Thuis zitten....

Ik besef me heel goed wat de gevolgen kunnen zijn van een verstoord dag- en nachtritme....probleem is alleen dat ik al zoveel pogingen heb gedaan om het weer een beetje normaal te krijgen, maar na hooguit een week val ik weer terug in m'n oude doen en laten.

Ik ben bang dat alleen een fatsoenlijke daginvulling hier verandering in kan brengen, en hier zit ik dus nog steeds op te wachten. Als het goed is gaat begin februari die instantie met me aan de gang, en dan krijg ik al wat "huiswerk" om het zo maar te noemen

Medicijnen zal ik alleen gebruiken when all else has failed, als je begrijpt wat ik bedoel. Vanwege mijn toenmalige depressie heb ik ervaring met het gedurende lange tijd moeten slikken van medicijnen, iets waar ik niet zo'n voorstander van ben omdat ook die dingen opzichzelf een verslavende werking kunnen gaan hebben.

 

Uhm, zijn die vragen voor mij bedoeld ?

 

Ja, aangezien je zei dat je ontbijt je avondeten is etc. Als je deze vragen niet wilt beantwoorden, ok.

 

@ perfect mark. Hehe dat is ook mijn studie van keuze ook de hu als t meezit .

Ontopic: @ parradox. Wat ik slik zijn eigenlijk alleen lichaameigenstoffen

 

Ow op die manier, nee nou snap ik um
Maar dat mag je best weten hoor, ik eet namelijk in principe net zoveel als iemand met een normaal ritme....alleen dan is het net omgedraaid. Dus avondeten is ontbijt (ons avondeten is altijd al om 5 uur 's middags dus das nog betrekkelijk vroeg), later op de avond pak ik nog een boterham, en midden in de nacht meestal ook nog wel iets

Ik weeg overigens bijna constant 70 KG, en ik ben 1.90 meter lang. Of ik nou gezond eet de hele week, of voor mijn part de hele week junk-food naar binnen stouw maakt niet uit....aankomen doe ik toch nooit

@ the only ego : Alleen lichaamseigenstoffen, dus niks chemisch ofzo ?

 

Dat heb ik ook, alleen ben ik een beetje klein voor mijn leeftijd en wat mager. Breder wordt ik nog niet, ik groei nu in de lengte en later in de breedte. des te meer ik nu eet, dikker+ aankomen doe ik niet alhoewel, aankomen qua kilo's soms wel gaat, maar dan meestal in de vakantie.

 

@paradox: nou zoals ik het zie en goed begrijp, is iets van een soort nieuwsjager wel wat voor je A. je kan lange uitgebreidde en boeiende verhalen vertelen B. je kan vaak dingen oplossen

 

Ik vindt dit echt een zeer boeiende topic, ik heb ook alles gelezen. Zero-Paradox, ik kan me wel wat voorstellen bij wat jij voelt. Ik heb in vakanties ook altijd een verkeerd ritme, en op het eind van de vakantie zijn mijn dagen allemaal hetzelfde, computeren/gamen/tv kijken, slapen veels te laat, (wel vroeg weer van bed). Maar het gaat dan gewoon in een sleur, ik weet niet meer welke dag het is, en wil wel andere dingen doen, maar val gewoon weer terug naar mn pc, ik heb dan het idee dat het zonde van mijn tijd is om iets anders te doen.

Verder denk ik dat inderdaad problemen van de puberteit of in je jeugd belangrijk zijn in je latere leven. Ik heb zelf ook wel wat problemen soms en daardoor krijg je soms echt zo'n gevoel van; schijt!. School is zo'n voorbeeld, ik doe nu Atheneum 4, ik doe echt geen ene zak voor school, haal matige cijfers. Maar ik ben er totaal niet voor gemotiveerd, ik zie niet in wat voor nut het heeft om me nu uit de naad te werken, huiswerk te maken of whatever. Of ik het maak of niet, ik heb niet het idee dat het iets zal veranderen, okey misschien mijn cijfers. Maar dat vindt ik zelf niet belangrijk. Ik zou veel liever praktijkgerichte dingen doen, maarja met Atheneum kan dat nog niet helaas.

