddende hand kreeg toegestoken .
diezelfde reddende hand wist al bij voorbaat dat Hellspawn zich later niet tot het boedhisme zou wenden,maar toch heeft hij al zijn tijd en energie gestoken in het redden van deze ziel omdat iedere dwalende ziel verdiend om gered te worden.
Dat is nu juist het mooie van de boedhistische leer aangezien alle energie wordt aangewend om het individuele innerlijk de nodige kracht te geven om als het ware terug boven water te komen.

En het grote verschil tussen boedhisme en de katholieke kerk is dat het boedhisme zijn religie en leer gebruikt tot versterking van iedere individuele persoonlijkheid en dit terwijl de kerk wil dat alle individuele persoonlijkheden samenvloeien tot één geheel.

mooi ,kerel , grappen maken zonder één zweem van humor,das ook een kunst.
tja,je doet maar,en dan ben jij er verwonderd over dat er hier zovelen tegen jou zijn _0/ _0/ _0/

 

Hm, jij lijkt er ook flink wat van af te weten. Ik ga me maar eens verdiepen in het boedhisme, heb er wel vaker positieve verhalen over gehoord. Het aspect van de 'zelf-ontplooiing en zelfleer' vind ik zeer interessant, je leeft maar één keer (volgens mij dus), en ieder is uniek, probeer je eigen persoonlijkheid dan zoveel mogelijk te begrijpen, volgens mij verrijkt dat je leven zo grandioos.

/Edit: Dan zie ik het meer als een manier van leven, inderdaad meer als filosofie dan als echte godsdienst. Volgens mij is dat ook waar het allemaal om gaat, niet geketend worden aan een God, maar wel min of meer leven volgens de richtlijnen, met flinke ruimte voor correcties en eigen interpretaties.

 

Dat leunt gedeeltelijk aan tegen Karl Marx. Als je wat engels verstaat raad ik je zeker aan om zijn uitspraak eens te lezen. Hij beschrijft godsdienst als een soort drug die door 1 man werd verspreidt aan/om alle ongelukkige mensen in de wereld gelukkiger te maken. Al hun verdriet word door hun vertrouwen te leggen op God, weggenomen. Maar dat is één grote illusie volgens hem, we leven namelijk in een maatschappij waarin politiek en economie een veel grotere rol spelen dan religie.

Hier kun je het lezen.

 

[4e deel]

Okee, hier volgt het vierde deel van mijn ervaringen met het Boeddhisme. Ik leg onder andere nader uit wat de vier Edele Waarheden zijn en werk de eerste Edele Waarheid nader uit. Daarbij besteed ik onder andere ook aandacht aan wat een oorzaak kan zijn van depressie en moedeloosheid. Ik kan géén eenduidige oplossing daarvoor geven, ik heb in het persoonlijke onderricht met mijn meester daar vrij persoonlijke zaken besproken en emotionele ervaringen doorstaan, ik neem aan dat men begrijpt dat ik dat hier niet allemaal kan weergeven. Het zou ook niet kunnen, omdat de verhouding meester-leerling exclusief is en maatwerk oplevert. De meester onderricht en corrigeert waar nodig, maar de één maakt andere ‘fouten’ of heeft andere ‘misvattingen’ dan een ander mens… Er is wat dat betreft dus geen eenduidigheid mogelijk. We kunnen elkaars levensweg niet na-apen, ook al hebben we veel overeenkomsten als mensen.

Het Boeddhisme lijkt inderdaad meer op een levensfilosofie dan op een “geloof”… Je wordt namelijk uitgenodigd om zelfonderzoek te doen, niet om gehoorzaamheid te oefenen aan een hogere macht, zoals een god. Er is geen god in het Boeddhisme, ook al zijn er stromingen die tegen beter weten in Boeddha als een soort god aanbidden… Gautama de Boeddha heeft hierover geen twijfel toegelaten, hij heeft altijd gezegd dat hij een mens is en dat men hem niet moet aanbidden als een god of een zoon van god. Dit is dus heel wat anders dan wat het christendom voorleeft, namelijk het zoenoffer (Jezus die aan het kruis sterft voor de zonden van de gehele mensheid) en waar men zich afvraagt wat de zin is van het menselijk lijden. Er wordt via de geloofsbelijdenis aangegeven waarom er lijden is en er wordt in godsdienstig opzicht ook min of meer aangegeven waarvoor men lijdt. Het Boeddhisme daarentegen wil de oorzaak van het menselijk lijden onderzoeken (de wet van oorzaak en gevolg, hoe ontstaat het lijden en wat kan men doen om zoveel mogelijk het lijden te vermijden), en Boeddha rustte niet voordat hij deze oorzaak had gevonden. Dit sluit aan bij het aanmoedigen van zelfonderzoek en niet het maar voor lief nemen van heilige geschriften die voorschrijven dat god de vader als schepper een bepaald doel heeft met de schepping. Ik herhaal dat de wet van oorzaak en gevolg vrij centraal staat in de Boeddhistische leer. Het menselijke lijden heeft volgens het Boeddhisme een oorzaak en die oorzaak ligt voor een heel groot deel in de opvattingen die de mensen zelf koesteren.

