Kinderen met een geestelijke handicap binnen het regulier onderwijs

dat is ook het jammere. maar ik denk wel dat het beter gaat als het al wordt uitgelegd als je jong bent. en dan niet op de middelbare school pas ofzo. Kinderen zijn vaak wel heel direct, maar ook uit intresse dan, niewsgierigheid.
ik vind het persoonlijk een beetje stom om iedereen die maar een beetje anders is meteen bij elkaar weg te stoppen. Zo leer je ook nooit over anderen.
Maar aangezien er nu toch bijna geen betrokkeneheid meer is.. moet het wel zo.

 

Een speciale opleiding voor kinderen met een geestelijke afwijking is imo ook niet alleen de opleiding, maar ook leren omgaan met hun handicap. Het leren aanvoelen wanneer iets te veel is, het ombuigen van negatieve prikkels, kortom jezelf leren kennen en je grenzen leren kennen. Uiteindelijk zal je daardoor beter kunnen functioneren en het ook beter kunnen overbrengen aan andere mensen. Jekan dan op tijd zeggen of aanvoelen dat je jezelf terug wil trekken. Ik heb in mijn persoonlijke leven te maken met mensen met tourette en OCS. ook dat is moeilijk uit te leggen. De beste vergelijking die ik tot nu toe heb gehoord en die schijnt ook wel een beetje op te gaan voor aspereger (correct me if I'm wrong)
Stel je voor dat je 4 dagen niet hebt geslapen je bent moe en prikkelbaar. Ga nu op schiphol staan in de menigte terwijl er net 4 vluchten geannuleerd zijn en er alleen maar schreeuwende mensen om je heen staan, Ga nu een boek proberen te lezen, met in je achterhoofd dat je over een uur een complete presentatie moet doen over de inhoud van dat boek. Het gevoel dat je dan krijgt is een heel klein beetje te vergelijken met wat iemand met ocs of touretten ervaart....elke dag en overal..en dan nog is het moeilijk voor te stellen hoe dat nu voelt...

 

Dat zou wel beter zijn, misschien dat het voor mij ook positiever had uitgepakt als het bij mij op een jongere leeftijd was geconstateerd.

Maar het is erg moeilijk. Kijk, bij iemand met een lichamelijke handicap is het probleem direct zichtbaar voor anderen. Als je in een rolstoel zit verlangt niemand van je dat je meedoet met het voetbal tijdens de gym.

Maar iemand die aangeeft moeite te hebben met bijvoorbeeld een spreekbeurt wordt eerder gedwongen gewoon voor de klas te gaan staan. "Kom op, stel je niet aan." Het probleem zit um in het feit dat het op het eerste gezicht niet zichtbaar is wat er aan de hand is met de persoon in kwestie. En dit speelt zeker een grote rol in het begrip, of onbegrip, vanuit de directe omgeving.

 

Ik heb dit draadje niet gevolgd, maar kan er wel wat over vertellen.

Mijn vriendin is lerares in groep 4. In de deze klas zit een authistisch jongetje.

Zo'n kind vergt er veel aandacht en dit gaat ten kosten van de andere leerlingen. Vorig jaar zat dit mannetje ook bij haar in de klas en toen was hij er de hele dag. Dat is erg vermoeiend en werkt niet echt lekker. Dit jaar zit hij weer bij mijn vriendin in de klas (ze kan het beste met hem omgaan en hij is het beste met haar), maar nu gaat hij s'middags naar speciaal onderwijs. Op zich is dit een perfecte combinatie. S'ochtends draaid hij beter mee in de klas en s'middags heeft de juffrouw rust.

 

Het is idd niet alleen moeilijk voor het kind met de handicap, maar ook voor de omgeving. Dergelijke kinderen hebben gewoon meer aandacht nodig, en dit vreet energie bij de docent. Op zijn beurt zullen de andere kinderen in de klas zich misschien achtergesteld gaan voelen. Waarom dat ene kind wel die "special treatment" krijgt is iets wat ze niet snel zullen begrijpen. En dit werkt dus ook weer op een negatieve manier door.

 

Er moeten meer scholen komen zoals de mijne waar ik nu zit, alleen die hebben een groot geldgebrek.

In het ED stond het ook dat onze school geld nodig heeft. Maar ik zit dus nu met zo'n 20 kinderen op die school. Ik werk compleet zelfstandig en vragen worden behandeld door de leraren. Ik heb ook geen wisselende uren maar altijd hetzelfde rooster en dat is heel fijn voor autisten zoals ik.

We zitten niet echt in klassen maar meer in kamertjes met hooguit 3 man of in mijn geval zit ik nu alleen op mijn kamer. We hebben ook geen geen huiswerk en toch kan ik goed mijn toetsen maken. Wij leren gewoon op school en zo haal ik achten voor de meeste van mijn toetsen zonder dat ik huiswerk heb.

Ik heb hiervoor op een gewone basisschool gezeten maar dat was niet echt een probleem want die was best klein. Vorig jaar zat ik met 18 kinderen in groep 8. Maar echt van die grote basisscholen dat is al heel moeilijk voor mijzelf ook.

 

ja, nja dat zei ik ook al zo'n beetje.. in kleine klas kan het best.. het probleem zit em in de aandacht. met een grote school midden in een grote stad is het bijna niet te doen. Is niet echt te zeggen wat nou beter is.
Maar ik vind meer aandacht en kleinere klassen sowieso beter, of je nou autist bent of niet.

 

Daar ben ik het zeker mee eens Ik weet niet hoe groot de gemiddelde klas tegenwoordig is, maar op mijn middelbare school leeftijd vond ik ze al te groot

 

tja, ik zit nu bij sommige lessen in klassen van bijna 30 mensen.
ik zou niet zeggen dat er mensen zijn die aandacht te kort komen, maar je ziet wel dat de leraar het er een stuk moeilijker mee heeft.

 

Tja lord, jij hebt meer dan waarschijnlijk géén enkel probleem, hoe zou je dan ook kunnen voorstellen waar medeleerlingen die wel een probleem hebben het moeilijk hebben om het tempo in het reguliere onderwijs te volgen.
Het is ook zo gemakkelijk gezegd he kerel , tot jezelf in zo een situatie verzeild geraakt.
Ik volg hierbij dan ook de stelling van Nusti , en hij stáát in het onderwijs en hij beseft terdege dan ook dat bijzonder onderwijs, hoeveel dat ook mag kosten wel degelijk een basisrecht moet zijn dat ter beschikking moet staan van alle leerlingen die er gebruik van moeten maken .