Zowel de relativiteitstheorie als de kwantummechanica bieden de mogelijk van tijdreizen, maar het probleem zit hem in de definitie van tijdrijzen.
Tijd is een relatief begrip, in de wetenschap wordt zelfs vaak gesteld dat tijd überhaupt niet bestaat en dat het gewoon een afspraak is om dagelijks te functioneren. Op dit moment wordt er druk gespeculeerd over verschillende dimensies, denk hier bij aan een oneindig aantal. Sterker nog, de kwantummechanica zou niet werken zonder deze “extra” dimensies.
Er zijn theorieën die er van uit gaan dat je niet echt kunt reizen naar je eigen verleden, op het moment dat je “terug” gaat beland je in een andere dimensie. Dit zou een erg praktische oplossing zijn, aangezien er dan direct een aantal paradoxen mee uit de weg gaat.
Algemeen wordt wel aangenomen dat, als tijdreizen al mogelijk is, hier zo veel energie voor nodig is (lees zwaarte kracht) dat wij dit op dit moment onmogelijk zouden kunnen genereren. Deze energie zou namelijk zo veel zwaarte kracht moeten genereren dat “de tijd” extreem veel gebogen zou moeten worden waardoor er “scheuren” zullen ontstaan.
Ik heb er ook totaal geen verstand van, maar het is wel leuk om over te filosoferen.
Laatst bewerkt: 10 apr 2003