De kern van het Boeddhisme wordt gevormd door de zogenaamde vier “Edele Waarheden”.
Deze vier Edele Waarheden duiden de kern aan van hoe het menselijke lijden volgens Boeddha ontstaat. Het gaat dus niet om de zin van het lijden, maar om het speuren naar de oorzaak van je lijden. Het lijden wordt daarmee voor een groot gedeelte een psychische aangelegenheid, omdat je persoonlijke standpunt ten opzichte van je lijden een zeer belangrijke rol speelt. Ik herhaal nogmaals dat de oorzaken van het lijden met name in de mens zelf besloten liggen. Hiermee wordt vrijheid gegeven, een vrijheid om te onderzoeken hoe je je van je lijden zou kunnen bevrijden. En omdat het menselijke leven in principe vrijheid voorstaat en iedereen dat over het algemeen omarmt als zijnde één van de belangrijkste waarden in het leven, sluit het Boeddhisme naadloos aan op dit principe. Er word je wat dat betreft weinig een strobreed in de weg gelegd. Hieronder geef ik de vier edele waarheiden weer en zal de eerste van de vier alvast proberen uit te leggen:

1. Eerste Edele Waarheid: Er is (menselijk) lijden.
2. De Tweede Edele Waarheid: Er is een oorzaak voor het (menselijke) lijden.
3. De Derde Edele Waarheid: De waarheid van de beëindiging van het (menselijke) lijden.
4. De Vierde Edele Waarheid: Het pad dat leidt tot de opheffing van het (menselijke) lijden.

De vierde Edele Waarheid omvat het Achtvoudige Pad dat bestaat uit acht levensadviezen (nadere uitwerking volgt later):

1. de juiste inzichten (het juiste begrip, dat overeenkomt met de vier waarheden)
2. de juiste bedoelingen (het juiste denken: geen bezitsdrang, boosheid of wreedheid)
3. de juiste woorden (het juiste spreken: geen roddel, leugens of laster)
4. het juiste handelen (geen geweld jegens mensen of dieren, geen genot ten koste van andere mensen, niet stelen,)
5. de juiste levenswijze (een eerlijk beroep uitoefenen, geen roofzucht)
6. de juiste inspanning (persoonlijke inzet om bijvoorbeeld heling te bevorderen)
7. de juiste aandacht (bewust en alert zijn in het ‘hier en nu’)
8. de juiste concentratie (leven in het ‘hier en nu’, meditatie)

1. Eerste Edele Waarheid: er is (menselijk) lijden.
Niemand ontkomt aan diverse vormen van pijn, iedereen lijdt op bepaalde momenten pijn, of dat nu geestelijk of lichamelijk is. Blijkbaar is dit een universeel verschijnsel, maar dat wil niet zeggen dat er geen gradaties in de pijn zijn en de beleving daarvan. Boeddha somde toen hij nog een jongeling was moeiteloos de diverse lijdenswegen van het leven aan, respectievelijk geboorte, ziekte, ouderdom en dood. Uiteraard zijn armoede en honger ook voorbeelden van lijden, iedereen kan zo opsommen wat pijn doet of wat niet. Wat dat betreft hebben we universele overeenkomsten en kunnen we elkaar tot op zekere hoogte bijstaan. Psychische pijn speelt een hele grote rol (ook) in ons Westerse bestaan. De dreiging van roofdieren die ons kunnen verschalken is feitelijk tot nihil afgenomen, we leven in een maatschappij die dan wel niet geheel veilig is, maar de natuur is als grootste directe dreiging grotendeels achteruit gedrongen door onze wetenschappelijke inzichten en wapens. Wanhoop, depressie, jaloezie, haat, ontevredenheid, frustratie, onrust, angst, noem ze maar op, bestaan echter nog onverminderd voort in ons leven. Uiteindelijk moeten we allemaal sterven en de dood in de ogen zien. Iedereen is bang en psychiater Sigmund Freud zei al dat alle angstvormen afgeleiden zijn van de angst voor de dood. En hij had en heeft gelijk. Maar Boeddha omschrijft deze doodsangst hoofdzakelijk toe aan de angst voor lijden. Het liefste vermijden we het menselijke lijden, we willen het wegdrukken, omdat het pijnlijk is en als het anderen overkomt, reageren we met ontzetting en zijn we stiekem blij dat het ons niet overkomt. Maar het leven is totaal onzeker, wat een ander vandaag overkomt, kan ons morgen treffen. Dat is de relatieve onzekerheid van het bestaan, die ook levensangst kan teweegbrengen. Het is dus feitelijk op den lange duur niet mogelijk om lijden uit de weg te gaan, vandaar dat Gautama de Boeddha de confrontatie aanging met zijn menselijke lijden, hij deed er geen stap voor opzij. Hij beschouwde het lijden als een deel van het leven, als iets waarop een antwoord moet worden gegeven, vooral vanwege het onvermijdelijke ervan.

