Een geloof dat open staat voor een ander geloof is geen geloof meer. Ik bedoel, je gelooft ergens in dus is het logisch dat je ook ergens NIET in gelooft, dat is nu eenmaal inherent aan een geloof. Jij gelooft ook ergens in, namelijk dat god NIET bestaat. En als ik je posts lees vind ik niet dat je open staat voor een ander geloof. Waarschijnlijk heb je dat wel ooit gedaan, maar ben je tot de conclusie gekomen dat het geloof in een god niet de waarheid is. Wie zegt dat - bijvoorbeeld - Shriko niet precies diezelfde weg heeft afgelegd? Hij is alleen tot een andere conclusie gekomen. Dan kan jij wel spreken over broederschap, maar dat lijkt me onmogelijk als je tegelijkertijd twee wereldreligies als bekrompen, amorele, onverdraagzame sektes weg zet. Je eigen houding is er dan in elk geval ook een van onverdraagzaamheid, en zo gaan broeders niet met elkaar om.
P.s je kunt veel zeggen over katholisisme en de islam maar niet dat ze amoreel zijn. De aanhangers hebben heel duidelijk een moreel kader, (duidelijker dan bij de mensen die niet geloven) dat moreel kader kan jij afwijzen maar het blijft een moreel kader. Je zou kunnen zeggen dat die geloven in jouw ogen inmoreel zijn, maar niet amoreel (dat zou betekenen dat de bijbel en de koran geen ethiek bevatten, het tegendeel lijkt me waar)
P.P.s Over het algemeen zijn religies heel dogmatisch, in die zin staan zij wel minder open voor andere meningen en opvattingen dan 'wij heidenen' 
daar heb je natuurlijk wel gelijk in. Maar dat verschilt ook weer per gelovige, niet elke gelovige is inmoreel, bekrompen en overdraagzaam. (Zo ervaar ik het althans niet)
Laatst bewerkt: 23 mei 2005