Sorry als mijn verhaal een beetje chaotisch is, ik typ gewoon aan één stuk door.

Maar het is gewoon heel belangrijk als je een doel hebt, er naar toe werkt. En idd een soort vast ritme krijgen. Jammer dat je een hekel aan sport hebt, maar misschien moet je een andere hobby er bij zoeken dan? In elk geval heel erg veel succes met het vinden van een baan,

 

Op 1e pagina staat lang verhaal van mij.
Om het kort te maken: Wou eerst supergraag verzekeringen/bank , maar nu ik dat inmiddels zowat 2 jaar doe heb ik het helemaal gezien!

Wat jij evt. kan doen is een leuke studie zoeken dat je graag wilt! Ik ga namelijk vanaf september op de PABO beginnen en dat is totaal wat anders maar ik heb er ZIN IN!

 

Ritme in de vakantie is zeker van slag ook bij mij. Bijna elke dag ga ik pas om 4 uur slapen in de nacht om er de volgende middag 2 uur uit te rollen. Daarna als de vakantie is afgelopen vindt ik het moeilijk om weer terug te komen in het normale ritme.

Ook heb ik nu schijt aan me school omdat ik er toch niks doe het gaat gewoon nergens over. Ik heb deze zomer eindexamen zogenaamd voor niv 3 van mbo. Maar ik zou echt niet weten wat we krijgen. En dat terwijl ik vanaf eind augustus 3 dagen in de week stage aan het lopen ben.

 

boeiend topic..

k heb zelf na de Havo ergens half jaar lang gewerkt en daarna ook in soort put geraakt, omdat het totaal niet was wat ik wilde. Doe nu bedrijfsadministratie en bevalt prima.. maar denk er ook over om hierna politie-opleiding te gaan doen, lijkt me ook altijd nog vet. Maarja je moet sowieso doen wat je leuk vind. Ik had al keer eerder wat gepost over depressies enzo.. dus als iemand er wat aan heeft:

http://forum.xboxworld.nl/showpost.php?p=1713127&postcount=495

Thuis zitten is idd kut. Ik hou er zelf helemaal niet van, zelfs de zomervakantie duurt me soms wat te lang. Ook omdat ik niet altijd geld heb om echt ergens op vakantie te gaan. Dat nacht en dagritme omdraaien is idd niet zo goed voor je. Want als je geestelijk niet zo in je vel zit, moet je wel lichamelijk goed voor jezelf zorgen. Wat belangrijkst is lijkt me, om jezelf een doel te stellen, want zonder doel heb je niks om naar vooruit te werken.
Dus maar eens gaan denken wat voor soort werk wil ik later, en wat kan ik daaraan doen. Helpt mij sowieso al, want als ik een weekend of weekje alleen maar opsta en ga computeren voel ik me ook rot naar paar daagjes, omdat ik niks uitvoer. Maar maak maar eens lijstje met dingen die je wilt doen, ben je al ergens mee bezig.

@ Paradox: ja, als je al zo lang thuiszit is het moeilijk, maar kun je nergens een cursus doen? vrijwilligerswerk? of gewoon ander baantje. Want alleen opstaan en gamen hou je ook niet je hele leven vol lijkt me.Alhoewel mensen met pensioen natuurlijk ook veel vrije tijd hebben, maarja als je jong bent wil je nog wel wat bijdragen aan de samenleving. Ik weet niet waar je goed in bent, maar daar kan je iets mee doen. Maar of je nou vroeg opstaat en vroeg naar bed gaat maakt inprincipe niet uit, dat moet je wel keer proberen om te draaien denk ik, verder gewoon gezond eten en wat sporten om alles even van je af te gooien. Je hebt wel niks afgemaakt, maar als het goed is kun je nog wel MBO doen toch? Vind je het niet leuk om weer een opleiding te gaan doen ofzo? Wat is soms moeilijk, maar schrijf dan keer op wat je leuk vind op te doen en wat je absoluut niet leuk vind en kijk wat voor beroepen daarbij passen. Desnoods ga je keer ergens kijken. Wat belangrijkste is voor nu: beetje aan jezelf werken, krijg je weer wat spirit van.