Met graagte omarmen we allen de leuke dingen van het leven, genot, lekker eten, een voldaan gevoel na het leveren van een bijzondere prestatie, seks, verliefdheid, geluk, en noem het allemaal maar op. Het is logisch dat de mens plezier zoekt en prachtige ervaringen nastreeft. Maar ook dit heeft zijn vergankelijkheid, want niets is blijvend in dit bestaan. Het is niet alleen zo dat we zelf ooit zullen sterven, ook moeten we afscheid nemen van onze geliefde(n). We zijn uiterst gehecht aan het fijne, het plezierige, waardoor loslaten pijnlijk wordt. Vandaar al het verdriet en de wanhoop. Het Boeddhisme zegt niet dat je je genot dan maar moet weggooien, nee. Het is logisch dat je blij wilt zijn, maar de mens moet zich bewust zijn en blijven van het feit dat hij ook genot moet leren loslaten. Dat is niet gemakkelijk… Want als je jong bent, wil je bijvoorbeeld van seks genieten… Je hormonen gieren soms letterlijk door je lijf. Diverse religies schrijven echter voor dat het celibaat belangrijk zou zijn voor je geestelijke groei. Ik heb daarover wel een keer een gesprek gevoerd met mijn Boeddhistische meester. Hij zei: “Het celibaat is voor achterlijke monniken, die niet weten waar ze mee bezig zijn. Je moet seks begrijpen, nooit onderdrukken. Dat is niet wat het Boeddhisme wil, onderdrukking. Je kunt pas iets begrijpen en doorgronden, als je er doorheen bent gegaan. Vandaar dat Boeddha geen stap opzij ging voor het lijden. Ditzelfde geldt voor seksualiteit, je moet er geen probleem van maken, dat is niet goed voor je. Het celibaat is een verkeerde interpretatie van wat seks feitelijk is. Jij hebt inmiddels toegegeven dat je homo bent, dat is geen enkel probleem. De samenleving maakt er een probleem van, maar het is het niet. Een verbod op je emoties is feitelijk een aanmoediging tot zelfmoord. Je hebt niet voor niets depressies, je hebt je homo-zijn veel te lang onderdrukt, en geheim gehouden, ontkend. Je bent nu ongeveer 25 jaar, het wordt tijd dat je stopt met het wegstoppen van je emoties. Hoe je in je leven met je seksualiteit om zal gaan, dat is verder jouw zaak, het gaat mij er om dat onderdrukking van emoties altijd slecht is. Vandaar dat ik je in het begin van je meditaties heb gezegd dat je eerst lichamelijk moet bewegen. Een depressief iemand gaat thuis op de bank zitten en doet niets meer. Als ik je op dat moment een meditatie van stilzitten zou voorschrijven bij een depressie, voed ik juist die depressie en dat zou dus helemaal fout zijn... Stil zitten komt altijd later... Iemand zijn emoties zijn onderdrukt bij moedeloosheid, depressie is vaak een vorm van agressie die je op jezelf richt. Je wordt boos op een ander, maar de samenleving verbiedt je gelukkig om er eens flink op los te timmeren. De tijd van de holbewoners ligt echter ver achter ons. Als je je woede niet kunt laten afvloeien, moet je het maar thuis alleen uitleven. Sluit je op zonder gestoord te kunnen worden en mep een hoofdkussen helemaal tot moes. Je doet er niemand kwaad mee, en het lucht op. Jij hebt dat goed doorstaan, en gemerkt dat je vlak na het meppen op een gegeven moment huilbuien kreeg, uitstekend! Dat betekent dat de techniek ook echt werkt. En waarheid is wat werkt! Wat voor de één werkt, hoeft voor de ander helemaal niet te werken. Maar dat meppen op hoofdkussens om een depressie uit het slop te halen en weer om te keren naar agressie is een techniek die bijna voor iedere Westerling werkt. We zitten soms op een vulkaan van frustraties en woede. Je moet in beweging komen, anders wordt je energie ziek.”

Hij keek me doordringend aan. “En nogmaals, vergeet dat celibaat… Het staat ook in sommige Boeddhistische geschriften dat een celibatair leven iets heiligs zou hebben. Vergeet het maar! Het is de grootste onzin die er bestaat. Er zijn yogi’s die hun energie zodanig kunnen leiden, dat ze hun seksualiteit in een andere energie kunnen 'omzetten'. Ze weten dan precies wat ze doen, en het berokkent hun geen schade. Seks is uiterst sterk, het valt niet te onderdrukken. Mahatma Ghandi probeerde het ook, maar hij had op hoge leeftijd nog natte dromen… Vind je het gek, als je een emotie onderdrukt, gaat die emotie een andere weg zoeken. Je kunt niet zomaar de sterkste levensenergie simpelweg ontkennen met je denkhoofd, omdat de natuur sterker is dan jij.”

Wordt vervolgd door de nadere uitwerking van de (rest van de) vier Edele Waarheden…

 

wauw net even een stukje doorgelezen van dit topic (laatste paar pagina's) en ik moet zeggen dat ik op dit moment ook wel wat aan het worstelen ben. niet dat ik in een depressie zit, maar ik ben al een tijdje bezig met de vraag wie ik ben en wat ik hier doe etc.

ik geloof dat er een God is die mij / dit alles gemaakt heeft en dat hij daarvoor zijn zoon gegeven heeft is het machtigste wat er kan zijn. met hoe je daar mee om gaat zit ik met name te worstelen. ik ben wel christelijk opgevoed maar niet extreeem (als ik dat zo mag zeggen). ik ken het geen sex voor het huwelijk dus niet alszijnde dat dat één van de geboden is. ook gaan samenwonen voor het trouwen is dan zo'n punt.

