XBW Universum topic

Je zou maar een ster zijn aan de rand van de melkweg en voor altijd deep space in worden geschoten. Foreveralone.jpeg.

 

Wel raar om te beseffen dat de sterren waar je naar kijkt weg vliegen, hoelang duurt het dan totdat je ze niet meer ziet?

 

De sterren in ons melkwegstelsel zullen we altijd wel blijven zien. Die zitten gewoon vast aan onze melkwegstelsel... Het uitdijen heeft meer te maken met andere sterrenstelsels (uitzondering natuurlijk Andromeda ). En de komende miljoenen jaren zullen we die wel blijven zien...

Er zouden zelfs planeten zonder ster rond kunnen zwerven... Dat is pas Foreveralone...

 

Stel dat het hier zover komt dat wij onszelf opblazen of de zon kapt ermee en al het leven op aarde vergaat. Wat betekend dat er (als we er vanuit gaan dat wij de enige zijn) dus geen levende wezens meer zijn die het Universum kunnen waarnemen.
Bestaat het dan nog?

 

Tja, wij konden ook de eerste niet Dinosauriërs waarnemen,maar de wereld bestond wel.. Dus ik ga er van uit dat het universum wel blijft bestaan.

Beetje Schrödinger in het groot..

 

Dinosauriërs waarnemen?
Ik bedoel, als er niets meer is wat dingen waarneemt bestaat het dan nog wel?

 

Ja want het universum draait niet om ons, we zijn maar een blindedarm vergeleken met wat daar buiten is.

 

Ik bedoel: Dinosauriërs waren op de wereld(en namen hem dus waar) dus bestond de wereld voordat wij bestonden( en konden waarnemen). ergo: de wereld bestond VOOR ons, terwijl wij hem niet konden waarnemen.

Dus waarom niet NA ons?

 

Vanochtend nog op National Geographic. \o/

Ik sta iedere ochtend op met Known Universe, daarna pas het journaal.

 

Nu nog begrijp je mij niet. Dinosauriërs zijn toch levende wezens of wat? En niet alles was dood nadat de dinosauriërs kapot gingen.

 

Als je denkt dat er niets meer bestaat als wij er niet meer zijn kijk je vanuit ons perspectief, en dat vind ik een erg arrogante benadering. Voordat er (bewust) leven was was er ook al materie, en dat zal er ook altijd zijn als wij het niet meer kunnen waarnemen.

Dat wij een levend stukje schimmel op een van de zandkorreltjes zijn die ons bewust zijn van wat er gebeurt zegt natuurlijk niks over het lot van al het andere. Wij zijn helemaal niks.

 

Ik heb het niet over ''wij'' maar over al het levende. Gewoon een rare gedachten, dat het dan maar rond hangt terwijl niets of niemand het kan voelen of bekijken.

 

Dat is hetzelfde als de vraag of een boom die omvalt in een bos waar niemand is wel geluid maakt. Ja, tuurlijk. Dat niemand het geluid waarneemt wil nog niet zeggen dat er geen trillingen worden veroorzaakt.

'Wij' (het levende) hebben enkel het vermogen om gebeurtenissen waar te nemen, maar als we dat niet doen wil dat natuurlijk niet zeggen dat de gebeurtenis ook helemaal niet plaatsvindt. Hoe verklaar je anders de geboorte van het heelal, bijvoorbeeld?

 

Ik snap dat principe wel hoor. Maar het is gewoon een raar idee.

 

Ja, als je niet buiten het menselijke ('leven') perspectief kunt denken, zoals ik al zei

Zo vraag ik me altijd af waarom er überhaupt iets is. Waarom is er niet gewoon niets? En als er daadwerkelijk niets was, was er dan nog wel lege ruimte? En waar kwam die lege ruimte dan weer vandaan? Enzovoorts. Heerlijk om jezelf zo krankzinnig te maken.

 

Wauw, dat vraag ik me ook weleens af haha. Je verwoordt precies mijn vragen. "En als er dan niets was, is er dan leegte? Of alleen maar zwart? Nee, want dat is 'iets', en er is 'niets'. Maar hoe ziet dat er dan uit, niet?

Waarom inderdaad, waarom is er niet gewoon helemaal niets. Loop je helemaal op vast!

 

Ja, en op dat punt vraag ik me af waarom ik eigenlijk besta, en ga ik bijna van m'n stokje En nee, ik maak geen grapje.

 

De vraag is dan nog meer, waarom moet er perse iets zijn?

Wij mensen zijn nogal wezens die een bepaalde zekerheid nodig hebben, er zijn ook mensen die denken dat geloven daarop gebaseerd zijn om ons zo een bepaald gevoel te geven dat er niet niets meer is na de dood.

Een paradijs klinkt natuurlijk beter dan de gedachte dat je nooit meer iets mee maakt, dat je niks meer bent.

Zo denk ik ook dat we over het universum denken, alles heeft een begin, en alles heeft een einde. Ook het universum, het universum bestaat alleen al zo lang, en zal ook nog zo lang bestaan dat wij het als eeuwig beschouwen.

Maar waarom kan er geen niets bestaan als het universum weg is? En eigenlijk is die zin fout, want 'bestaan' kan dan niet, maar jullie snappen m'n punt.

Een maatje van me stelde zich vroeger altijd voor dat het universum zal eindigen met een grote stenen muur, maar wat zou daar achter dan zijn vroeg die? Niks zei ik, maar hij zei, is dat dan wit, of zwart? Nee, gewoon niks...

Niks kan ook echt niks zijn.

 

Niks... dat zei mijn leraar levensbeschouwing ook.

Maar de leraar van natuurkunde wist wel beter. Als er niks is, is er geen licht en zien we alles als zwart.

Weten we dat ook weer.

Moraal van het verhaal:
Filosofen moeten zich niet bemoeien met natuurkunde.

 

Ach, maar dan ga je je weer afvragen, bepaalt licht dan of er iets is ja of nee?

Als ergens geen licht is, echt 0,0 kan je dan nergens tegen op botsen bijvoorbeeld? Ook al zie je het dan niet natuurlijk.

Niks kan wel niks zijn denk ik. Als je mensen vraagt wat niks is dan beschrijven ze vaak de lege ruimte in de ruimte, maar hierin is nog heel veel, los van donkere materie e.d. is er ook 1 stofdeeltje op de zoveel vierkante kilometer. Als je al die dingen weg zou halen, zou er letterlijk niks overblijven, geen licht, geen stofdeeltjes, geen donkere materie, niks....