 

Ik heb ook gesolliciteerd bij de politie, maar ook helaas afgewezen.. (niet enthousiast genoeg op het korps gesprek )
doe nu (ook) beveiliging, en 1 dag per week naar school voor de opleiding (wat overigens echt makkelijk is)
ff benieuwd (en offtopic) ga jij na de beveiliging nog politie proberen?
Ik iig weg dat is dus mijn DOEL(politie) vind het goed altijd een doel in je leven te hebben, dan kan je echt naar iets toe werken

 

Inderdaad , jezelf een doel stellen en daar naar toewerken , en lukt het na de eerste keer niet , begin je gewoon overnieuw.
En uit de fouten die je in het verleden gemaakt heb moet je uit leren , en zo zul je de volgende keer in een sollicitatiegesprek wél het nodige enthousiasme laten blijken .
Het probleem is hier wel dat je bij zo'n gesprek steeds moet uitkijken wat voor profiel ze graag in hun kandidaten herkennen , en hier moet je handig op inspelen .
Dat zijn gewoon de nodige psychologische spelletjes die ze graag spelen , en die zijn boeiend , maar ook zo vermoeiend omdat je steeds alert moet zijn omdat je in eerste instantie niet echt weet wat ze werkelijk van je willen en je daarbij je antwoorden als het ware zorgvuldig moet overwegen en toch snel op hun vraag moet kunnen reageren .
Vaak kom je tegen dat zulke sollicitatiegesprekken vermoeiender en veeleisender voor je zijn dan de werkelijke job op zichzelf.

 

Hoi,

Ik vind het mooi om je verhaal hier te lezen en ook mooi om te zien hoe iedereen reageert. Ik ben hoogstwaarschijnlijk zo'n persoon die jij al genoeg hebt gezien bij GGZ. In een dergelijke instelling ben ik werkzaam en dus ook bekend met Asperger. Knap hoe je de kenmerken van Asperger omschrijft. Op deze manier leg ik ze meestal ook uit en zorgt ervoor dat bijna iedereen er zich wel iets bij kan voorstellen. Ik denk wel dat mensen uit moeten kijken om niet te snel zaken te herkennen. Bij elke stoornis zijn wel kenmerken te vinden die aansluiten bij je eigen leefwereld. Elke stoornis heeft echter specifieke kenmerken, de combinatie en hoeveelheid van de kenmerken schrijven echter een bepaalde stoornis toe.

Ik las dat je een Wayong uitkering hebt en naar het UVW zou gaan. Normaal gesproken kun je dan een Jobcoach krijgen. Ook wel Jobhunter genoemd. Dit kan via het UVW lopen en deze Jobcoach zoekt samen met jou naar een passende baan. Deze mensen zijn er in gespecialiseerd en kunnen een werksituatie zo aanpassen dat het voor jou de perfecte plek zou kunnen zijn, natuurlijk rekening houdend met je interesse. ( Ik ben trouwens blij om te lzen dat je wel wil werken, want er zijn er natuurlijk ook genoeg met een uitkering, Wayong of niet, die dat niet willen). Ik kan je in ieder geval zeggen dat veel jeugdigen die ik behandel op een fijne en goede werkplek zitten of een cursus of studie volgen. Dus het kan absoluut.