ik ben net afgestudeerd (en mijn vriendin ook) en we gaan nog niet samenwonen (alhoewel ze wel zo nu en dan bij mij slaapt). dat is met name omdat zij wél zo opgevoed is en haar ouders het zeker ook niet zouden waarderen als we wel zouden gaan samenwonen voor het huwelijk. ik vind het lastig om hier mee om te gaan want, zoals al eerder gezegd, ik ben dat helemaal niet zo gewend. ten tweede speelt mee dat de praktische uitvoering zo moeilijk kan zijn, zo totaal niet te vergelijken met hoe dat 'vroeger' ging. vroeger (hoor mij nou) trouwde je vaak als je rond de 18 - 20 was en ging dan dus ook samenwonen. nu is het vaak zo (in mijn geval in ieder geval wel) dat je langer door studeerd en dus niet zo snel aan een eigen huis / geld voor trouwerij kunt komen.

in mijn geval zal het zo zijn dat ik op ongeveer mijn 30e klaar ben met de studie (ik ben nu al wel bezig om een huisje te kopen, want ga vanaf september 4 dgn werken en 1 dg studeren).

is wat ik hierboven beschrijf ook een voorbeeld van je mag de bijbel / Gods geboden niet naar je eigen hand zetten en dus moet je respecteren wat God aangeeft over het huwelijk en gemeenschap? hoe zien jullie dat?

 

@ Hellspawn : Weer een geweldige text, die ik weer in 1 zucht heb uitgelezen.

 

over dat depressie..heb ik eerder ook al een post van gemaakt, want het is niet zo dat je het in één soort of oorzaak kunt stoppen.

plakt:

vaak weet je de echte reden niet, maar het duidt er wel op dat je niet lekker in je vel zit. Een depressie kan door twee redenen komen: of het zit lichamelijk ( als je niet goed voor jezelf zorgt, slecht eet en niet sport en dergelijke kun je het krijgen ) of geestelijk ( als je gepest wordt, ergens mee bezig bent wat je eigenlijk helemaal niet wilt of als je met jezelf in de knoop zit en niet goed weet wat je nou wilt en/of wie je bent )
Aangezien je zegt dat je niet echt een reden weet, neem ik aan dat het waarschijnlijk een geestelijke reden is. Het is een rotgevoel en dan wil je er ook zo snel mogelijk vanaf. Maar voor je er vanaf kunt komen, moet je eerst beetje weten hoe de menselijke hersenen in elkaar zitten:
Het brein heeft twee delen, een zogenaamde Cortex en een Neo-Cortex.
De Cortex is het oude gedeelte van het brein. Hier zitten alle emoties in opgesloten.. de eerste reactie van mensen op gebeurtenissen komt daar ook uit voort. Het zijn zegmaar de oude hersenen, te vergelijken met de hersenen die de eerste mensen hadden. De Neo-Cortex is de buitenste kant van de hersenen en dit is de rede. Dit is iets van de laatste tijd. De hersenen van mensen zijn natuurlijk heel erg gegroeid over alle jaren heen. Hoe dat in zijn werk gaat in de realiteit is als volgt: stel.. ehm het is donker en jij denkt dat je een gedaante ziet. Reactie is dat je schrikt.. de Cortex reageert op wat je denkt want je denkt dat er een gedaante staat. Vervolgens ga je nadenken.. en denk ownee dat is gewoon een hop kleren wat ergens op lijkt en is dus niks engs. Je gaat redeneren.. en dit is de Neo-Cortex. Je reageert dus altijd eerst met je emotie op dingen. De truc is om de twee hersenhelften in balans te brengen. Als je goed in je vel zit, zijn ze in balans. Als je niet goed in je vel zit ga je: of veel te veel nadenken.. of raak je verstrikt in je emoties.. en dit zorgt dus voor buiten balans zijn wat weer kan leiden tot depressie. Het moet dus mogelijk zijn.. om depressies en angsten zelf te overwinnen. Als je blij bent en lacht, maakt je lichaam een stofje aan genaamd zerotonine. Bij een te weinig aan zerotonine, of als dit opraakt.. voel je je niet meer prettig. Als je depressief ebnt en je gaat pillen slikken.. van die anti-depressiva zit datzelfde stofje weer in. Probleem is echter dat je lichaam hieraan gewend raakt. Je wordt een soort verslaafd, want je hebt dat stofje wel nodig en op het moment dat je ermee stopt val je weer terug en voel je je weer kut. Helpt dus voor geen flikker. Maar als je weet hoe je hersenen ongeveer werken, is het heel goed mogelijk om het zelf op te lossen. Als je geestelijk uit balans bent doe je er goed aan om goed voor je lichaam te zorgen ( en andersom ). Dit doe ej door goed te slapen, af ent oe te sporten waardoor je dat stofje aanmaakt, en goed te eten. Vooral vis is erg goed.. je moet ongeveer twee keer in de week een vette vis als zalm eten, watn daar zit ook weer zerotonine in en is dus erg goed voor je. Vandaar dat ze in de wat meer zuidelijke landen ook veel minder last hebben van depressies. Ze zitten daar lekker in de zon en eten veel vis. Daarnaast zijn er paar oefeningen die je kunt doen om wat rustiger te worden, zoals veel met je neus diep door je buik inademen.. en rustig uitademen en pas weer inademen als je voelt dat je adem nodig hebt, en niet uit automatisme. Er is een of andere guru in het oosten die zegt dat je alle kwaaltjes alleen door zo te ademen kan oplossen.. of dat waar is weet ik niet, maar ik weet wel zeker dat het een stuk helpt.
Als je dat doet denk ik dat je je al een stuk beter voelt, want dan ben je bewust ermee bezig. Verder weet ik niet waardoor je je zo voelt, maar het is handig om eens een lijstje te maken met aan de ene kant alle positieve dingen in je leven, en aan de andere kant alle dingen die je kut vind. Waarschijnlijk wordt nu het negatieve lijstje langer, en das natuurlijk niet de bedoeling, want je moet die andere weer langer maken, dus dan heb je mooi overzichtje en kun je nadenken van: goh wat zou ik daar nou aan kunnen doen. Verder moet je denk ik zelf maar kijken, je kan iedergeval jezelf zo een beetje helpen, maar als het echt allemaal kut gaat is het wel handig om hulp te gaan zoeken.. denk dat je dat ook wel doet als je het echt wilt, want je depri voelen wil ook niemand. dus.. succes.

