Thuis zitten....

Er heeft nooit heftruckchauffeur gestaan. Maar toch zijn jullie gay!!!

 

maar daar maar 3 van

 

Heb zelf ook last van dit probleem, echter dan niet via stress, maar meer qua de hoeveelheid problemen voor een 15 jarige.

Om te beginnen ik heb best veel te verwerken gehad op die leeftijd dat wens ik echter niemand toe, zoals dat ik het huis uitgezet was door m'n stiefma en m'n pa, m'n hond was overleden, klas genoot overleden, m'n moeder had een beroerte gehad (heeft diabetes), mijn vader heeft m'n privacy geschonden wat de druppel was en leidde tot een jaar geen contact, zijn echter wel wat meer dingen gebeurd tussen m'n pa, ook algemeen, maar dat wil ik liever vergeten of zijn te persoonlijk.

Iedergeval dat was allemaal gebeurd rond schooljaar 2003/2004, mijn examenjaar, maar toen op gegeven moment, des te meer problemen ging ik niet meer naar school wou thuis zitten, meer slapen, had nergens meer zin in.
Heb geprobeerd regelmatig naar school te gaan, maar mijn nacht-dag ritme was gewoon te erg, was aan het gamen/computeren tot 5 uur in en werd wakker 5 uur 's middags.
Gelukkig was deze school echter bezorgd om hun leerlingen, ze willen echt dat ze slagen, we heb afspraken gemaakt dat ik in iedergeval 1 keer per week naar school moest vanaf 12 uur, deed dit ook voor een tijdje maar zakte weer terug naar me oude situatie.
Des te dichter de eind examens kwamen werd ik zelf echter ook bezorgd, dus ging naar school om andere afspraken te maken, heb toetsen in gehaald, moest echter wel mijn school reisje op offeren maarja het was het waard want heb wel m'n eind examen net aan gehaald.

Daarna ging het al wat beter had me zelfvertrouwen en motivatie weer beetje terug, ging er van uit dat ik wel aan genomen zou worden bij het Grafisch Lyceum Rotterdam, wil graag game designer/programmer worden barst al zeg ik het zelf van de creativiteit, maar tot mijn teleurstelling was ik afgewezen, nou dacht meld mij aan voor Desktop Publishing werd echter daar ook afgewezen, kon wettelijk gezien mijn cijfers ook niet HAVO doen, uit eindelijk ging ik MBO ICT Netwerkbeheerder doen, want daar zat blijkbaar ook basis in voor Games & Animations, maar was toch echt teveel theorie, zoals dingen die ik nooit goed heb geleerd of zelfs niet heb gehad, tot tegenstelling met leerlingen van mijn klas.
Ben daar na 2 maanden vanaf gegaan en naar een schildersschool gegaan MBO niveau 1 dat was te laag voor mijn niveau, maar wel praktijk wat ik echter wel wou, maar helaas heb ik iets tegen verf en was het nogal vermoeiend.

Nu was het rond oktober en geen school neemt leerlingen meer aan, was ook nogal teleurgesteld van alle afwijzingen had dus nu niet meer zo zin in school als gevolg.
Heb dus toen een jaar niks gedaan wel soort van me ritme terug en na een jaar niks doen had ik wel weer zin in school, maarja zit nu op de Multimedia Academie in Amersfoort en valt me zeer tegen, eigenlijk wil ik wel doorgaan maarja ik ben gemotiveerd maar die school niet, die willen alleen hun geld.
Dus ben nu zo beetje weer bij begin af aan, zit nu thuis ik game de hele dag.
Ben ook wel benieuwd of er een school is die uberhaubt Games & Animations lesgeeft in Nederland want tot nu is het allemaal bagger.

 

Volgens mij vindt ie het forum niet meer zo leuk, hij solliciteerd namelijk naar een ban

@ Martini : Veel respect voor je verhaal ! Ook jij geeft weer een voorbeeld van hoe dingen uit je jeugd invloed kunnen hebben op wie je later bent, iets wat in mijn ogen door veel mensen nog steeds onderschat wordt. Dat van dat ritme wat je verteld, dat heb ik dus ook.....

Maar laat je niet tegenhouden door steeds weer die tegenslagen (want zo te zien heb je die al behoorlijk veel gehad), ik weet dat het moeilijk is en soms uitzichtloos lijkt....maar gewoon blijven proberen. Echt, ik weet zeker dat iedereen uiteindelijk wel op zijn of haar plek terecht kan komen (ervan uitgaande dat die persoon er zelf ook moeite voor wil doen, maar zo iemand ben je wel denk ik )....soms is een beetje geluk niet verkeerd, maar toch.
Veel succes in ieder geval !

 

En daar kunne we zelfs in onze vervelende situaties nog wel werk van maken

 

Gay!!

