THRM's jaarbespreking
2Pac - Loyal 2 The Game
Erg matige tot slechte CD, wat vooral Eminem kwalijk te nemen is, op 2/3 nummers na een totale miskleun. Schandalig hoe ze 2Pac's stem zo manipuleren dat hij G-Unit roept.
De La Soul - The Grind Date
Het bewijs dat ze het nog steeds kunnen, na 8 albums nog steeds zo dope komen, dat doen weinig mensen hen na. Daar komt nog bij dat ze met Rock Co.Kane Flow naar mijn mening het nummer van het jaar gemaakt hebben. De intro is vervelend, maar daarna komt het helemaal goed, alleen maar tracks die aardig tot goed tot dope zijn.
Eminem - Encore
Eminem heeft de hooggespannen verwachtingen niet waar kunnen maken en ik heb niet het idee dat hij daar ook maar een beetje zijn best voor heeft gedaan. Na een aantal keer luisteren, skipte ik al meer dan de helft en toch hoor ik maar 2 a 3 nummers die zijn oude niveau op bijv. The Marshall Mathers LP halen. Just lost it.
Fabolous - Real Talk
Na 1 keer luisteren, niet meer naar omgekeken
Ghostface - Pretty Toney Album
Ghostface levert na zijn eerdere albums opnieuw een sterke plaat af. Ondanks de vele onbekende producers klinkt het toch goed samenhangend en soulfull. Voor mij is alleen de 2e single Tush een minpuntje.
Ja Rule - R.U.L.E.
Ik dacht laat ik Ja Rule nog een kans geven en dat heeft tegen mijn verwachting toch iets opgeleverd. 2 hele dope tracks, wat niet al te verwonderlijk ook de eerste 2 singles zijn geworden (Wonderfull en New York).
Kanye West - The College Dropout
Een rappende producer dat gaat niet altijd goed, maar bij deze nieuwkomer in de rapscene is daar geen sprake van. Er staan veel nummers op die je alsmaar blijft luisteren. Een toch wel groot nadeel zijn de skits, wat het tempo een beetje uit het album haalt. Ook live staat Kanye zijn mannetje...
LL Cool J - The DEFenition
Een aantal aardige nummers, wat niet wegneemt dat ik het erg jammer vind dat LL na 10 weer de makkelijke, commerciële weg heeft gekozen.
Lloyd Banks - Hunger For More
Ik had niet verwacht dat er uit de G-Unit hoek iets dopes zou voort kunnen komen. Ik had het bij het verkeerde eind, want Lloyd Banks heeft een dope, solide plaat afgeleverd met veel dope punchlines.
Ludacris - The Red Light District
Een zware meevaller, veel nummers zijn goed te pompen. Luda moet het niet hebben van zijn hoogstaande lyrics, maar dat stoort niet als je deze plaat door je koptelefoon pompt.
Mos Def - The New Danger
Op het eerste gehoor, vond ik dit een erg matige tot slechte plaat, maar nu ik hem vaker luister wordt hij steeds beter. Sunshine en Sex, Love and Money zijn de uitschieters.
Nas - Streets Disciple
Bij Nas' albums zijn de verwachtingen altijd hooggespannen en deze keer weet hij het ook waar te maken met een dubbel album, waar geen echte fillers opstaan. Voor mij is dit dan ook het album van het jaar, met Live Now als dopeste nummer alhoewel de rest hier niet ver achteraan komt. Wel had hij er beter een enkel album van kunnen maken, dan zou dit misschien wel een classic geworden zijn.
Talib Kweli - The Beautifull Struggle
Dit is toch wel een tegenvaller geweest, maar wanneer je dat geaccepteerd hebt, zijn er toch nog wel een handjevol dope tracks te vinden, o.a. Going Hard, Never Been In Love en de titelsong Beautifull Struggle.
The Roots - The Tipping Point
Ik heb het idee dat deze band toch wel erg onderschat wordt, want de rapper Black Thought bewijst al jarenlang dat hij 1 van de beste rappers van het moment is, alhoewel dat niet altijd erkent wordt. Ook op dit album komt hij weer erg dope. Na Phrenology zijn ze weer iets meer naar de hip hop kant gegaan, wat het kwaliteitsniveau zeker niet schaadt.
Xzibit - Weapons Of Mass Destruction
Gewoon wat je er van zou verwachten, een lekker wegluisterend album.
Klik om te vergroten...