 

Iedereen bedankt voor alle complimenten, maar wat ik schrijf is niet echt een verdienste... Wat ik er mee wil bereiken is dat een andere "religie" dan het christendom eens belicht wordt en het zou het allermooiste zijn als iemand er inderdaad iets aan heeft. Ik lees al dat sommigen hier dat min of meer zeggen, en dat is alleen maar mooi!

[5e deel]

Ik vervolg mijn schrijven over mijn ervaringen met het Boeddhisme in dit vijfde deel via de bespreking van de tweede Edele Waarheid.

2. De tweede Edele Waarheid: Er is een oorzaak voor het (menselijke) lijden.

Volgens Boeddha is een grote oorzaak voor het lijden de onrealistische begeerte. Dit vloeit voort uit verlangens die feitelijk niet in overeenstemming zijn met de werkelijkheid om ons heen. De drie belangrijkste verlangens zijn achtereenvolgens zintuiglijk verlangen, het verlangen naar bestaan (zich doen gelden), en het verlangen naar niet-bestaan (het niet aanvaarden van pijn, zelfs vernietingingsdrang).

a. Zintuiglijk verlangen.
Het is logisch dat we zintuiglijke ervaringen waarderen, het is inherent aan het leven om te (kunnen) genieten. Het lichaam gedijt het beste als het goed wordt onderhouden, maar ook zijn behoeften kan bevredigen. In extreme vorm kan het verlangen naar zintuiglijke ervaringen echter ontaarden in het kostte wat kost willen vergaren van meer genot, rijkdom en comfort. Het is duidelijk dat dit op den duur niet meer haalbaar is. Zintuiglijk ervaren is door Gautama de Boeddha trouwens niet als zodanig veroordeeld of zo, want het hoort eenmaal bij het bestaan. Hij wees er echter op, dat veel mensen hun geluk afhankelijk stellen van dit zintuiglijke genot. Gehechtheid kan leiden tot verslavingen aan van alles en nog wat. Dit geldt echter niet alleen en zozeer voor de echte drugsverslaafden, ook ‘normale’ mensen kunnen uiteenlopende gehechtheden hebben. Boeddha ontdekte dat bijna alle levende wezens een slaaf zijn van het verlangen. Vreemd genoeg hebben diverse religies het zintuiglijke verlangen veroordeeld, omdat ze dachten te zien dat het verderfelijk was. Het Boeddhisme moedigt de mens echter aan om zijn of haar eigen zintuiglijke verlangen als zodanig te erkennen. Boeddha gaf daarbij altijd aan dat men het beste het ‘midden’ zou kunnen houden, dus niet in extremen vallen. Maar de weg van het ‘midden’ (balans of evenwicht) is pas echt goed te bereiken als men zich enigszins bewust is van wat extremen zijn. Dat wil niet zeggen dat iedereen zich maar moet uitleven en als een beest te keer moet gaan, nee. Het wil eerder zeggen dat de mens bij zichzelf kan registreren waar zijn verlangen uiteindelijk toe leidt. Het dus niet ontkennen maar het bewust onder ogen zien. Dit is niet gemakkelijk, omdat veel mensen (althans tijdelijk) letterlijk hun persoonlijke verlangen ‘worden’ er zich in verliezen, al dan niet aangemoedigd door de huidige consumptiemaatschappij. Bewustzijn en alertheid zijn twee belangrijke concepten in het Boeddhisme. Zonder alertheid op het eigen leven en handelen is feitelijk niets mogelijk.

b. Het verlangen naar bestaan (zich doen gelden)
Zelfverwezenlijking klinkt als een mooi woord voor het realiseren van onze talenten en wordt in principe gezien als iets gezonds. Dat is het op zichzelf ook. Maar in extreme vorm kan dit ontaarden in het zich doen gelden ten koste van alles, desnoods ten koste van het leven van anderen. Ook het najagen van succes, perfectionisme, het anders willen zijn dan anderen (ik zou willen dat ik ‘dat’ was) en dergelijke kunnen leiden tot concurrentiestrijd, stress, psychosociale klachten en het afnemen van de gezondheid van zichzelf en anderen.

c. Het verlangen naar niet-bestaan (het niet aanvaarden van pijn, zelfs vernietigingsdrang)
Dit verlangen kan ook ernstige vormen aannemen, in extreme vorm leiden tot een negatief zelfbeeld en zelfs tot zelfmoord. Iemand kan geen ziekte, ongemak, boosheid, verdriet en dergelijke verdragen en gaat de zinloze strijd aan tegen zijn of haar eigen emoties. Uiteindelijk gaat dit verder tot het zelfs verbreken van relaties en de teloorgang van het sociale leven als mens.

