Eigenlijk vind ik 'geloven' maar een beetje suf. Alsof mensen dat echt nodig hebben om te kunnen leven, want zo lijkt het soms (imo).
Waarom kunnen we niet gewoon accepteren wie en wat we zijn zonder daar verder de hele tijd vragen bij te stellen?
Waarom kunnen we niet gewoon accepteren dat er een aardbol is en dat daar leven op is zonder daar verder de hele tijd vragen over te stellen?
Persoonlijk denk ik liever vooruit dan achteruit.
Bovendien heb ik wel wat beters te doen dan de hele tijd god bedanken voor elke boterham of elke positieve gebeurtenis in mijn leven.
En als ik God zou zijn (even aannemend dat Hij zou bestaan) zou ik ziek worden van al die bedankjes en gebeden aan m'n kop de hele dag.
Waarom bidden mensen eigenlijk? Alsof het maar iets uitmaakt. Sommige mensen bidden zich helemaal suf, en die worden platgereden door een bus. Andere mensen bidden nooit die maken het helemaal.
En dan is het zeker zo dat de een in de hemel komt en de ander niet...
Nog zoiets moois 'de hemel'. Wat is het leven hier dan? Een soort proef periode of je wel aangenomen kan worden in de hemel? Een soort stage?
Waarom dan niet gelijk allemaal naar de hemel denk ik dan. En als iemand zich misdraagt gooi je die er toch uit? En dan wel naar de aarde, en niet naar de hel ofzo, wat ja we moeten mensen natuurlijk wel nog een kans kunnen geven. Een kans om weer normaal te kunnen functioneren in de (hemel) maatschappij. Doen we nu immers ook...
Ik snap niet dat mensen dit allemaal zomaar kunnen geloven... Maar goed, dat ben ik maar. Zo heb ik nog een lading dingen, maar ik krijg er weer ff zere vingers van..
Juist. En dat is dan ook precies de arrogantie van de mens.
Klik om te vergroten...