Als je in alle realiteit en objectiviteit terugkijkt naar de voorgaande wedstrijden was het enorme optimisme ook wel wat overdreven.
Tegen Italië was het inderdaad goed, mooie goals op de goede momenten, maar Italië heeft ook kansen gehad en was echt niet zoveel minder als 'we' (ik zonder mezelf even min of meer uit
) in alle feestvreugde dachten (heb de hele wedstrijd later nog teruggezien).
Zelfde geldt min of meer voor Frankrijk. Die waren voetballend zelfs een stuk beter dan Nederland, maar iedere kans van Nederland vloog tegen de touwen en wederom waren de momenten van de goals perfect en hadden we de mazzel dat Frankrijk de kansen niet maakte en Van Der Sar in bloedvorm was.
Tegen Roemenië was het al stukken minder, maar de Roemenen waren te zwak om kansen te creëren.
En tegen Rusland werden onze mindere punten keihard blootgelegd en dit keer hadden we niet de mazzel dat de tegenstander de kansen miste en dat we zelf op de juiste momenten scoorde.
Als je terugkijkt op dit toernooi hebben we als Nederland zijnde eigenlijk geen moment pressievoetbal gespeeld en vooral geprofiteerd van ruimte achter de verdediging van de tegenstander als zij aanvielen.
En natuurlijk waren we allemaal weer veel te optimistisch. We zouden de Russen wel even met 3 of 4-1 oprollen. Daar gaat het iedere keer weer fout. We pieken te vroeg, krijgen een grote smoel en de rest is al decennia lang historie..............
Klik om te vergroten...