Het niet begrijpen of doorgronden van de hierboven genoemde drie vormen van verlangen zijn volgens het Boeddhisme via de wet van oorzaak en gevolg er de directe oorzaak van dat meer pijn en verdriet worden geleden dan strikt noodzakelijk en realistisch is. Dit zou het gevolg zijn (volgens Boeddha) dat de mens de realiteit verkeerd begrijpt. Hij of zij ontwikkelt vanaf de geboorte diverse psychische overlevingsstrategieën, die de perceptie mede vormen van hoe iemand de wereld om hem of haar heen ervaart en verwerkt. Doordat de realiteit wordt gezien via het persoonlijke filter van verzet als gevolg van de ontwikkelde overlevingsstrategieën, begrijpt het individu de realiteit verkeerd of vervormd. Omdat men zich niet bewust is van deze vervorming via het ego, gaat men niet juist om met verlangens en verkeert men volgens Boeddha in onwetendheid. “Onwetendheid is de wortel van alle kwaad”, staat geschreven in diverse Boeddhistische geschriften, omdat onwetendheid het lijden een stuk zwaarder maakt dan eigenlijk noodzakelijk is.

Iemand kan een intellectueel zijn, maar toch gebukt gaan onder het bestaan, omdat hij of zij emotioneel de verkeerde drijfveren heeft en daar zelf niet van bewust is. Een voorbeeld hiervan is dat iemand zich een bepaald onrealistisch doel stelt en het probeert te bereiken. Wanneer je probeert altijd gelukkig te zijn, zal dat jammerlijk mislukken, omdat het onmogelijk is. Het leven kent ook ongeluk, verdriet en pijn. Een andere onmogelijkheid is de perfecte partner, de baas op je werk die nooit een fout mag maken, jouw eigen ‘volmaakte’ bestaan. Mijn Boeddhistische meester zei wat betreft het ‘volmaakte’ het volgende: “Wees je eens bewust van het woord volmaaktheid. Het betekent feitelijk volgemaakt, af, niets meer aan te doen. Volmaaktheid staat feitelijk ongeveer gelijk aan de dood, je leven is ‘vol’ gemaakt, er zit geen beweging of dynamiek meer in. Ik bedoel hiermee uiteraard niet voldoening, maar het geïdealiseerde beeld van de absolute volmaaktheid, die in het menselijke leven dus ook een absolute onmogelijkheid is. Je kunt niet altijd volmaakt gelukkig zijn, dat zou je lichaam niet eens kunnen verdragen. Er moeten genoeg momenten zijn van leegte, stilte en zelfs van baaldagen. Het is de onvermijdelijke andere kant van de medaille van het gevoel van geluk. Zie pijn en genot dus als de twee zijden van hetzelfde muntstuk. Vandaar dat mensen die lachen opeens kunnen gaan huilen en omgekeerd, het ligt allemaal in elkaar’s verlengde. Het leven en het bestaan zijn zoals zij zijn, en niet zoals een bepaalde persoon via zijn of haar denkhoofd ‘wil’ dat het bestaan ‘zou moeten’ zijn. Dat is volstrekt onrealistisch.

Eén en ander is het gevolg van de kinderjaren en het opgroeien. Een kind denkt dat hij het centrum is van het heelal, vooral als hij geboren wordt. De moeder voedt hem, kleedt hem en verzorgt hem op en top. Hij of zij hoeft zelf totaal niets te doen. Het mensenkind is wat dat betreft behoorlijk hulpeloos, maar daarvan is het zichzelf niet bewust. Het voelt zich onbewust een keizer, maar het leven zal hem weldra onttronen als hij of zij opgroeit. Maar de kinderlijke wens ligt diep verankerd in veel mensen, het ontkennen van de eigen verantwoordelijkheid, het verzorgd willen worden, en ga zo maar door. En als men niet kan bereiken wat men wil in geïdealiseerde vorm, dan kan dit doorslaan in het anderen kwalijk gaan nemen dat jouw leven niet gaat zoals jij dat wilt. Andere mensen worden dan je hinderlijke obstakels in plaats van feilbare wezens, zoals iedereen in feite feilbaar is. Vandaar dat het Boeddhisme geen god kent, geen hogere macht erkent, want het Boeddhisme erkent het zogeheten ‘volmaakte’ als zodanig niet. Het zou maar één kant zijn van het muntstuk, terwijl de werkelijkheid minimaal twee kanten kent. Het dualisme god versus duivel is een uiterst onrealistisch ideaal: het zwarte stellen tegenover het witte. Vandaar dat het Oosterse yin en yang teken het zwarte over laat gaan in het witte en omgekeerd, ook dit ligt namelijk allemaal in elkaar’s verlengde. Maar als je dat tegen iemand zegt die het absolute volmaakte nastreeft, zal hij of zij met afschuw reageren.”