Wat betreft de daginvulling: Dit is vaak het meest moeilijk. Het dagritme hangt niet zozeer samen met het zetten van een wekker of eerder naar bed gaan: Het is de motivatie! De toekomst en dat kan ook de toekomst van alleen die dag zijn. Er moet een reden zijn om op te staan en de wil om daar natuurlijk aan te werken. Hoogstwaarschijnlijk zul jij dit dagritme alleen krijgen wanneer er een dagbesteding voor je is. Bij jou ligt het wat anders als de jeugdigen die ik behandel. Deze jeugdgen verblijven intern voor behandeling en dagritme is daar erg belangrijk. Er zijn veel jeugdigen die wij ook in de vakantie niet laten uitslapen maar het ritme aanhouden omdat de verandering alleen al een probleem kan worden. Maar goed, sommige jeugdigen zonder dagbesteding MOETEN dus opstaan. Ze worden gewekt en moeten dan aan het werk, al is dat huishoudelijk werk als er geen school of extern werk aanwezig is. Tussen de middag wordt er gegeten enz. enz. Zij hebben een stok achter de deur en die mis jij wellicht. De jeugdigen bij ons zijn niet blij met deze manier van werken hoor maar achteraf zijn ze dat altijd wel. Als je namelijk lang "niets"hebt gedaan is het :
A. Al moeilijk om de energie te vinden en te behouden om in een dagritme te komen.
B. Denieuwe situatie kost al heel veel energie dus die heb je hard nodig.
Om het jezelf makkelijker te maken voor straks zou je jezelf al een groot plezier doen om aan A. iets te doen. Ik weet niet of dat mogelijk is in jou situatie. Maar je mag ook gebruik maken van externe hulp he! Je hoeft het natuurlijk niet alleen te doen.

In ieder geval veel succes en ik lees graag hoe het met je verder gaat.

 

Is het een idee een uitgebreid verslag of boek te schrijven over jouw persoonlijk verhaal?Je hebt het zelf meegemaakt en je schrijft foutloos ABN.
Als ik zo zie dat er alleen al op xbw veel mensen zijn met soortgelijke problemen, zou zo'n boek vanuit jouw "point-of-view" best wel een kunnen slagen.

 

ja ja ons rijke westerse leven is ook niet makkelijk

 

als dit sarcasme is: bullshit. aandoeningen trekken zich niets aan van woonplaats, sociale status of rijkdom. in het westen wordt er waarschijnlijk meer openlijk over gepraat dan elders. Ook de tijdgeest zal er mee te maken hebben.

 

was even ter relativering, kan nooit kwaad als je je kut voelt

 

Niet iedereen is perfect(Oké, niemand is perfect neem ik aan...).
Ik voel me niet kut, ben dagelijks alleen depressief, dus nog korter: EUROPA IS PERFECT!!!
Oké, ik moet weer eens nodig langs een pschychiater

 

Hallo iedereen en weer allemaal bedankt voor jullie reacties

@ gabb : Je hebt gelijk wat betreft het herkennen van kenmerken van een bepaalde aandoening door andere mensen, het komt vrij veel voor dat bepaalde kenmerken ook bij een "normaal iemand" voorkomen.....alleen zijn het idd die specifieke kenmerken, de hoeveelheid ervan, en de mate waarin ze invloedt hebben op het leven van een persoon die uitmaken of er sprake is van een aandoening of niet.

Ik heb toen ik me aangemeldde bij het GGZ ook een tijdje in de zogenaamde "deeltijdbehandeling" gezeten....dat hield in dat ik op maandag, woensdag en vrijdag daar 's morgens aanwezig moest zijn en zo samen met een groepje andere mensen een dagprogramma doorliep. Samen eten, samen praten, samen sporten (bah ) enzovoorts. Aan het eind van het programma ging iedereen naar huis, en zo had je in ieder geval 3 dagen in de week daginvulling. Het was ook wel nodig moet ik zeggen, want ik was toen nog behoorlijk depressief....ook voor mijn vader, moeder en broertje waar ik mee onder 1 dak leef was het niet makkelijk om met zo iemand thuis te zitten.

