Dan zal ik het ook maar vertellen...
M'n ouders zijn op mijn 13e verjaardag gescheiden. Het ging al een tijdje slecht, m'n opa was net dood, het geld zat niet mee en m'n ma lag al een tijdje met d'r gezondheid te sukkelen en ze was al een keer een half jaar op een flat gaan wonen omdat de thuis situatie niet lekker was. Mijn ouders waren van die mensen die alles negeerde en er het beste van probeerde te maken maar omdat ze alles negeerde bouwde het zich waarschijnlijk alleen maar op. M'n vader was ook stees vaker nachten weg. Hij zei dat ie bij het graf van m'n opa zat, te piekeren over z'n huwelijk. Op m'n 13e verjaardag kwam ik thuis, m'n pa en ma jankend aan tafel en een aantal vuilniszakken vol kleding van m'n moeder voor de deur. Ik kan me nog herinneren dat het de 1e keer was dat ik m'n pa zag huilen en m'n hij en ik waren altijd close, samen aan auto's/motoren sleutelen, dingen voor het huis bouwen, films kijken, etc etc. Dus ik was eigenlijk meer geschrokken van m'n vader dan van m'n moeder. Na een uurtje kwam m'n oom binnen, de broer van m'n pa, die er na een gesprek van 3 uur een einde aan maakte en vertelde ze het onvermijdelijke en hetgeen wat ze al een aantal maanden (misschien wel jaren), wisten. Dit huwelijk ging niet langer zo, voor hun niet en voor hun kind niet. Dus m'n moeder ging bij d'r ouders wonen en ik bleef bij m'n pa. De volgende dag sta ik op om naar school te gaan, ligt er een ander wijf bij hem in bed. Het mooiste daarvan was dat dit een oude bekende van de familie was die (door mijn vader en de rest van z'n broers) als uitschot gezien werd. Ze is 11 jaar ouder dan m'n vader en ze heeft zich altijd als een 18-Jarige gedragen. Korte rokjes, strakke kleding terwijl ze hang-tieten heeft, wat een slet. Dit zijn dus m'n vader's eigen woorden die hij jaren lang over haar gesproken heeft toen ze nog bij de familie op bezoek kwam. Nu lag ie dus met d'r in bed en ik moest dat zien, de ochtend nadat m'n moeder naar m'n oma gebracht werd. Een aantal weken later kwamen we erachter dat hij nooit bij het graf van m'n opa heeft zitten piekeren maar constant met haar en een aantal andere bekende naar cafe's en band-optredens is geweest in Zuid Limburg en Brabant. Hoewel het nooit bewezen kon worden ben ik er heilig van overtuigd dat m'n vader een relatie met die vrouw had al lang voor m'n ouders uit elkaar gingen, dus het was niet iets wat gelijk die dag gebeurd was, althans, dat dacht ik. Na een lange tijd proberen de situatie te accepteren zoals die was ging het tussen m'n pa en mij steeds slechter. Hij schoof me aan de kant en liet me zitten met dingen waar ik het moeilijk mee had, iets wat ie dus nog nooit gedaan had. Ik had vanaf dat moment geen vader meer. Een aantal maanden daarna had ik een gesprek met die vrouw over materialisme. Ik voelde dat ze me probeerde te kopen, mijn vader en z'n wijf. Een avond daarna zat ik bij m'n oma TV te kijken toen m'n vader kwam aan rijden. Hij kwam de kamer in gerend, trok me aan m'n haren van de bank af, naar buiten en heeft me daar helemaal lens geschopt. Bleek dat zei gezegd had dat ik haar een "******wijf" vond en hoopte dat ze snel een pijnlijke dood stierf. Voor de 1e keer in m'n leven kreeg ik slaag van m'n vader omdat een vrouw waar hij zelf zo smerige over gepraat heeft iets tegen hem zei en hij geloofde het ook nog. Ik kreeg niet 1 seconde de tijd om te vragen wat er aan de hand was. Anyway, na een lange tijd kloten en het naast me neer leggen van irritaties, problemen en kut-situaties besloot ik toch om bij m'n moeder te gaan wonen. Sindsdien woon ik nog steeds bij haar, ze heeft inmiddels al 6 jaar een nieuwe vriend die geweldig voor d'r is en ook voor mij een hele hoop goeds gedaan heeft in de jaren dat ie bij ons is. Ik was echt geen makkelijke tiener en ik heb m'n moeder en zeker haar vriend een aantal keer flink tot waanzin gedreven met bepaalde dingen. Maar, gelukkig zijn we er samen goed doorheen gekomen en zitten we allemaal op het goeie pad naar een goed en relaxt leven.
Dingen die ik van deze situatie heb over gehouden zijn,
- Snel kwaad en agressief als irritante etters hun meisje/vrouw vernederen, slaan, uitschelden, bedriegen of gewoon verziekt behandelen. Hier kan ik absoluut niet tegen en het liefst sla ik zo'n gozer gelijk het ziekenhuis in. Dit is tot nu pas 2 keer gebeurd en ik heb het steeds meer onder controlle hoewel het soms vreselijk moeilijk is om me in te houden.
- Snel down als ik merk dat een meidje of een vrouw ergens mee zit waar ze geen kant mee op kan. Ik wil op zo'n moment alles doen om haar te steunen en te helpen met wat ik ook maar in m'n bereik heb. Helaas werd dit al vaak tegen m'n gebruikt en heb ik er inmiddels veel van geleerd. Toch is het nog steeds moeilijk om m'n handen niet gelijk uit te steken en hulp aan te bieden.
- Haat voor m'n vader. Hopelijk verdwijnt dit over de jaren maar zoals het er nu uit ziet zal het voorlopig wel zo blijven. Ik heb een aantal keer geprobeerd om het opnieuw te proberen en hem te vergeven maar het heeft geen zin. Hij blijft mijn moeder verwijten maken en mij de schuld geven van bepaalde dingen die zijn mis gegaan na de scheiding.
- Moeilijkheden met relaties. Ik ben zo ontzettend bang dat ik ook maar het kleinste deel van die genen van m'n vader heb overgenomen dat ik al 2 relaties spaak heb laten lopen. Puur en alleen omdat ik constant bezig was met het niet zo worden als hem, situaties niet zo behandelen als hem, nooit zo praten als hem. Ik was TE lief, TE voorzichtig, ik deed ALLES voor mijn vriendin als ik er een had, and so on and on. Kortom, ik zou qua karakter de ideale partner zijn voor veel meidjes maar ik denk dat ze het (toen der tijd) snel zat zouden zijn. Heb nu inmiddels een jaar een meisje en het gaat geweldig. Ik heb nauwelijks last van eerder genoemde karakter-trekjes, hoewel ik d'r nog steeds heel vaak in de watten leg en d'r als een prinsesje behandel. Maar, dat is naar mijn mening iets heel normaals, zoiets doe je gewoon als je van je meisje houdt. We zijn sinds kort verloofd en volgend jaar gaan we trouwen.
___
Als ik dit zo lees en de verhalen van andere mensen erbij betrek is het verschrikkelijk om te zien wat een grote invloed het scheiden van ouders heeft op het leven van hun kinderen. Jong, oud, het maakt niet uit. Het blijft gewoon moelijk. Ik wens de mensen die hier nog dagelijks mee in de klinch liggen veel succes en sterkte en hoop dat het zo snel mogelijk beter voor ze mag gaan.
Laatst bewerkt: 9 jun 2006