 

Negeer die vent gewoon, kan jullie posts ook niet echt serieus meer noemen, hij krijgt vanzelf wel een waarschuwing of ban.

 

Als je niet normaal kan reageren, reageer dan gewoon helemaal niet.

Dat je je niet kan voorstellen dat iemand op die leeftijd een dergelijk probleem heeft is tot daar aan toe. Maar dan kan je ook op een normale manier reageren.
Blijkt dit toch te moeilijk voor je zijn en verval je wederom in dergelijke kinderachtige reacties dan volgen er maatregelen.

 

@ P4R4DOX;

Kun je in enige mate beschrijven wat die 'ziekte' inhoudt? Ben er nieuwsgierig naar. ^^'

 

Jah das ook precies wat ik ga doen (alhoewel het toch verleidelijk is om te reageren, hij maakt het me namelijk wel erg gemakkelijk om hem af te branden op z'n doelloze uitingen ), hij heeft nu welgeteld 4 reports dus ik laat het voor de rest aan de mods over

EDIT : Modjes bedankt

@ Goiz : Ik neem aan dat je Asperger bedoeld, wil je daar meer over weten ?

 

Ja. Uit je eerste post blijkt dat je moeite hebt met vakken/werk wat flink van sociale druk met zich meebrengt. Beperkt het zich daartoe of is er meer..

Ik heb nog niet gegoogled ofzo; daar zal het ook wel te vinden zijn. Maar was er gewoon benieuwd naar..

 

best erg/schokkend dat er meer mensen zijn die zich herkennen in de klachten genoemd in de beginpost. goede zaak dat dit hier besproken wordt!

 

Hier heb ik trouwens ook een vraag over. No offence verder hoor (), maar ik heb hetzelfde gahad vanaf HAVO 4, maar mij leek het mij juist makkelijker dan hoe het daarvoor was. We hadden ongeveer 12 of 13 vakken wat er voorheen een stuk of 7 waren, maar van die vakken die we hadden was het dus zo dat de stof zich beperkte tot basiskennis. Toetsen e.d. waren over het algemeen goed te doen met wat algemene kennis. Terwijl bij de oude stijl de vakken een stuk diepgaander waren m.b.t. leerstof en het voor veel mensen dus een hogere druk met zich meebracht.

Dus hoe kwam dit bij jou? Waren het dan toch het aantal vakken? De verandering naar meer eigen verantwoordelijkheid dan voorheen?

Ik vind dat het Studiehuis verschrikkelijk slecht is geweest, maar van een hoge studiedruk heb ik eigenlijk nooit iemand gehoord..

 

Ik kan natuurlijk heel flauw een link geven naar een van de vele artikelen die er op internet te vinden zijn over dit onderwerp, maar zo onprofessioneel ben ik niet Speciaal voor jou en voor anderen die geinteresseerd zijn zal ik het proberen zo goed mogelijk in mijn eigen woorden uit te leggen :

Goed, het Syndroom van Asperger is dus een vorm van autisme. In autisme heb je verschillende vormen, welke varieren van erg tot minder erg. Bij de ergere vormen spreken we gauw van een zogenaamde "kernautist", dit zijn mensen waarmee nauwelijks contact te leggen valt....zij leven geheel in hun eigen wereldje en zijn ook alleen geinteresseerd in datgene wat er zich in dat wereldje afspeelt. Contact maken zullen ze niet gauw doen, alleen wanneer ze weten dat het noodzakelijk is om iets bereikt te krijgen....anders gezegd : wanneer zij iemand anders nodig hebben om een bepaald "doel" te bereiken of "middel" te verkrijgen.

Hoewel Asperger tot de wat lichtere vormen van autisme behoort, zijn er toch wel overeenkomsten met de andere vormen....je zou dus kunnen zeggen dat er gedragskenmerken zijn die kernmerkend zouden moeten zijn voor iedere persoon die een vorm van autisme heeft. Dit is echter niet zo makkelijk als het lijkt, omdat ik al eerder zei dat autisme ook persoonsgebonden is....wat dus betekent dat het ook te maken heeft met het karakter/de persoonlijkheid van de persoon in kwestie. Gedragskenmerken die autistische mensen vertonen kunnen zich ook heel goed bij normale mensen voor doen, alleen dan waarschijnlijk in mindere mate. Andersom kun je ook redeneren : "normale" trekjes zijn juist de dingen die het moeilijk maken om te bepalen of iemand Asperger heeft ja of nee !