Wordt vervolgd via de bespreking van de derde Edele Waarheid…

 

Met dit laatste ik erg veel, dank daarvor. Uit prive ervaring kan ik melden dat dit volledig klopt.

 

Thanks, heb het eens goed gelezen, staan zeer interessante stukken in.

/EDIT: Zie deze pagina nu voor het eerst, eens lezen.

 

[6e deel]

Okee, daar ben ik weer met een zesde deel, waarin ik weer wat van mijn persoonlijke ervaringen weergeef met het Boeddhisme, ongeveer zo'n 20 jaar geleden...

3. De Derde Edele Waarheid: De waarheid van de beëindiging van het (menselijke) lijden.

De derde Edele Waarheid is een duidelijke, maar het kan - als deze waarheid verkeerd begrepen wordt - de meest sterke illusies ondersteunen die het menselijke ego maar kan vormen. De derde Edele Waarheid moet namelijk inzicht geven dat ons waarachtige levensgeluk niet ontstaat uit de vluchtige vervulling van wat het ego ons voorspiegelt als de ultieme gelukzaligheid. Mijn Boeddhistische meester zei ooit daarover het volgende:

“Zelfs de zogenaamde “verlichting” die veel mediterenden willen “bereiken” behoort tot de illusies die het ego kan bouwen. Het menselijke ego met alle verdedigingsmechanismen – die heus hun waarde kunnen hebben, dus het ego moet niet veroordeeld worden als zodanig, een fout die veel godsdiensten maken – vervormt de realiteit zoals we al eerder zagen. Het gaat er om dat je je openstelt voor de realiteit zoals deze zich aan ons voordoet. Het probleem is echter, dat door de vervormingen die het ego eigenlijk onmerkbaar aanbrengt in haar subjectieve interpretaties, het vrij moeilijk is om helder de objectieve werkelijkheid te zien, laat staan te ervaren. Eigenlijk is het geen echt “ervaren”, het is meer een via bewustzijn laten varen van de onophoudelijke drang om te ervaren. Het leven (das ding an sich, Immanuel Kant) dient zich aan en het menselijke ego vervormt de realiteit tot een subjectieve werkelijkheid (das ding für mich, Immanuel Kant).

Vandaar dat er in het Boeddhisme wordt gemediteerd, men zit stil om onbevangen het heden te ervaren en de gedachtewereld van het eigen ego aan zich voorbij te laten gaan, waarbij gedachten als wolken aan de hemel voorbij drijven. De mediterende oordeelt niet over zijn of haar gedachten, ze zijn allemaal evenveel waard. Er zijn in de meditatietraining feitelijk geen “goede” of “slechte” gedachten. Dit is simpel voorgesteld, maar het is voor de denk-gerichte Westerling vrij moeilijk om zijn gedachten daadwerkelijk niet-oordelend los te laten en het heden te ervaren. Wanneer je in het Oosten aan de mensen vraagt waar hun persoon zit, dan zal men op de buik wijzen. Wij denken dat onze persoonlijkheid wordt vertegenwoordigd door het denken. De Oosterling zit wat dat betreft vaak dichter bij de werkelijkheid dan wij, omdat zij nog op hun buik wijzen, wij zitten constant in ons hoofd. Maar waar zit dat ego dan precies? Probeer met alle kracht maar eens zijn locatie te vinden en je zult bedrogen uitkomen. Er is geen exacte plaats (in je lichaam) waar het ego aanwezig is, het is één van de vervormde gedachten die wij maar al te graag koesteren. Let wel: je hebt tot op zekere hoogte een persoonlijkheid nodig, je afweer kan in bepaalde situaties je leven redden. De rationele kant van de mens is zeer zeker niet waardeloos, het is meer dat rotsvaste geloof dat wij ons denken “zijn” wat ons uiteindelijk de das om kan doen.

Iemand die bewust is geworden van het feit dat het ego hem of haar kan bedriegen, kan beginnen met het onvoorwaardelijke aanvaarden van het leven zoals het zich aandient. Eigenlijk is het er altijd al, alleen hebben onze persoonlijke denkbeelden de plaats van de werkelijkheid ingenomen. Het is dus een kwestie van inzicht en helder bewustzijn waardoor de derde Edele Waarheid kan worden doorgrond. Het is bijna een kwestie van relativiteit, je perspectief dat handelde vanuit de persona maakt plaats voor de ongelofelijke helderheid van de werkelijkheid. Dit kan een enorme schok teweegbrengen, maar uiteindelijk is het wel een bevrijding. Maar nogmaals, dit inzicht ligt voor het oprapen, alleen de mensen zien het niet.”