Later ben ik overgeplaatst naar een andere GGZ instelling hier in de buurt, aanvankelijk was de bedoeling dat ik daar opgenomen zou worden....m.a.w. dat ik daar dus ook bleef slapen doordeweeks en dat ik alleen in de weekenden thuis zou zijn. Ik ben echter nogal gehecht aan m'n eigen "veilige" omgeving en mijn eigen kamer, dus dat ging niet goed. Daarna heb ik de afspraak gemaakt daar gewoon 5 dagen in de week aanwezig te zijn, maar wel dat ik gewoon thuis sliep. De bedoeling van mijn deelname aan min of meer hetzelfde programma daar was observatie....na daar 2 maanden te hebben rondgelopen is bij mij Asperger gediagnostiseerd.

Uhm ik ben gisteren bij het UWV geweest om een Wajong aan te vragen, ik heb hem dus nog niet. Dit omdat ik daar misschien wel eens recht op zou kunnen hebben is mij verteld (Wajong is een speciale uitkering voor jongeren die een aandoening hebben die al voor hun 18e aanwezig moet zijn geweest, nja autisme wordt je mee geboren en ga je mee je graf in dus jah), alleen ist nog ff afwachten of ik um ook krijg. Mijn ziektewet uitkering loopt namelijk in juni af, en dan zal ik de WAO ingaan. Anyways, er zijn dus 2 mogelijkheden wat betreft uitkering.

Ondertussen ga ik dus met die instantie TNA in zee, dat is een instantie die veel ervaring heeft met mensen met een stoornis in het autistisch spectrum....en zij gaan mij weer begeleiden naar de arbeidsmarkt. Eerst zullen er wel een aantal tests gedaan worden om te kijken waar mijn interesses en sterke/zwakke punten liggen, daarna worden diverse werkplekken uitgezocht waar ik ff "rond kan komen kijken" (snuffelstage) zodat naderhand kan zeggen of iets me bevalt of juist niet. Al die tijd dat ik met dit traject bezig ben behoudt ik gewoon mijn uitkering, welke dat dan ook wordt. Dus over inkomen hoef ik me niet zo'n zorgen te maken. Pas als ik echt weer zelfstandig aan het werk ben en ergens dus voor een vaste tijd in dienst ga, kan ik zelf weer geld gaan verdienen en stopt de uitkering natuurlijk.

Wat ook behoorlijk scheelt voor mijn gevoel moet ik zeggen, is dat de werkplekken waar ik straks dus stage ga lopen van te voren op de hoogte worden gesteld van wie ik ongeveer ben, en vooral ook wat ik heb, zodat er rekening mee kan worden gehouden. Vroeger heb ik het op diverse bijbaantjes helaas te vaak mee moeten maken dat m'n collega's me onsociaal vonden, of me zelfs helemaal niet mochten....dat terwijl ik voor mijn gevoel gewoon mezelf was en niks verkeerd deed. Tenminste, ik was in de klas vroeger ook niet de populairste en al zeker niet de aanwezigste, maar om nou te zeggen dat m'n klasgenoten zich daar iets van aantrokken....nee. Blijkbaar is men op de werkvloer allemaal wat harder, ik weet het ook niet anders.

Nja iedereen die mij hier aanraadt iets met schrijven te gaan doen, het is in ieder geval een mogelijkheid die ik zeker in overweging zal nemen als ik straks wat verder ben bij het TNA gebeuren. Schrijven is altijd al een sterk punt van me geweest, ik schreef al verhalen toen ik op de basisschool zat....gewoon fantasieverhalen die ik ter plekke uit m'n duim zoog en dan in een schrift opschreef. Wat een andere hobby, naast het gamen, zoeken betreft....ik denk niet dat dat gauw zal lukken, deze is al zo duur Nja ik ga er weer een eind aan breien, ik wil jullie allemaal nogmaals bedanken voor jullie positieve reacties en steunbetogen, tips en adviezen....ik hou jullie verder nog op de hoogte