Barney: Ik ben niet zo arrogant
Door*KRIJN SNUIF
Zaterdag begint in het Engelse Frimley Green het Lakeside-dartstoernooi, de opvolger van wat vroeger de Embassy heette.
Raymond van Barneveld in actie. Foto ANP
Raymond van Barneveld is de titelverdediger. Een openhartig interview over zijn vermeende arrogantie, zijn uurtarief (2500 euro) en zijn idee om blaastests in het darten in te voeren.
Wie is ’s werelds beste darter?
,,Vorig jaar had ik misschien gezegd dat ik dat niet wist. Nu heb ik daar een heel simpel antwoord op. Dat is Phil Taylor. Hij heeft mij vorig jaar vijf keer verslagen en heeft bewezen dat hij de beste darter van de wereld is.’’
Dat moet pijn doen.
,,Nou, ik denk toch dat ik kan terugkijken op een mooi jaar. Als je de Lakeside wint, is je jaar eigenlijk al geslaagd. Je blijft dan een heel jaar wereldkampioen. Verder heb ik ook de World Masters gewonnen. Dat zijn bij elkaar twee van de vier Grand Slams.’’
Zie je de Lakeside ook echt nog als wereldkampioenschap? Phil Taylor heeft zijn eigen WK in Purfleet. En in Australië werd vorig jaar ook nog een WK gespeeld.
,,Dat maakt het lastig om het darten te verkopen. De meningen verschillen er ook over of het nu wel of geen sport is. Als ik op teletekst een pagina oproep met alle wereldkampioenen van 2005 op een rijtje, staat de wereldkampioen darten daar niet tussen. Maar er staat weer wel een aparte dartspagina op teletekst. Darten lijkt misschien een beetje op ‘all star wrestling’. Dat is ook een combinatie van sport en entertainment. Met dat worstelen heb ik persoonlijk niks, maar er zijn genoeg mensen die er op het puntje van hun stoel naar kijken.’’
Maar jij ziet het darten wel als sport. Meer dan wie ook.
,,Ik had eens een discussie met iemand. Hij zei dat darten geen sport is omdat je niet veel hoefde te trainen, niet voor je land kon uitkomen en geen wedstrijden op niveau speelde. Maar alles wat hij zei, kon ik weerleggen. Toen begon hij er maar weer over dat iedereen bij ons bier zou drinken. Man, ik drink nooit bier. Ik lust het niet eens.’’
Maar het feit dat een sporter drinkt, vlak voordat hij een topprestatie moet leveren, blijft opmerkelijk.
,,Ik drink vier, maximaal vijf drankjes voor een wedstrijd. Verder drink ik geen druppel. Bij het darten zijn de verwachtingen altijd hoog gespannen. Ik weet dat ik me lekker voel als ik een paar borreltjes neem. Ik drink meestal bacardi met jus d'orange. Bajus. Ik vind het niet eens lekker, niet te drinken zelfs. Maar het zijn beladen wedstrijden. Je toekomst hangt er van af, je sponsor.
,,Er kijken miljoenen Nederlanders, ga er maar aan staan. Als je een borreltje neemt, kun je in een bepaalde roes komen. Dan krijg je een gevoel van: wat maakt mij het ook uit, kom maar op, joh. De mensen thuis denken dat we zuiplappen zijn, drankorgels vol met tatoo's.
Natuurlijk zijn er een paar uitzonderingen, maar dat geldt bijna voor elke sport. Kijk naar jongens als Paul Gascoigne en Eric Cantona in het voetbal. Darten is een spelletje met stress. Iedereen heeft last van zenuwen. Daarom drinken we een drankje. Maar na de wedstrijd stap ik meteen over op een kopje thee of een spaatje blauw.’’
Is het een idee om het alcoholgebruik af te schaffen?
,,Dan moet dat wel voor iedereen gelden. Weet je wat ze van mij mogen doen? Blaastests invoeren, net als in het verkeer. Laat ons maar blazen voor de wedstrijd. Als je alcoholpromillage te hoog is, word je gediskwalificeerd. Dat is eerlijk. Als dat nodig is om van het darten een echte topsport te maken, moeten we dat doen.’’
Naast de Lakeside won je vorig jaar de World Masters in het Engelse Bridlington. Gooi je in Engeland anders dan in Nederland?
,,Ja, daar lijkt het wel op. Ik denk dat ik daar wat rustiger sta te gooien. Op Nederlandse toernooien wordt er meer van me verwacht. Dat ik bijvoorbeeld na mijn wedstrijd even de zaal in loop om handtekeningen uit te delen. Ik hoor overal dat ik behoorlijk arrogant schijn te zijn. Ik denk dat dat in het echt wel meevalt. Ik leef voor mijn sport. Dat doet Phil Taylor ook. Na de partij deelt hij twee handtekeningen uit en gaat hij naar zijn hotelkamer. Ik heb dat ook. Al die randzaken kosten energie.’’
Dat gaat wel ten koste van je populariteit.