Autisme is dus een contactstoornis, het woord zegt het al : iemand met autisme maakt moeilijk contact met de buitenwereld. Een mooi voorbeeld gaf RoyaleWithCheese al over zijn broer. Maar er is een wezenlijk verschil in mijn ogen : de kernautist heeft in het algemeen niet zo'n behoefte aan contact, waar de Asperger de behoefte wel heeft....alleen niet weet hoe hij het moet bewerkstelligen. Simpel gezegd betekent het dat de hersenen van iemand met autisme anders "geprogrammeerd" zijn dan die van normale mensen. Voor normale mensen is hun hele leven, en de beleving daarvan, als het ware een filmrol. Alles loopt in elkaar over, en men kan relativeren met eerdere ervaringen en gebeurtenissen. Autistische mensen zijn eerder geneigd om in beeldjes te denken, dus foto voor foto, of boek voor boek....net hoe je het wilt noemen. Zo kan het zijn dat ze in een periode 2 keer tegen hetzelfde probleem aanlopen, en vervolgens ook 2 keer moeten gaan bedenken wat ze eraan moeten doen. Ze hebben moeite de latere gebeurtenis met de eerdere te vergelijken, om zo dus eerder tot een oplossing te komen. Alles wat ze meemaken is voor hen nieuw. Impulsiviteit is bij mij ook out of the question : ik denk werkelijk overal over na en neem meestal zo'n beetje alle mogelijkheden onder de loep, voordat ik ook maar iets onderneem/beslis.

Ook wil ik hier even het voorbeeld van de zogenaamde "brievenbustheorie" noemen. Waar de informatie (de "post") bij normale mensen door een luik gaat, gaat die bij autistische mensen door een brievenbus. Door een brievenbus kun je minder post (informatie) tegelijk duwen dan door een luik, hiermee bedoel ik dus dat autistische mensen eerder van hun slag te brengen zijn als er veel dingen tegelijk gebeuren. Als er op een moment teveel gebeurd op hun werk/in hun priveleven, is een autistisch persoon eerder geneigd hierdoor overspannen te raken zegmaar. Nog een kenmerkend iets van autisme is het heel erg vasthouden aan eigen patronen/denkwijzen. Enige voorspelbaarheid in het dagelijks leven en de leefomgeving is gewenst. Dit verklaart waarom ik niet graag op vakantie ga : als ik bij wijze van spreke 4 weken op vakantie ga, kost het me eerst 3 weken om aan de nieuwe omgeving te wennen en m'n plek te vinden....alleen de laatste week kan ik echt genieten van m'n vakantie.

Wat ook een heel onvoorspelbaar iets is, is het verkeer. Hoewel niet iedereen er problemen mee zal ondervinden, ben ik erachter gekomen dat het voor mij helaas wel geldt. Verkeer, en dus autorijden, is voor mij een te chaotische bezigheid : er gebeurt teveel tegelijk, ik kan die informatie niet allemaal tegelijk verwerken om zo fatsoenlijk te kunnen rijden....dat maakt ook dat ik me niet prettig voel achter het stuur. Ik heb er 9 rijlessen over gedaan om te ondervinden dat autorijden voor mij NIET is weggelegd....

Mensen met autisme zijn vaak gespecialiseerd (of in ieder geval zeer geinteresseerd) in 1 bepaald onderwerp, dit kan natuurlijk van alles zijn en is persoonlijk. Een tip die veel mensen wordt gegeven als ze contact willen leggen met iemand met autisme, is dat ze moeten beginnen over het onderwerp wat de persoon in kwestie interesseert. En dan neem ik weer even mezelf als voorbeeld : begin tegen mij over games, en je hebt de hele avond een gesprek aan me. Begin echter over bijvoorbeeld auto's, en je zult qua reacties van mij niet verder komen dan "Ja", "Ja oke", "Ja das wel grappig" of iets in die trend. Ik zeg het nu misschien een beetje krom, maar wat ik bedoel te zeggen is, is dat ik er moeite mee heb om te praten over "zomaar iets", of iets wat mij niet ligt. Zo kan het zijn dat sommige mensen met autisme voor anderen heel onsociaal/ongeinteresseerd overkomen, terwijl ze dit helemaal niet zo bedoelen. Dit verklaart dus mijn vastlopen in het kappersvak, want ik werd geacht de hele dag maar met mensen te praten....ik wist alleen bijgod niet waarover.

Wat ik ook heel erg heb, is dat ik mezelf geen houding weet aan te meten/niet fijn voel als ik in een ruimte ben met veel mensen....daarom ben ik ook geen uitgaanstype, vind ik concerten niet uitnodigend om naar toe te gaan en was Lowlands voor mij een verschrikking. Ook is het voor mij soms gewoonweg vermoeiend om de hele avond actief mee te doen aan gesprekken met veel mensen op bijvoorbeeld een verjaardag. Vaak lukt dit me ook niet, en ben ik geneigd naar de achtergrond te verdwijnen. Laatst had ik een verjaardag van een vriend van me, en daar waren ook weer vrienden van hem die ik nog helemaal niet kende. Tegen die vriend van mij heb ik wel zitten praten, hem ken ik immers al best lang, maar tegenover die andere mensen wist ik gewoon niet hoe ik een gesprek moest beginnen....laat staan in stand houden. Als er eenmaal een redelijk contact gelegd is, en mensen "bekenden" worden van me, wordt praten geleidelijk aan wat makkelijker. Vooral ook het praten over diverse dingen. Maar het eerste contact, dat is het moeilijkste....