Mijn Boeddhistische meester vulde zijn woorden aan met de uitleg dat wanneer we de illusie van ons ego doorzien, we meteen begrijpen dat de weg van onze persoonlijke begeerten in extreme zin eigenlijk een verkeerde weg is. De derde Edele Waarheid is het inzicht dat het lijden eigenlijk voor het grootste gedeelte wordt veroorzaakt door ons onophoudelijke vastkleven aan de wensen en eisen van ons ego. Het is en blijft dus een kwestie van het doorgronden van het eigen “ik” en de dwaalwegen van deze persoonlijkheid. Dit zal veel mensen voorkomen als iets vreemds, maar we kunnen dagelijks om ons heen zien wat onze ego’s allemaal teweegbrengen. Nogmaals, mijn Boeddhistische meester benadrukte dat het ego niet mag worden veroordeeld, als zijnde het “slechte”. Hij zei letterlijk: “Je kunt niet vechten tegen het ego, en waarom niet? Omdat het een gedachte is, en tegen gedachten kun je niet vechten. Dat is de ware betekenis van Don Quichote van Cervantes. Er zijn weinig mensen die dit verhaal begrijpen. Die ouwe gekke ridder die het gevecht aangaat met molens. Iedereen vindt dat hij gek is, maar niemand snapt eigenlijk dat we allemaal Don Quichote’s zijn of kunnen worden, door een (religieus) gevecht aan te gaan met onze eigen molens, onze persoonlijke gedachten. Een totaal zinloze strijd. Zonder inzicht zal er niets gebeuren, dan blijft de mens een gevangene van zijn eigen hartstochten en verlangens. Of je dit nu betitelt als een "religieuze strijd" of iets anders, dat maakt niets uit... Allemaal etiketten voor hetzelfde verlangen.”

De “verlichting” (nirvana) is dus niets anders dan de vlam van het inzicht die binnen iemand kan branden, een “toestand” (wat eigenlijk geen ervaring is) waarin de onophoudelijke hang naar ervaringen wordt doorzien en feitelijk het lijden inkrimpt tot dat waardoor de realiteit ons van nature kan laten lijden. Maar zelfs het lichamelijke lijden wordt dan gezien als een tijdelijk iets en ook het vergankelijke menselijke leven. Dit zou je een absolute vrede kunnen noemen, omdat je bevrijdt bent van blokkades en het problemen veroorzakende denken met alle verlangens, wensen en eisen. Ik beweer niet dat dit ‘de’ waarheid is, een ieder moet dat maar voor zichzelf uitmaken.

Als ik het hier bovenstaande doorlees, merk ik dat ik zie dat het inzicht eigenlijk niet zo goed kan worden uitgedrukt. Ik beweer ook niet dat elk inzicht exact en precies hetzelfde zal zijn voor iedereen, ook al wordt dat vaak wel gezegd in de zogenaamde heilige geschriften. Maar ik ben er van overtuigd dat de werkelijkheid zeer dicht kan worden benaderd, maar toch drukken alle wijzen en verlichte geesten zich anders uit. Dat komt natuurlijk ook omwille van de wijze waarop ze zich uitdrukken binnen hun samenlevingsverband, en tot hun leerlingen spreken binnen die specifieke maatschappij. Vandaar dat er zoveel verschillende religieuze geschriften zijn. Ik denk dat ze allemaal ongeveer hetzelfde willen zeggen, alleen is de uitdrukkingswijze anders. Het is dan ook typerend dat al die godsdiensten elkaar te vuur en te zwaard bestrijden. Vandaar dat ik er ook steevast van overtuigd ben, dat de relatie meester-leerling de meest zuivere is, omdat de meester direct kan optreden als de leerling dreigt af te dwalen. Het is zo gemakkelijk om te schermen met de woorden van de wijzen, terwijl ze zelf al eeuwen dood zijn. Probeer maar eens in de schaduw van een levende meester te leven. Ik verzeker je dat je eigenlijk liever zal vertrekken, dan dat je ECHT wat zult willen leren. Dat komt omdat je ego regelmatig door elkaar geschud wordt en geshockeerd. Een meester is geen sadist, maar probeert de leerling wakker te schudden. De leerling zal zich via het ego echter automatisch verdedigen. Het is eigenlijk een geestelijke worstelpartij, totdat de leerling zelf een meester wordt over zichzelf. Dan houdt de wedstrijd op.

Als de meester echter geen invloed meer heeft op zijn leerling, dan kan de leerling zich in het ernstigste geval zelfs tegen hem keren, en denken dat hij daar goed aan doet. Kijk maar naar de verhouding tussen Judas en Jezus. De bijbel schildert Judas af als een afvallige, maar feitelijk was Judas degene die het meest begaan was met het welzijn van christus. Omdat Jezus echter zijn eigen gang ging en niet voldeed aan de revolutie tegen de Romeinen die Judas zichzelf steeds voorstelde, keerde Judas zich uiteindelijk tegen zijn eigen meester. Dat is de weg van het ego, de eigen interpretatie… Hij begreep niet dat Jezus een andere revolutie teweeg wilde brengen, een persoonlijke revolutie binnen de persoon zelf. Judas verwisselde het maatschappelijke en politieke met zijn "discipel" zijn, leerling zijn dus...

Wordt vervolgd via de bespreking van de vierde Edele Waarheid…

 

yet again an intresting read. Ik kijk weer uit naar het volgende deel

 

Thanx again... Ik ben blij dat mijn schrijfsels in goede aarde vallen... Ik heb de laatste tekst trouwens inmiddels nog hier en daar wat aangepast, omdat ik vind dat er een paar dingen ietwat verduidelijkt moesten worden... Maar goed, ik werk al aan het volgende deel, wordt vervolgd...