,,Ik weet wel waardoor ik niet meer zo populair ben. Ik geef demonstraties in Nederland. Daar staat een bepaalde prijs tegenover. Die prijs is aantrekkelijker voor bedrijven, want die kunnen dat afboeken. Een kroeg kan die prijs bijna niet betalen. Je moet heel wat biertjes schenken, wil je Van Barneveld één of twee uurtjes in je zaak hebben.
,,Wat krijg je dan? Dat ze zeggen dat je een geldwolf bent. Co Stompé, Darryl Fitton, Tony O’Shea, Ted Hankey en Mervyn King lopen wel in dat circuit rond. Zij krijgen iedereen mee. Ik niet. Vroeger sliep ik daar slecht van. Had ik zoiets van: iedereen moet me aardig vinden. Nu boeit me dat niet meer.’’
Wat kost een uurtje Barney?
,,Het bedrijfsleven moet voor twee uur 3950 euro betalen, exclusief BTW. De prijs voor een uur is 2500 euro. Daarnaast kan ik goed leven van mijn sponsorcontracten en mijn prijzengeld. Waarom zou ik dan nog acht keer per maand in een kroeg gaan gooien, voor 500 of 750 euro per keer?’’
Misschien kun je daar zieltjes winnen.
,,Geloof me, je doet het nooit goed. Ik heb zo veel dingen meegemaakt. Na het dartgala in Hengelo in november kwam er een vrouw naar me toe. Ze vroeg aan me: Raymond, mag ik een handtekening? Ja, natuurlijk mocht dat. Ik vroeg of ze een stift bij zich had. Nee, dat had ze niet. En ik ook niet. Toen werd ze boos. ‘Je bent echt precies zoals iedereen zegt. Arrogant.’ Ik kijk dat mens aan en zeg: Arrogant? Omdat ik geen stift bij me heb? Toen begon ze me te duwen.
,,Zulke dingen maak ik wel vaker mee. Ik kan er niks aan doen. Je moet wel de moeite nemen om me beter te leren kennen. Ja, ik kijk soms chagrijnig uit mijn ogen omdat ik geconcentreerd ben. Ik ben geen entertainer. Ik ben geen Co Stompé, ik ben geen Darryl Fitton, ik ben geen Andy Fordham. Gelukkig maar, want ik heb acht wereldtitels op mijn naam staan.’’
Hoe komt het dat mensen jou arrogant vinden?
,,Dat weet ik wel. Omdat ik absoluut niet tegen mijn verlies kan.’’
Dat is het probleem van darten. Daar willen de mensen graag zien dat je ondanks een nederlaag met een dansje het podium verlaat.
,,In 2000 hadden we alleen de Embassy als groot toernooi. Als de Embassy verkeerd afliep, moest je een heel jaar wachten voordat je je weer kon herstellen. Toen ik in 2000 als titelverdediger in de eerste ronde van Chris Mason verloor, had ik het gevoel dat ik op een zaterdagmiddag mijn hele leven weggooide.’’
Was je niet liever in een andere sport enorm goed geweest? Daar worden spelers vaak geroemd vanwege het feit dat ze niet tegen hun verlies kunnen.
,,Ik moet niet gaan klagen. Dankzij het darten heb ik een mooi bestaan opgebouwd. Ik ben geen miljonair. Ik heb een mooi huisje, een mooi autootje en kan alles kopen wat ik leuk vind. Dan heb ik het toch goed gedaan? Misschien dat er later nog wat centjes op mijn rekening staan. Dan kan ik lekker met Sil op een cruise de wereld rond.’’
Je bent nu 38. Hoe lang wil je nog doorgaan?
,,Ik denk tot mijn vijftigste. In elk geval zolang ik het leuk blijf vinden. Er is geen hond die weet wat ik voor het darten moet laten. Ik kan nooit met mijn kinderen op vakantie, omdat er dan altijd toernooien zijn. En als ik op vakantie wil, moet ik twaalf uur vliegen voordat ik ergens ben waar ik tot rust kan komen. Anders is het de hele dag: Barney, Barney, Barney. Dat is de tol van de roem.
,,Vorig jaar zat ik op het vliegveld een hamburger te eten. Kwam er een man op me af die vroeg of zijn kind met me op de foto mocht. Natuurlijk, maar ik wilde eerst mijn hamburger opeten. Toen begon die vent ook weer te roepen dat ik arrogant was. Als bekende Nederlander mag je jezelf niet zijn. Je moet altijd maar ja en amen roepen. Daar pas ik voor.’’
Je bent egoïstischer geworden?
,,Je moet wel. Het is jij of hij. Iedereen wil toch het beste, voor zichzelf en voor zijn kinderen? Nou, ik heb dat gerealiseerd. En daar ben ik apetrots op. Maar niemand heeft door dat ik bijna leef als een kluizenaar. Als ik de deur uitga, krijg ik weer gezeik aan mijn kop.
,,Ik stond laatst in het casino even te kijken bij een tafel. Nou, de plaatselijke voetbalclub was kennelijk een uurtje uit. Stonden er twaalf man one-hundred-and-eighty te schreeuwen. Jongens van dik in de twintig, die kennelijk niks beters te doen hadden. Kom gewoon naar me toe, joh, maak een praatje met me. Doe normaal tegen mij, dan doe ik normaal tegen jou.’’
Klik om te vergroten...