Goed, ik zie dat ik inmiddels weer een behoorlijk eind getypt heb
Ik heb denk ik wel zo'n beetje de belangrijkste kenmerken van Asperger in z'n algemeenheid op een rijtje gezet, bedenk nogmaals dat dit niet voor iedereen met Asperger zal gelden....het is ook persoonsgebonden. Autisme is een heel moeilijk ziektebeeld, en zoals je ziet komt er meer bij kijken dan alleen het gebrek van het sociale aspect. Voor iemand zonder autisme kan het heel moeilijk zijn (en dat is het in de meeste gevallen ook), om te begrijpen hoe iemand met autisme denkt....of dingen ervaart.

 

Zo dat is al een stuk duidelijker inderdaad, thanks.

En respect voor de manier waarom je het uit. Praten over dingen is vaak alleen maar goed, maar die stap nemen gebeurt niet veel. Dus iig veel respect hiervoor en sterkte met welke weg je dan ook in gaat slaan

 

Ik wou het in mijn verhaal erbij doen, maar wel toevalllig dat je het nu apart vraagt Zoals je uit het lange verhaal misschien hebt kunnen concluderen, zijn het dus de vele vakken en het teveel tegelijk moeten doen van al die vakken, dus de redenen geweest waarom ik vastliep in het Studiehuis. Er was simpelweg teveel informatie, en mijn brievenbus was gewoon te smal....

Het gekke is trouwens dat ik voordat ik wist dat ik Asperger had wel altijd voor m'n gevoel verklaringen had voor waarom ik tegen bepaalde dingen aanliep....ik heb het alleen nooit kunnen verwoorden. Toen ik er dus achter kwam dat ik Asperger had en wat het ongeveer inhield, vielen er een hoop puzzelstukken op hun plaats. Ineens had ik verklaringen voor allerlei dingen die gebeurd waren, het beestje had een naam snap je

 

Geen probleem hoor
En bedankt, ik weet zeker dat ook ik uiteindelijk mijn plaats zal vinden binnen de maatschappij.

 

Yup, duidelijk. Verder, zie m'n vorige post

 

zo, hele thread met alle verhalen gelezen.

ikzelf heb het "thuis zitten" helaas ook moeten ervaren.
Heb nu in totaal anderhalf jaar thuis gezeten, met een korte onderbreking van een paar maanden.
En ik ben het met je eens dat je het naar een tijd echt spuug en spuug zat bent.

Ik heb alleen nog een paar vragen.
Jij hebt het over "verschillende instanties" in je eerste verhaal die je helpen met het zoeken naar werk e.d..
Nu vroeg ik mij af welke instanties dit zijn.
En wat is dat GGZ precies?

Mocht ik nu een hoop van die "syndroom van asperge" symptomen herkennen, waar kan ik dan onderzoeken of het bij mij ook het geval is?
moet je dan naar je huisarts, of is het aan te raden ergens anders aan te kloppen?

 

TNA (Toeleiding Naar Arbeid, zit in Boxtel hier in de buurt) is de instantie die mij gaat begeleiden naar de arbeidsmarkt. TNA is gespecialiseerd in mensen met een autistische stoornis, zij hebben veel ervaring met die mensen

Het GGZ staat voor "Geestelijke Gezondheids Zorg", wat volgens mij gewoon een landelijk orgaan is. Ik ben daar terechtgekomen na mijn ziekmelding op het werk, d.m.v. een doorverwijzing van de huisarts. Zij helpen in principe mensen met psychische problemen, waar autisme er dus eentje van is. Maar mag ik vragen wat je herkent dan ? Want als je wat dingen herkent, hoeft het niet per definitie zo te zijn dat je ook Asperger hebt. Loop je ergens mee vast, of met meerdere dingen, in je dagelijks leven....dan is het natuurlijk het uitzoeken misschien wel waard.

Wel wil ik even benadrukken dat het vaststellen van een psychische aandoening natuurlijk niet zoiets is als met een gebroken arm de eerste hulp binnen lopen, je ziet immers aan de buitenkant niet of er iets met iemand aan de hand is, en dat is het probleem met geestelijke problemen. Bij mij heeft het alles bij mekaar ruim een jaar geduurd voordat ze met de diagnose kwamen....zulke dingen vergen helaas veel onderzoek en tijd.