Ach Svennies, niemand kan een ander op het "juiste" pad zetten, een ieder zal zich daar met hand en tand tegen verzetten, omdat het als "vrijheid" voelt om je eigen zin te doen en niet te worden beperkt door anderen... Om het beeldend en dus figuurlijk te zeggen in de wereld van de psyche van de mens: Al loop je recht een door jou niet opgemerkte afgrond in en een ander zal proberen om je tegen te houden, te waarschuwen: je zal er alles aan doen om toch door te kunnen lopen, desnoods die verkeerde kant op... Waar is dat ravijn dan? Dat is de menselijke natuur, de verkeerde kant op lopen tegen wil en dank... Omdat je je niet wilt laten tegenhouden door een ander, wat denkt hij of zij wel niet! Op het psychische vlak zijn we wat dat betreft ongeleide projectielen, die denken dat ze "juist" handelen...
Mmm… En naar mijn idee gaat deze topic niet langer over geloven of niet geloven, maar eerder over wie heeft er volgens zichzelf gelijk en oordeelt over wie er daarentegen geen gelijk zou kunnen hebben… Ik weet voor mezelf wat ik weet en wie ik ben, ik weet ook dat ik mijn inzicht eigenlijk bijna niet kan duidelijk maken aan een groot aantal mensen... Ik ben daar ook niet voor... Ik ben tevreden als er maar één iemand wat heeft aan mijn woorden, dan heb ik toch één iemand bereikt... Ik ben geen heilige, en ik aanbid geen goden... Ik heb niets anders dan een bepaald inzicht... Sommigen die zelf hebben geleden onder dit rare bestaan met al zijn leugens en illusies begrijpen wat ik bedoel, de rest snapt er gewoon niks van... Ik heb in het verleden al eerder meegedaan aan discussies over geloven en niet geloven: sommigen zullen - zoals gezegd - herkennen wat ik zeg, anderen niet... Ik ben er echter niet voor om te oordelen wie op het "juiste" pad zit, en wie niet... Hoewel ik af en toe wel een beetje tegen het onverstand ten strijde trek, sommigen zullen zich misschien afvragen waarom... Iedereen mag wat mij betreft gewoon het figuurlijke ravijn in lopen, soms waarschuw ik wel voor wat daar achter ligt, soms niet... Dat ligt van de persoon in kwestie af... Ik spreek in deze topic veel meer in het algemeen tegen mensen die ik eigenlijk niet persoonlijk ken... Dat heeft ernstige beperkingen... Want je ziet elkaar bijvoorbeeld niet... En woorden blijven het grote gevaar in zich dragen, dat ze door een ieder op volstrekt persoonlijke wijze worden geïnterpreteerd naar eigen inzicht... Dat is niet meer dan logisch, je kunt niet méér begrijpen dan dat in je persoonlijke mogelijkheden ligt...
Vandaar dat alle religies gewoon op straat liggen, vroeger werden sommige zaken geheim gehouden voor de massa... Maar die geheimhouding had uitsluitend met zelfbehoud te maken, bijvoorbeeld de gnostici werden verketterd door de gangbare kerk en moesten voor hun leven vrezen... Vandaar dat ze hun leer geheim hielden... Dat is de enige reden geweest, niet omdat ze iets te verbergen hadden "omdat het 't begrip der mensen te boven ging"... Nee... Het onbegrip viert nog immer hoogtij, omdat mensen niet begrijpen wat er staat in die geschriften... Je kunt die geschriften dus gewoon op straat gooien, zodat iedereen ze kan inzien... Die verspreiding van zogeheten heilige geschriften vanuit alle uithoeken van de wereld heeft vooral de laatste eeuw een hoogtepunt bereikt, alles is min of meer bekend geworden... De wereld is er echter geen stuiver beter van geworden, opmerkelijk nietwaar?! Ik verbaas me er soms over dat niemand dat merkt of zich daar op zijn minst over verbaast... Mensen begrijpen en interpreteren toch uitsluitend wat ze kúnnen begrijpen, naar persoonlijk inzicht... Dat is ( ook weer: ) uitsluitend afhankelijk van je levenservaring en van je emotionele intelligentie... Maar daar ontbreekt het voor een groot deel aan, mensen groeien op en leven hun leven... Soms komen ze in aanraking met zogenaamd "bijzondere mensen", die in de wandelgangen heiligen genoemd worden... Maar het woord heilige geeft heden ten dage verkeerde associaties, omdat het iets hogers zou aangeven... De normale mens begrijpt helaas niet hoe dit allemaal werkt, en dat niemand heiliger is dan een ander... Een "bijzonder" iemand is eigenlijk al de verkeerde omschrijving...
Onder bepaalde omstandigheden en op bepaalde momenten staat iemand gewoon open voor hulp... En het kan lang duren, maar hulp komt op een gegeven moment opdagen... In wat voor vorm dan ook... Maar dat ligt uitsluitend aan je zelf, er is geen enkele waarachtige leermeester die zelf op zoek gaat naar leerlingen, nee... Ze komen vanzelf wel aanwaaien... Een waarachtige leermeester weet dat hij niemand tegen zijn of haar wil kan "redden", dat is totaal zinloos en verspilde energie... Het is namelijk geen kwestie van "redden"... Hoeveel mensen gaan er geestelijk niet ten onder, plegen zelfmoord? Dat zal een waarachtige leermeester totaal niet interesseren, zijn taak ligt elders... Een leerling moet de juiste rijpheid hebben en emotioneel geschikt zijn om iets (aan inzicht) aan over te kunnen brengen... Vandaar dat waarachtige leermeesters gewoon wachten totdat een leerling op hun pad komt waar ze wat mee kunnen aanvangen... Ik heb het geluk gehad dat ik een kundige Boeddhistische meester heb ontmoet, of dit toeval is of niet, laat ik aan de geleerden onder ons over... Voor mij was het achteraf zeer zeker geen toevalskwestie... Blijkbaar was dat het moment dat ik tot een bepaald punt was gekomen... Voor de rest kan ik er weinig over zeggen... Achteraf gezien vind ik het dus totaal logisch dat het allemaal zo gelopen is als dat het is gegaan... Ik kan dat niet zo heel goed uitleggen, maar de puzzelstukjes grepen en grijpen voor mij op de juiste wijze in elkaar... En er is wat dat betreft geen "waarom", het is wat het is... Gurdjieff (een soefi-meester) noemde dat de "Oneindige Rechtvaardigheid van dit Alles"... En dat is precies hoe het is... :b:
Laatst bewerkt: 8 okt 2006
